Sebastià Juan Arbó
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 28 de outubro de 1902 La Ràpita, España |
| Morte | 2 de xaneiro de 1984 (81 anos) Barcelona, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Literatura española, Literatura catalã (pt)  e biografía |
| Lugar de traballo | Cataluña |
| Ocupación | escritor |
| Xénero artístico | Theatre (en) , novela e biografía |
| Movemento | Existencialismo |
| Lingua | Lingua catalá e lingua castelá |
Premios
| |
Sebastià Juan Arbó, nado en La Ràpita o 28 de outubro de 1902 e finado en Barcelona o 2 de xaneiro de 1984, foi un escritor catalán.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Naceu no seo dunha familia de labregos sen terra, aos oitos anos trasládase a vivir a Amposta cos seus pais, aos 12 anos traballa nunha oficina. En 1927 marcha a Barcelona, e alí comeza unha carreira como xornalista en La Vanguardia e ABC e tamén traballou en varias editoriais. En 1931 publica a a súa primeira novela L'inútil combat, protagonizada por un mozo humilde que se ve marxinado pola súa condición social e que acabará fuxindo.
En 1932 sae do prelo Terres de l'Ebre, a súa obra máis coñecida, unha novela na que describe a situación dos campesiños do delta do Ebro, esquecidos e humildes que traballan nunha terra pouco agradecida e dura, avocados á fatalidades e a soidade que conduce á destrución, e na que transforma as súas experiencias persoais e comunitarias en ficción. En 1933 publica Notes d'un estudiant que va morir boig e en 1935 Camíns de nit.
Logo da guerra civil española deixa de publicar ata que en 1947 publica Tino Costa, con versións en catalán e castelán. En 1946 publica unha biografía en castelán, Cervantes. A partir de 1948 escribe en castelán con obras como Sobre las piedras grises (1948) co que gaña o premio Nadal, e sobre todo Martín Caretas (1959). Nos seus últimos anos volta ao catalán: Narracions del Delta (1965), L'espera (1948), La masia (1975)
