Ramón Enríquez Cadórniga
| Ramón Enríquez Cadórniga | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | século XIX |
| Lugar de nacemento | Xinzo de Limia |
| Falecemento | século XX |
| Nacionalidade | España |
| Alma máter | Universidade de Santiago de Compostela |
| Ocupación | xuíz |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Ramón Enríquez Cadórniga, nado en Xinzo de Limia, foi un xuíz galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Rudesindo Enríquez Rodríguez, rexistrador da propiedade, e Concepción Cadórniga Enríquez. Estudou Dereito na Universidade de Santiago de Compostela. Foi xuíz de Luarca e Santiago de Compostela. Foi maxistrado da Audiencia provincial de Lugo (1931), Cidade Real, Cádiz (1932-1935), sendo o presidente do tribunal que xulgou os sucesos de Casas Viejas, Pamplona, e presidente da Audiencia provincial de Madrid en 1936. Foi o maxistrado que condenou a José Antonio Primo de Rivera por tenencia ilícita de armas. Cando se produciu o golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 estaba de vacacións en Xinzo de Limia. Con motivo da condena a José Antonio e da do capitán Rojas polos sucesos de Casas Viejas, foi detido e estivo a piques de perder a vida. Foi enviado a Burgos, onde ás poucas semanas foi encarcerado por orde gobernativa. Permaneceu na Prisión Central de Burgos ata marzo de 1939. Mentres tanto, foi depurado, o 17 de febreiro de 1937 abriron o expediente, que se resolveu o 4 de xuño coa súa destitución da carreira xudicial.[1]. Permanecu en situación de liberdade vixiada ata 1942. Reintegrouse ao servizo activo a finais de 1947,[2] e foi trasladado á Audiencia de Palma de Mallorca como maxistrado por cinco anos. Despois foi maxistrado da Audiencia provincial da Coruña, posto no que se xubilou en 1955.[3]
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou con Elvira Gayoso García-Ondina, que faleceu en Santiago de Compostela en 1931.[4]