Síndrome de apnea-hipoapnea obstrutiva do sono

Síndrome de apnea-hipoapnea obstrutiva do sono
Instancia de	clase de doenza e síntoma
Subclase de	trastorno do sono, apneia (pt) , sleep-related breathing disorder (en) e doenza
Especialidade médica	pneumoloxía e otorrinolaringoloxía
Tratamentos posibles	Pressão positiva contínua na via aérea (pt) , perda de peso, Positional Therapy Versus CPAP for Positional OSA (en) e Mandibular advancement splint (en)
	Fármacos usados de tratamento Pressão positiva contínua na via aérea (pt) ; ;
Non confundir con
	Non confundir con Insomnio; Amnesia ; ;
Ligazóns
Redes
ICD-10	G47.3
MedlinePlus	000811
eMedicine	1004104/{{{eMedicine_tema}}}
MeSH	D012891
	Aviso médico. Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.[ Wikidata ] [ C:Commons ]

A síndrome de apena-hipoapnea obstrutiva do sono (SAHOS), tamén coñecida simplemente coma apnea do sono, é unha doenza respiratoria do sono caracterizada por pausas na respiración (apneas) ou episodios de respiracións pequenas e pouco efectivas (hipoapneas) durante o sono.^[1] As pausas poden ocorrer varias veces por noite e moitas veces provocan desaturación de osíxeno e microespertares. Cada pausa pode durar desde uns segundos ata uns minutos. É común que estas pausas estean precedidas de ronquidos fortes. Unha vez que a respiración volve á normalidade, a persoa pode emitir sons similares aos de atrago ou gruñidos. Debido a que a apnea interfire coa calidade do sono, os afectados poden sentirse somnolentos ou cansos durante o día. Nos nenos, a condición pode ser a causa de problemas escolares ou hiperactividade. O principal factor de risco para ter apnea do sono é a obesidade.^[2]

Existen tres tipos de apnea do sono: "obstrutiva" (AOS), "central" (ACS) e unha combinación das dúas chamadas "mixta" (AMS) Na AOS, a respiración detense por un bloqueo das vías respiratorias, mentres que en ACS, a respiración deténse debido á falta de esforzo respiratorio. A AOS é a forma máis común. Os factores de risco de ASO inclúen a obesidade, os antecedentes familiares da enfermidade, as alerxias, as vías respiratorias pequenas ou as amígdalas agrandadas. As persoas con apnea do sono poden non decatarse de que teñen dita condición. Na maioría dos casos, a condición é observada polo cónxuxe ou un membro da familia. A apnea do sono adoita diagnosticarse coa axuda dunha polisomnografía. Para diagnosticar a apnea do sono, debe haber máis de cinco episodios de apenas por hora.

O tratamento inclúe cambios no estilo de vida, dispositivos de axuda á respiración e intervencións cirúrxicas. Os cambios de estilo de vida inclúen evitar o consumo de alcohol e fármacos sedantes, coma as benzodiacepinas; a perda de peso, deixar de fumar e durmir de lado. Os dispositivos que axudan a respirar inclúen o uso dun dispositivo de presión positiva continua nas vías respiratorias (CPAP). Sen tratamento, a apnea do sono pode aumentar o risco de infarto de miocardio, accidentes cerebrovasculares, diabetes, insuficiencia cardíaca, arritmia, obesidade e accidentes de tráfico.

A AOS afecta entre o 1 e o 6% dos adultos e o 2% dos nenos. A condición afecta o dobre de homes que de mulleres. Aínda que pode afectar a persoas de calquera idade, é máis común entre os 55 e os 60 anos. A apnea central do sono afecta a menos do 1% das persoas.

Fisiopatoloxía

O peche parcial da vía aérea superior defínese como hipoapnea, mentres que o peche completo constitúe apnea. Nos peches parciais, a principal manifestación é o ronquido, debido á produción de son debido á alteración da turbulencia do aire exhalado. Hai un espectro de enfermidades desde os ronquidos normais e asintomáticos ata o SAHOS completo. Os ronquidos poden preceder e evolucionar cara ao SAHOS, e a obesidade e o envellecemento contribúen a iso.

Adoitan ocorrer durante o sono REM e as etapas 1 e 2 do sono non REM. Os que ocorren durante o sono REM tenden a ser máis graves e duradeiros.

Diagnóstico

O diagnóstico da apneia do sono realízase mediante polisomnografía.

O principal síntoma da apnea do sono é a somnolencia intensa durante o día. Esta somnolencia pode provocar accidentes de tráfico; sono intenso en momentos inadecuados, como no traballo ou na aula. Outras manifestacións da enfermidade inclúen ronquidos (con pausas respiratorias, apnea); e dificultade para manter a concentración e a atención debido á somnolencia diúrna. Ao durmir, tamén presentan movementos moi frecuentes ao longo da noite, asociados a pausas respiratorias (apneas).

As apneas pódense clasificar en obstrutivas, centrais ou mixtas:

Apneas obstrutivas: o diagnóstico clínico dos principais expertos mundiais considérase correcto no 50% dos casos, tendo en conta unha prevalencia do 5% da enfermidade. O único método de diagnóstico coñecido é a polisomnografía, que mide o número total de eventos de apnea + hipopnea por hora, o índice de apnea hipopnea (AHI). Para que un evento se considere obstrutivo, debe haber un aumento do esforzo respiratorio reflexo. Se o IAH é maior ou igual a cinco, considérase que o paciente ten síndrome de apnea obstrutiva do sono.
Apneas centrais: a diferenza das apneas obstrutivas, durante as apneas ou hipopneas non hai esforzo respiratorio reflexo e a súa etioloxía tamén parece ser moi diferente.
Apneas mixtas: teñen tanto compoñentes obstrutivos como centrais.

A gravidade da síndrome de apnea e hipopnea obstrutiva do sono (SAHOS) clasifícase segundo o índice de apnea e hipopnea (AHI - número de hipopneas e apneas por hora):

de 0-5: normal, é desexable que o AHI estea o máis próximo posible a cero. Non obstante, ter un IAH no rango [0, 5] significa que non é necesario usar unha máscara respiratoria.
de 5-15: luz;
de 15-30: moderado;
máis de 30: grave.

Tratamento

Medidas xerais

Entre as medidas hixiénicas e dietéticas para a SAHOS, destacan:

Redución do peso corporal
Redución do consumo de alcol
Redución do consumo de fármacos sedantes: benzodiacepinas, opiáceos, ketamina.
Tratamento da conxestión nasal, rinite e sinusite.
Hixiene do sono: antes de durmir, evitar cigarros, alcol, bebidas con cafeína, exercicio intenso, comidas pesadas, medicamentos sedantes, evitar durmir de costas, durmir a un tempo constante.

Tratamento mecánico

Existe un aparello de ventilación mecánica que trata de compensar de xeito físico ou mecánico a obstrución ao aire nas vías aéreas. Trátase da CPAP (Continuous Positive Airway Pressure) ou BIPAP (Bilevel Positive Airway Pressure). Ambos aparellos consisten nunha máscara facial conectada a unha bombona de osíxeno que proporciona unha embolada de aire na gorxa do paciente e abre as vías respiratorias, evitando así a obstrución de aire.

Tratamento cirúrxico

Notas

↑ "What Is Sleep Apnea?". National Heart, Lung and Blood Institute. Consultado o 21 de marzo de 2024.
↑ World Health Organization. Obesity: Preventing and managing the global epidemic. Geneva: WHO; 1997.

Véxase tamén

Outros artigos

[1] "What Is Sleep Apnea?". National Heart, Lung and Blood Institute. Consultado o 21 de marzo de 2024.

[2] World Health Organization. Obesity: Preventing and managing the global epidemic. Geneva: WHO; 1997.

[1]

[2]