Ramón Otero Túñez
| Ramón Otero Túñez | |
|---|---|
| Nacemento | 23 de xuño de 1925 |
| Lugar de nacemento | Santiago de Compostela |
| Falecemento | 9 de febreiro de 2010 (84 anos) |
| Lugar de falecemento | Santiago de Compostela |
| Nacionalidade | española |
| Alma máter | Universidade de Santiago de Compostela |
| Ocupación | Historiador da arte, catedrático de universidade |
| Na rede | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Ramón Otero Túñez, nado en Santiago de Compostela o 23 de xuño de 1925,[1] e finado na mesma cidade o 9 de febreiro de 2010,[2] foi un historiador da arte e catedrático de universidade galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Formación[editar | editar a fonte]
Licenciouse en Filosofía e Letras, con premio extraordinario, na Universidade de Santiago de Compostela en 1946, e iniciou a especialidade de Historia da Arte baixo a dirección de Calixto García Seoane, doutorándose en 1950 na Universidad Central de Madrid coa tese "La imaginería en Santiago de Compostela", dirixida por Francisco Javier Sánchez Cantón.[1]
Foi pensionado polo Ministerio de Educación Nacional para ampliar estudos nos Países Baixos (1952) e Italia (1954) e completou a súa formación con viaxes de estudo por todas as rexións españolas, Francia, Portugal e Israel.[1]
Labor docente[editar | editar a fonte]
En 1949 gañou por oposición a praza de profesor adxunto de Historia da Arte da Universidade de Santiago, cargo que logo desempeñou na Universidade de Madrid, ao lado de Sánchez Cantón. Tamén exerceu a docencia en Norteamérica (1962-1963). Neste último ano obtivo o número un nas oposicións a cátedras de Historia da Arte, exercendo durante un curso na Universidad de Murcia, trasladándose no curso seguinte á de Santiago, na que permaneceu até a súa xubilación.[1]
Cargos desempeñados[editar | editar a fonte]
Na Universidade de Santiago[editar | editar a fonte]
Otero Túñez foi director do Departamento de Historia da Arte da Universidade desde a súa constitución en 1967, secretario do Secretariado de Publicacións da Universidade (1953-1960), decano da Facultade de Filosofía e Letras (1967-1974), e primeiro decano da nova Facultade de Xeografía e Historia (1975-1980).[1]
Outros cargos[editar | editar a fonte]
Foi colaborador do Instituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento, do CSIC, e secretario do Centro de Estudo Xacobeos, entidade dependente da Arquidiocese de Santiago, e incorporado ao Patronato Marcelino Menéndez Pelayo do CSIC.[1] [3]
Labor de investigación[editar | editar a fonte]
Con Ramón Yzquierdo Perrín investigou o Coro pétreo do Mestre Mateo da nave maior da Catedral de Santiago de Compostela, traballo que permitiu a reconstrución da maior parte do cadeirado alto nunha nova sala do Museo catedralicio, tarefa que se desenvolveu en varios anos.[2][4]
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
Otero Túñez foi membro correspondente da Real Academia de Belas Artes de San Fernando, da Real Academia de Belas Artes de Santa Isabel de Hungría de Sevilla e da Academia Nacional de Belas-Artes de Lisboa,[1] e membro de número da sección de escultura da Real Academia Galega de Belas Artes.[5]
En 1974, Ramón Otero Túñez foi galardoado coa medalla de ouro da Facultade de Filosofía e Letras da Universidade de Santiago.[1]
Con motivo da súa xubilación publicáronse dous libros na súa homenaxe:
- María del Pilar de Torres Luna (1988): Biografía y bibliografía científicas del Ilmo. Sr. D. Ramón Otero Túñez en sus veinticinco años de catedrático (1963-1988). Santiago de Copmpostela: Tórculo Edicións. ISBN 84-404-1468-4.
- José López-Calo, coord. (1993): Estudios sobre Historia del Arte: ofrecidos al Prof. Dr. D. Ramón Otero Túñez en su 65º cumpleaños. Santiago de Compostela: Universidade de Santiago de Compostela, Servizo de Publicacións. ISBN 84-8121-072-2.
Obras[editar | editar a fonte]
Otero Túñez publicou catorce artigos en revistas, trinta e cinco artigos en obras colectivas, e sete libros, ademais de dirixir sete teses de doutorammento.[6]
Libros[editar | editar a fonte]
- Arte barroco italiano. Santiago, 1952. (Reed. 1964).
- El escultor Ferreiro (1738-1830). Santiago, 1957.
- El escultor Francisco Asorey. Santiago, 1959.
- La Catedral de Santiago de Compostela. La Edad Contemporánea, 1977.
- Plástiaca gallega. Entre dos siglos: Tres generaciones en la pintura gallega. Vigo, 1981.
- El "Legado" artístico de la Compañía de Jesús a la Universidad de Santiago. Santiago, 1986.
- El coro del maestro Mateo. (Con Ramón Yzquierdo Perrín). A Coruña, 1990.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Torres Luna 1974, p. 161.
- ↑ 2,0 2,1 Pesar en Santiago por la muerte del catedrático de Arte Otero Túñez Arquivado 27 de abril de 2018 en Wayback Machine.. El Correo Gallego, 10-02-2010.
- ↑ Centro de Estudios Jacobeos na Xacopedia.
- ↑ Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). Lugo: Grupo El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8.
- ↑ "Relación de académicos". Arquivado dende o orixinal o 18 de febreiro de 2015. Consultado o 04 de xuño de 2016.
- ↑ Ramón Otero Túñez en Dialnet.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Diccionario enciclopédico galego universal 46. La Voz de Galicia. 2003-2004. p. 94. ISBN 84-7680-429-6.
- Dicionario biográfico de Galicia 3. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 52.
- Enciclopedia Galega Universal 13. Ir Indo. 1999-2002. p. 114. ISBN 84-7680-288-9.
- Torres Luna, Mª Pilar de (1974). "Otero Túñez, Ramón", na Gran Enciclopedia Gallega Tomo 23. Santiago / Gijón: Silverio Cañada. ISBN 84-7286-214-3.
- Torres Luna, Mª Pilar de (1988). Biografía y bibliografía científicas del Ilmo. Sr. D. Ramón Otero Túñez en sus veinticinco años de catedrático (1963-1988). Santiago de Copmpostela: Tórculo Edicións. ISBN 84-404-1468-4.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Ramón Otero Túñez en Necrológicas. Real Academia Galega de Belas Artes (en castelán).
