Ramón Berenguer II

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Ramón Berenguer II
Ramon Berenguer II.jpg
Nacemento1053
Falecemento5 de decembro de 1082
Lugar de falecementoSant Feliu de Buixalleu
SoterradoSepulchre of Ramon Berenguer II of Barcelona
Ocupaciónpolítico
PaiRaimundo Berenguer I
NaiAlmodis de la Marche
CónxuxeMafalda da Apúlia-Calábria
FillosRamón Berenguer III
IrmánsRaimundo IV de Toulouse, Hugo VI de Lusignan, Guillerme IV de Tolosa, Berenguer Ramon II, Count of Barcelona, Peter Raymundi e Sança de Barcelona
Na rede
WikiTree: Barcelona-11
Signum-ramon-berenguer-II-barcelona.jpg
editar datos en Wikidata ]

Ramón Berenguer II, coñecido como o Cabeza de Estopa pola súa espesa cabeleira, nado en 1053 ou 1054 e finado o 5 de decembro de 1082, foi conde de Barcelona entre 1076 e 1082.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Era fillo de Ramón Berenguer I e de Almodis da Marca e irmán, probablemente xemelgo, de Berenguer Ramón II.

O testamento do seu pai establecía que Ramón Berenguer e o seu irmán debían gobernar en igualdade de condicións aínda que en realidade existían certos privilexios en favor do conde Cabeza de Estopa. Nun momento determinado, Ramón Berenguer viuse obrigado a repartir os seus territorios co seu irmán, repartición que prometeu ante os bispos de Barcelona e Xirona, os condes destes condados e o vizconde de Cardona.

No 1078, Ramón Berenguer entregou ao seu irmán como garantía do repartimento as parias de Lleida e ao rei musulmán desta cidade. Barcelona, Urgell e Lleida loitaban contra Zaragoza co que o perigo musulmán retrocedeu, tanto pola zona leridana como pola colonización cristiá que chegaba ata Torregrossa. No 1079, a Conca de Barberà estaba xa repoboada por cristiáns.

A finais do 1077, o Papa Gregorio VII enviou a Xirona o seu legado, Amat de Olorón, para dar impulso ás súas ideas de reforma da igrexa. É posible que Amat aproveitase a súa estancia na cidade para intentar que Ramón Berenguer e o seu irmán se reconciliaran, xa que o seu pai deixara baixo tutela papal ao seu fillos no seu testamento. No 1079, o Pontífice escribiu ao bispo de Xirona solicitando que mediase entre os dous irmáns para poñer fin ás disputas condais, conxuntamente cos abades de Ripoll, Sant Cugat del Vallès e Sant Ponç de Tomeres.

Ese mesmo ano, Ramón e Berenguer repártense a cidade de Barcelona, Castellvell e a súa marca, Olèrdola, Vilafranca del Penedès, Vallmoll, Benviure, Gavà, Pallejà e outros dominios. Ambos irmáns conviñeron residir de forma alternativa durante seis meses no palacio condal. As funcións soberanas quedaron indivisas, así como as rendas por xuízos, mercados, moeda e uns patios en Barcelona. Con todo, Berenguer seguiu reclamando e no 1080 obtivo do seu irmán a metade do castelo de Barbera, do da Bleda e dos condados de Carcasona e Rasés. Ramón comprometeuse a compartir todas as futuras adquisicións, incluíndo as naves que se construísen e as que se comprasen.

Acordaron tamén que a expedición prevista para o seguinte verán realizaríana conxuntamente. Finalmente esta expedición non se levou a cabo, seguramente polos cambios que sufriran os reinos de taifas. Con ocasión da preparación desta empresa, o Cid, incomodado co seu rei Afonso VI de Castela, trasladouse a Barcelona e ofreceu a súa colaboración, que non foi aceptada; acto seguido, quedou ao servizo dos reis sarracenos de Zaragoza mentres que o rei de Lleida apoiábase nos navarros primeiro e nos condes de Barcelona despois. Isto enfrontou a Berenguer Ramón co Cid preto de Almenar no verán de 1082. Berenguer foi derrotado e feito prisioneiro sendo liberado pouco tempo despois.

O 5 de decembro dese mesmo ano, Ramón Berenguer dirixíase a Barcelona atravesando o bosque de Perxa do Astor no Montnegre. Uns descoñecidos, talvez os seus propios acompañantes, asasinárono nese bosque. O seu cadáver foi trasladado a Xirona onde recibiu sepultura. O seu irmán foi acusado deste asasinato polo que recibiu o alcuño "do fratricida".