Saintonge

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaSaintonge

Localización
Editar o valor em Wikidata Mapa
 45°45′N 0°38′O / 45.75, -0.63Coordenadas: 45°45′N 0°38′O / 45.75, -0.63

Saintonge é unha antiga provincia francesa cuxos límites foron mudando co paso do tempo. Duntante a Antigüidade foi parte da provincia romana de Aquitania, sendo Saintes a primeira capital deste vasto territorio. Máis tarde integrouse sucesivamente no patrimonio dos reis e duques da Aquitania, dos condes do Anjou e dos condes de Poitiers, para se acabar integrando de novo no Ducado da Aquitania durante varios séculos. No século XIV, Saintonge constituíu un condado de seu (condado de Saintonge)[1]. Durante a Baixa Idade Media constitúe unha marca fronteiriza entre os dominios dos Capetos e os Plantagenet, sendo o escenario de enfrontamentos recorrentes entre ambas as casas entre 11521451. A miúdo, os señores de Saintonge dubidaban entre os seus vínculos anglo-aquitanos e a súa ligazón con París. A influencia anglo-aquitana foi predominante até a metade do século XIV. Os erros de Henry de Grosmont, conde de Derby (cabalgada de 1346), e do Príncipe Negro debilitaron o poder anglo-aquitano e a provincia pasa a der controlada definitivamente polo Reino de Francia en 1451 (toma de Montguyon)[2].

Xeografía[editar | editar a fonte]

Saintonge cobre hoxe cinco departamentos, o Charente Marítimo (agás a súa parte noroeste, que pertencía á provincia de Aunis e á comarca de Aulnay, no Poitou), un cuarto do oeste do Charente (cantóns Cognac-Nord, Cognac-Sud, Jarnac e Châteauneuf)[3], o extremo sur de Deux-Sèvres (Frontenay-Rohan-Rohan e até a bisbarra sur de Niort) et da Vendée (incluía unha parte da Marisma poitevina). No norte da Xironda, a Gavacharía[4], de fala santonxesa, dependía da Guïena.

Notas e referencias[editar | editar a fonte]

  1. "Des barbares à la Renaissance"; éd.
  2. « 1451 - Conditions de la reddition de Montguyon (17) au comte de Dunois, pour le roi Charles VII », en Histoire passion (consultado o 20 de febreiro de 2010).
  3. Maurice Bures, Le type saintongeais, Paris, Le Croît vif,‎ (ISBN 2-9079-6705-3).
  4. Le gabay - réédition du dictionnaire de l'Abbé Beloumeau - Magazine Xaintonge no 8 du Grand lexique du patois charentais - 2010.