San Martino di Taurianova
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Estado | Italia | |||
| Rexión | Calabria | |||
| Cidades metropolitanas | Cidade metropolitana de Reggio de Calabria | |||
| Comunas | Taurianova  | |||
| Xeografía | ||||
| Altitude | 135 m | |||
| Santo padrón | Martiño de Tours | |||
| Identificador descritivo | ||||
| Código postal | 89029 | |||
| Fuso horario | ||||
San Martiño de Taurianova é unha fracción (frazione) da comuna de Taurianova, na rexión de Calabria, provincia de Reggio Calabria, área metropolitana de Reggio di Calabria, en Italia.
Conta cuns 2 000 habitantes.
Xeografía[editar | editar a fonte]
San Martiño dista uns 60 km de Reggio di Calabria e 110 km da capital rexional Catanzaro.
A vila está situada nunha das poucas zonas planas de Calabria, a Piana di Gioia Tauro. Esta posición é moi favorábel porque permite chegar rapidamente ao mar (a 15 km) e ás montañas (a 7 km). O clima é abafante no verán e húmido no inverno.
Historia[editar | editar a fonte]
A orixe de San Martiño remóntase a mediados do século X, polos refuxiados da antiga cidade de Tauriana, destruída polas invasións musulmás.
Durante a dominación normanda, un dos acontecementos máis importantes do Reino de Sicilia tivo lugar no seu castelo, polo que primeiro foi elevada a condado e máis tarde á sede dos tribunais ou estados xerais para que a actual Piana di Gioia Tauro fose entón chamada "Piana di Saint Martino".
Durante a revolta de 1059 foi escollida por Roberto Guiscardo e o seu irmán Roxerio de Altavilla como base para a reconquista do territorio e foi na Piana di San Martino onde se produciu a batalla decisiva a raíz da cal os normandos recuperaron o control de Calabria chegando á final derrota dos bizantinos e no control de Reggio Calabria. A vitoria celebrouse co matrimonio de Roxerio de Altavilla con Xudite de Évreux no castelo de San Martiño (1062).
En 1255, baixo os Hohenstaufen, o capitán Gervasio colocou o seu cuartel xeral no castelo de San Martiño. Corrado di Truichio derrotou á xente de Messina no Piano della Corona.
Durante as Vésperas sicilianas, San Martiño foi o lugar de enfrontamentos entre os anxevinos e os aragoneses. En 1283 Carlos II de Anjou (daquela príncipe de Salerno) converteu o castelo na base para a defensa dos territorios circundantes e, o 30 de marzo dese mesmo ano convocou un solemne Parlamento de prelados, baróns, deputados e bos homes do Reino, no que se propuxéron, se discutiron e se aprobaron as novas Constitucións da Monarquía.
Pedro III de Aragón regresou a San Martiño como rei en 1285 para establecer un acordo co papa Honorio V, o seu protector, contra a República de Venecia.
Durante o terremoto de 1783 a cidade quedou completamente arrasada, favorecendo así o crecemento dos pobos veciños. Foi reconstruída noutra localidade, e máis tarde converteuse nunha fracción do municipio de Taurianova.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Sitio web sobre San Martiño de Taurinova Arquivado 09 de agosto de 2021 en Wayback Machine. en nuke.sanmartinoditaurianova.it (en italiano).
- S. Martino: un paese e un Santo Arquivado 17 de outubro de 2021 en Wayback Machine. en brutium.info (en italiano).
