Ramón Nonato
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
.jpg)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1204 Portell (en)  |
| Morte | 31 de agosto de 1240 (35/36 anos) castelo de Cardona |
| Lugar de sepultura | convento de San Ramón de Portell |
 Cardeal diácono Santo Eustáquio (pt) | |
| 1239 – 31 de agosto de 1240 ← Robert Somercotes (en) – Guglielmo Fieschi (en) → | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Coroa de Aragón |
| Relixión | Cristianismo |
| Actividade | |
| Ocupación | sacerdote católico |
| Lingua | Lingua catalá |
| Orde relixiosa | Orde da Mercé e Q2028821 |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 31 de agosto |
| Cronoloxía | |
| Filho póstumo (pt)
| |
 | |
Ramón Nonato, nado en Portell (comarca da Segarra, pertencente á diocese de Solsona) no ano 1204 e finado en Cardona en 1240, foi un relixioso mercedario, e un santo catalán da igrexa católica. O seu sobrenome Nonnatus (latín, "non nado") derívase do feito de que naceu por medio dunha cesárea, morrendo a súa nai no parto. É o santo patrón dos partos, parteiras, nenos e embarazadas.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fíxose membro da orde dos Mercedarios, fundada por San Pedro Nolasco para o rescate de cativos católicos dos mouros do Norte de África. Ordenouse presbítero en 1222, e logo foi superior xeral da Orde da Mercé. Viaxou ao norte de África pagando rescate por varios prisioneiros, e disque se fixo tomar como refén a cambio da liberación dun cristián cativo cando o seu diñeiro se esgotou, sufrindo en cativerio.
Foi martirizado por mouros que lle abriron buracos a ferro candente, nos seus beizos, para colocarlle un cadeado na súa boca para así impedirlle a súa prédica. Foi rescatado pola súa orde e no 1239 retorna a España.
O Papa Gregorio IX ordenouno cardeal, mais faleceu de camiño a Roma. Moitos milagres fóronlle atribuídos antes e após a súa morte.
Veneración[editar | editar a fonte]
Foi canonizado polo papa Alexandre VII no 1657, celebrándose a súa festividade o 31 de agosto. Aínda que a súa festa era de ámbito universal dende 1681, coa reforma do calendario foi reducida a culto local a partir do 1969.
As cidades de Sant Ramon na Cataluña, Saint-Raymond no Quebec, así como San Ramón da Nova Orán, na Arxentina, foron bautizadas na súa honra.
Na cidade de Buenos Aires, na Arxentina existe un santuario na súa honra na rúa Cervantes 1150.
