Rodrigo Corrales

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaRodrigo Corrales

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(es) Rodrigo Corrales Rodal Editar o valor em Wikidata
24 de xaneiro de 1991 Editar o valor em Wikidata (33 anos)
Cangas, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Altura200 cm Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónbalonmanista Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Deportebalonmán Editar o valor em Wikidata
LigaLigue Nationale de Handball (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Posición de xogoGoalkeeper (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Traxectoria
  Equipo enllaç= enllaç=
- Paris Saint-Germain Handball Editar o valor em Wikidata
Participou en
2020Handebol nos Jogos Olímpicos de Verão de 2020 - Masculino (pt) Traducir (3º) Editar o valor em Wikidata

Rodrigo Corrales Rodal, nado en Cangas o 24 de xaneiro de 1991, é un xogador de balonmán galego. Xoga de porteiro e milita dende 2020 no Veszprém KC da Primeira División de Hungría.[1] Dende 2014 é internacional coa selección española,[2][3] coa que gañou dous Campionatos de Europa en 2018 e 2020, quedou terceiro nos Campionatos do Mundo de 2021 e 2023 e logrou a medalla de bronce nos Xogos Olímpicos de 2020.[4]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu en Cangas, fillo e neto de mariñeiros. Un dos seus avós competía en traiñeiras, e gañou en 1961 con Tirán o Campionato de España de Traiñeiras.[5] Durante a súa infancia practicou numerosos deportes, entre eles o fútbol, no que acostumaba a xogar de porteiro. Antes de acabar a Primaria comezou a xogar ao balonmán e entrou no Club Balonmán Cangas.[5]

Aos 15 anos deixou Cangas para fichar polo FC Barcelona. Xogou varios anos no filial e conquistou con este a División de Honra Prata na tempada 2011/12. Ao ano seguinte saíu cedido ao Huesca, da Liga ASOBAL, onde xogou durante dúas tempadas. Entre 2014 e 2017 xogou no Orlen Wisła Płock de Polonia adestrado por Manolo Cadenas, co que quedou tres veces subcampión da liga polaca e co que empezou a destacar de xeito internacional.[6]

En 2017 fichou polo Paris Saint-Germain, co que xogou tres tempadas, gañando nas tres ocasións a liga francesa. No equipo parisiense xogou como gardameta titular e foi elixido na tempada 2019/20 como o mellor porteiro da liga, despois de quedar segundo nas votacións na campaña anterior.[7]

Na tempada 2020/21 fichou polo Veszprém KC, da liga húngara.[8] Pouco despois da súa chegada disputou a Final Four da Liga SEHA da tempada anterior, que fora adiada por mor da pandemia de COVID-19. Conquistou o título e foi elixido mellor xogador da Final Four e mellor gardameta do torneo.[9]

Selección española[editar | editar a fonte]

Aínda que foi convocado en 2013 para un encontro amigable da selección española no partido das estrelas da Liga ASOBAL, o seu debut oficial produciuse en abril de 2014 contra a selección suíza.[10] Foi a partir de 2016, cando comezou a ocupar de xeito habitual a portería da selección, alternándose no posto co toledano Gonzalo Pérez de Vargas. En 2017 disputou o seu primeiro Campionato do Mundo, e no 2018 gañou o Campionato de Europa, revalidando o título na seguinte edición, en 2020.

En 2021 disputou o seu terceiro Mundial, rematando terceiro ao ser eliminado en semifinais pola Dinamarca de Niklas Landin. Foi convocado polo adestrador Jordi Ribera para os Xogos Olímpicos de Toquio, onde o equipo español, capitaneado por Raúl Entrerríos, acadou as semifinais, sendo de novo eliminado por Dinamarca. Logrou o bronce ao derrotar no partido polo terceiro posto ao combinado exipcio.[11]

En 2023 xogou o cuarto Mundial da súa carreira, acadando outra vez as semifinais e perdendo tamén nesta edición ante Dinamarca.[12] Volveu conseguir o terceiro posto, gañando a Suecia.[13]

Clubs[editar | editar a fonte]

Palmarés[editar | editar a fonte]

FC Barcelona B[editar | editar a fonte]

PSG[editar | editar a fonte]

Veszprém KC[editar | editar a fonte]

Selección nacional[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Rodrigo Corrales". Scoresway. Arquivado dende o orixinal o 15 de setembro de 2017. Consultado o 22 de xaneiro de 2020. 
  2. "Convocatoria para el Mundial de balonmano 2017". hand-station. 
  3. "Convocatoria para el Europeo 2018". Marca. 
  4. "España vence a Suecia y logra su primer Europeo". Marca. 28 de xaneiro de 2018. 
  5. 5,0 5,1 García Calvo, Lorena (23 de outubro de 2017). "Rodrigo Corrales: «Empecé tarde, pero a tiempo»" (en castelán). Consultado o 25 de xullo de 2021. 
  6. García Calvo, Lorena (13 de setembro de 2017). "Corrales se instala en el Olimpo". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 25 de xullo de 2021. 
  7. "Lidl Starligue - L'équipe type de la saison !" (en francés). 27 de maio de 2020. Consultado o 25 de xullo de 2021. 
  8. "El Veszprem húngaro hace oficial el fichaje de Rodrigo Corrales por cuatro años". La Voz de Galicia (en castelán). 19 de decembro de 2019. Consultado o 25 de xullo de 2021. 
  9. "Corrales, 'MVP' en el triunfo del Veszprém húngaro en la Liga SEHA 2019/20". Marca (en castelán). 7 de setembro de 2020. Consultado o 25 de xullo de 2021. 
  10. "Rodrigo Corrales debutó con España en un torneo oficial". La Voz de Galicia (en castelán). 6 de abril del 2014. p. 15. 
  11. "Rodrigo Corrales acada o bronce coa selección española de balonmán". CRTVG. 7 de agosto de 2021. Consultado o 8 de agosto de 2021. 
  12. "España pierde frente a Dinamarca en las 'semis' del Mundial de balonmano y luchará por el bronce" (en castelán). 27 de xaneiro de 2023. Consultado o 7 de abril de 2023. 
  13. Jorge, Miguel (29 de xaneiro de 2023). "Los Hispanos logran la medalla de bronce en el mundial de balonmano". La Vanguardia (en castelán). Consultado o 7 de abril de 2023. 
  14. "Rodrigo Corrales ficha por el Wisla Plock". balonmano.mforos.mobi. 
  15. "Rodrigo Corrales ficha por el PSG". Mundo Deportivo. 15 de xaneiro de 2016.