Salvador Albacete y Albert

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Salvador Albacete Albert»)
Infotaula de personaSalvador Albacete y Albert
Nome orixinal(es) Salvador Albacete Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento4 de decembro de 1827 Editar o valor em Wikidata
Cartaxena
Morte4 de agosto de 1890 Editar o valor em Wikidata (62 anos)
Madrid
Cargos
Ministro de Ultramar
Período15 de marzo-9 de decembro de 1879
AntecesorJosé Elduayen Gorriti
SucesorJosé Elduayen Gorriti
Gobernador do Banco de España
Período11 de febreiro de 1885 - 4 de agosto de 1890
AntecesorFrancisco de Cárdenas Espejo
SucesorCayetano Sánchez Bustillo
Datos persoais
ResidenciaCalle de la Cruz, Madrid (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Madrid (1849–) Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónpolítico , avogado Editar o valor em Wikidata
Partido políticoPartido Moderado e Partido Conservador
Membro de
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Premios

Salvador Albacete y Albert, nado en Cartaxena o 4 de decembro de 1827 e finado en Madrid o 4 de agosto de 1890,[1] foi un político español, ministro de Ultramar, durante o reinado de Afonso XII.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Durante quince anos, serviu no Corpo Administrativo da Armada, e entre outras funcións, foi oficial do vapor de guerra León. A continuación, licenciouse en dereito e conseguiu o cargo de Oficial de primeira e Oficial maior do Real Consello e despois formou parte do Consello de Estado. Dende 1863 ata 1868, tivo diversos cargos no Ministerio de Ultramar: xefe de sección, Director de Finanzas e Subsecretario dende 1865. Pouco despois pasou a ocupar a Secretaría de Intelixencia Xeral da Casa Real e Patrimonio, unha posición que deixou ao se producir a revolución de 1868[1].

Pertencía ao Partido Moderado e acompañou a Isabel II no seu exilio a París tras a Revolución de 1868[2]. Despois da restauración borbónica, regresou a España e foi elixido deputado por Arecibo (Porto Rico) nas eleccións xerais de 1876, por Cartaxena nas eleccións xerais de 1879 e 1881 e pola Habana nas de 1886[3]. Neste momento xa estaba vencellado ao Partido Conservador[4]. En 1875, foi nomeado Fiscal do Consello de Estado, despois conselleiro e máis tarde o Fiscal do Tribunal Supremo de España.

Foi un destacado defensor dos ingresos azucreiros de Cuba e Porto Rico, enfrontándose no parlamento, en 1878, aos proteccionistas pedindo rebaixas dos aranceis de exportación para o azucre cubano[5] e subas para os doutras procedencias.[6] Durante o goberno de Martínez Campos, foi nomeado ministro de Ultramar entre o 15 de marzo e o 9 de decembro de 1879[7][8], e dende o seu cargo como ministro propuxo unha serie de reformas para proporcionar unha maior autonomía a Cuba e impedir o desenvolvemento dos movementos de independencia pero non conseguiu os apoios suficientes para levalas a cabo[9]. Tamén presentou un proxecto de abolición da escravitude en Cuba que foi rexeitado rapidamente polos abolicionistas por insuficiente.[10]

Negociou con éxito o tratado comercial con Francia en 1882 polo que, despois, foi chamado para negociar o tratado comercial de 1884 con Estados Unidos[11].

En 1884-1885 e 1885-1886 foi senador pola provincia de Murcia[12] e o 11 de febreiro de 1885 foi nomeado gobernador do Banco de España,[12] cargo que ocupou ata a súa morte[2].

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

O 1 de xuño de 1886, foi elixido membro da Real Academia de Moral e Ciencias Políticas coa medalla nº5[13]. Recibiu, entre outras condecoracións, a Gran Cruz de Isabel a Católica, Gran Cruz de Carlos III, Comendador do nome de Carlos III, Cabaleiro da Espola de Ouro, Gran Cruz da Lexión de Honra, Medalla de Italia, e foi tamén nomeado Xentilhome de Cámara da súa Maxestade.


Predecesor:
José Elduayen Gorriti
 Ministro de Ultramar 
15 de marzo - 9 de decembro 1879
Sucesor:
José Elduayen Gorriti
Predecesor:
Francisco de Cárdenas Espejo
 Gobernador do Banco de España 
11 de febreiro 1885 - 4 de agosto 1890
Sucesor:
Cayetano Sánchez Bustillo

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 Monerri, José (19-04-2010). "La calle del Alto tuvo nombre de ministro". laverdad.es. Consultado o 13-09-2017. 
  2. 2,0 2,1 "SALVADOR ALBACETE (1822-1890)". xtec.cat Base documental d'Història Contemporània de Catalunya. Consultado o 13-09-2017. 
  3. "ALBACETE Y ALBERT, SALVADOR". congreso.es. Arquivado dende o orixinal o 13-09-2017. Consultado o 13-09-2017. 
  4. Roldán de Montaud, Inés (2000), p. 347
  5. Roldán de Montaud, Inés (2000), p.199
  6. Roldán de Montaud, Inés (2000), p.175
  7. Urquijo y Goitia, José Ramón de (2008). Gobiernos y ministros españoles en la Edad Contemporánea (2ª ed.). Madrid: CSIC. p. 77. ISBN 978-84-00-08737-1. 
  8. "Diario de sesiones de Cortes (31-05-1879)". senado.es. Consultado o 13-09-2017. 
  9. Stucki, Andreas (2017). Las guerras de Cuba: Violencia y campos de concentración. (1868-1898). La esfera de los libros. ISBN 9788490608524. 
  10. Arroyo Jiménez, Paloma (1990). "La sociedad abolicionista española (1864-1886)". En Solano, Francisco de; Guimerá Ravina, Agustí. Esclavitud y derechos humanos: la lucha por la libertad del negro en el siglo XIX. Madrid: CSIC. Centro de Humanidades. Instituto de Historia. pp. 169–182. ISBN 9788400070199. 
  11. Sánchez Padilla, Andrés (2016). Enemigos íntimos: España y los Estados Unidos antes de la Guerra de Cuba (1865-1898). Valencia: Publicacións de la Universitat de València. ISBN 978-84-9134-183-3. 
  12. 12,0 12,1 "ALBACETE Y ALBERT, SALVADOR". senado.es. Consultado o 13-09-2017. 
  13. "Lista histórica de académicos". racmyp.es. Arquivado dende o orixinal o 27-10-2014. Consultado o 13-09-2017. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Roldán de Montaud, Inés (2000). La Restauración en Cuba: el fracaso de un proceso reformista. Colección tierra nueva e cielo nuevo. Madrid: CSIC. Centro de Humanidades. Instituto de Historia. ISBN 84-00-07908-6.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]