Serxio IV, papa
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 970 Roma |
| Morte | 12 de maio de 1012 (41/42 anos) Roma |
| Causa da morte | Veleno |
| Lugar de sepultura | Basílica de San Xoán de Latrán |
 142º Papa | |
| 6 de agosto de 1009 – 12 de maio de 1012 (Gregoriano) ← Xoán XVIII – Bieito VIII → | |
| Cardeal | |
| 1004 (Gregoriano) – | |
| Bispo diocesano | |
| 1004 (Gregoriano) – 6 de agosto de 1009 Diocese: diocese de Albano | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Pontificios |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Roma Estados Pontificios |
| Ocupación | bispo católico (1010 (Gregoriano)–), sacerdote católico |
| Orde relixiosa | Orde de San Bieito |
| Familia | |
| Pais | Peter (en)  e Stephania (en) |
 | |
Serxio IV, nado en Roma e finado o 12 de maio de 1012, foi Papa de 1009 a 1012.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo dun zapateiro, escalou posicións dentro da xerarquía eclesiástica ata ser ordenado bispo de Albano o 1004.[1][2]
Durante o seu pontificado o califa fatimita al-Hakim bi-Amr Allah fixo destruír a Igrexa do Santo Sepulcro en Xerusalén, e este feito dise que orixinou as primeiras bulas papais para as Cruzadas.
Recibiu a Santo Ermengol en Roma (1011) onde lle explicou os sucesos do Misterio do Santa Dúbida de Ivorra. Serxio IV deu fe que era un milagre e quedou o cáliz do sangue. A cambio, fixo enviar a Ivorra os panos manchados de sangue e o documento pontificio que recoñecía o milagre como verdadeiro, e, ademais, un cabelo da Virxe María, unha espiña da coroa de Xesús, un fragmento de pedra do sepulcro do Señor e outras reliquias de santos.
Os monxes beneditinos venérano como santo, pero Serxio IV non está canonizado oficialmente.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ His epitaph, quoted by Duchesne, p. 264, states, Albanum regimen lustro venerabilis uno rexit. A lustrum is a five-year period.
- ↑ Mann, Horace. "Pope Sergius IV." The Catholic Encyclopedia Vol. 13. New York: Robert Appleton Company, 1912. 8 de novembro de 2017
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Duchesne Louis, ed. (1892). Le Liber Pontificalis (en latín e francés). París: E. De Boccard. p. 267.
| Control de autoridades |
|
|---|
|
Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |