Síndrome de Hajdu-Cheney
| Síndrome de Hajdu-Cheney | |
|---|---|
| Clasificación e recursos externos | |
 Síndrome de Hajdu-Cheney | |
| OMIM | 102500 |
| DiseasesDB | 31486 |
| MeSH | D031845 |
 Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. | |
A síndrome de Hajdu-Cheney, coñecida tamén coma acroosteolise con osteporose e cambios no cranio e a mandíbula, artrodentoosteodisplasia ou simplemente síndrome de Cheney, é unha doenza extremadamente rara que afecta ao tecido conectivo (tecido que sustenta e une os tecidos e outras partes do corpo entre si). Pertence ao grupo das acrosteolises, un grupo heteroxéneo de trastornos do óso caracterizado pola reabsorción ósea esaxerada que desemboca en osteoporose. É unha doenza de base xenética, de patrón autosómico dominante, e da que se teñen reportado arredor de 70 casos en todo o mundo.[1]
Historia[editar | editar a fonte]
Esta enfermidade foi descrita por vez primeira en 1948 por Nicholas Hajdu, un radiólogo de orixe húngaro que se atopaba a traballar no Reino Unido. Posteriormente, en 1965, a descrición da doenza foi completada e mellorada polo físico estadounidense William D. Cheney, dando lugar así ao nome actual da síndrome.
Síntomas[editar | editar a fonte]
Clinicamente esta doenza caracterízase por causar nos individuos que a padecen unha estatura baixa por mor dun hipocrecemento. Os ósos destes doentes presentan unha extrema flexibilidade, dando lugar a un anormal desenvolvemento dos ósos, articulacións e dentes. Os individuos que sofren esta doenza teñen unha cara característica. Poden aparecer lesións ulcerosas (lesións circunscritas en forma de cráter que afecta á pel ou ás mucosas, por mor da necrose asociada a algúns procesos inflamatorios, infecciosos ou cancerosos) nas mans e nos pés, conxuntamente con osteolise (debilidade e flexibilidade dos ósos) e atraso no crecemento que provoca baixa estatura. Ademais, os individuos coa síndrome de Hajdu-Cheney adoitan presentar malformacións no cranio. Algunhas desas malformacións son macrocefalia, retardo no peche das fontanelas e suturas craniais, cadeira turca alongada, micrognatia, platisbasia e retardo na formación dos senos frontais, aumento na separación dos ollos (hipertelorismo), caída prematura dos dentes, orellas prominentes e de implantación baixa, epicantus, sinofridia (as cellas medran xuntas), padal en forma de bóveda, e outras anomalías faciais características. No ámbito do desenvolvemento neurolóxico, pode existir retardo no desenvolvemento cognitivo e da fala.[2]
Xenética[editar | editar a fonte]
A síndrome de Hajdu–Cheney ten unha orixe xenética, herdándose de xeito autosómico dominante.[3] Isto quere dicir que o xene responsábel da doenza está localizado nun xene autosómico, e só unha copia do xene abonda para causar a síndrome cando este é herdado por parte dalgún dos pais que presente a mutación.
A principal causa da síndrome de Hajdu-Cheney semella ser a mutación do último exón codificante do xene NOTCH2. Dita mutación provoca a eliminación do dominio PEST, unha pequena secuencia de péptidos formada por prolina (P), ácido glutámico (E), serina (S), e treonina (T).[4][5][6]
Diagnóstico[editar | editar a fonte]
O diagnóstico definitivo só pode ser considerado após un estudo xenético que demostre que o doente ten unha mutación no xene NOTCH2. Porén, o diagnóstico pode sospeitarse nunha alta porcentaxe soamente atendendo á clínica e a sintomatoloxía do paciente. Pode tamén confirmarse mediante estudos de imaxe, como radiografía ou tomografía computadorizada (TC), que amosan osteólise nas falanxes terminais das mans, desviación cara a dentro nos xeonllos (genu valgo) e cóbados e posíbeis fracturas osteoporóticas.
Tratamento[editar | editar a fonte]
Non existe tratamento ningún que cure definitivamente esta doenza. Dende 2002, algúns doentes desta síndrome foron tratados de xeito voluntario con bifosfonatos (uns fármacos empregados para tratar a osteoporose) coa fin de tratar os problemas derivados da reabsorción ósea e evitar así fractura e malformacións do esqueleto características desta enfermidade. Outros fármacos que se adoitan empregar, coma o flúor, o calcio ou os corticoides, teñen tamén o obxectivo de loitar contra a osteoporose.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Brennan AM, Pauli RM (May 2001). "Hajdu--Cheney syndrome: evolution of phenotype and clinical problems". Am. J. Med. Genet. 100 (4): 292–310. doi: 10.1002/1096-8628(20010515)100:4<292::AID-AJMG1308>3.0.CO;2-4
- ↑ OMIM: Hajdu-Cherney syndrome: Clinical Synopsis
- ↑ Crifasi, P. A.; Patterson, M. C.; Bonde, D.; Michels, V. V. (Jun 1997). "Severe Hajdu-Cheney syndrome with upper airway obstruction". American Journal of Medical Genetics 70 (3): 261–266. doi: 10.1002/(SICI)1096-8628(19970613)70:3<261::AID-AJMG9>3.0.CO;2-Z
- ↑ A Simpson, Michael; Irving, Melita D; Asilmaz, Esra; Gray, Mary J; Dafou, Dimitra; Elmslie, Frances V; Mansour, Sahar; Holder, Sue E et al. (2011) "Mutations in NOTCH2 cause Hajdu-Cheney syndrome, a disorder of severe and progressive bone loss". Nature Genetics 43 (4): 303–305.
- ↑ sidor, Bertrand; Pierre Lindenbaum (2011). Truncating mutations in the last exon of NOTCH2 cause a rare skeletal disorder with osteoporosis
- ↑ Majewski, J; Schwartzentruber, Jeremy A.; Caqueret, Aurore; Patry, Lysanne; Marcadier, Janet; Fryns, Jean-Pierre; Boycott, Kym M.; Ste-Marie, Louis-Georges et al. (2011). "Mutations in NOTCH2 in families with Hajdu-Cheney syndrome". Hum Mutat 32 (10): 1114–7. doi:10.1002/humu.21546
