RD-108
 Motor RD-108 en exposición. | |
| País de orixe | Unión Soviética[1] |
|---|---|
| Deseñador | Glushko[1] |
| Aplicación | Motor principal da etapa central do mísil R-7.[1] |
| Lanzador asociado | RD-107 |
| Motor de combustible líquido | |
| Propelente | Osíxeno líquido[1] / Queroseno[1] |
| Rendemento | |
| Pulo | 912,0 kN[1] |
| Taxa de pulo a peso | 72,76[1] |
| Presión na cámara | 51 bares[1] |
| Impulso específico | 308 s[1] |
| Isp (nivel do mar) | 241 s[1] |
| Tempo de acendido | 340 s[1] |
| Dimensións | |
| Lonxitude | 2,86 m[1] |
| Diámetro | 0,67 m[1] |
| Peso seco | 1278 kg[1] |
| Usado en | |
| R-7[1] | |
RD-108 é a designación do motor foguete que propulsou o primeiro mísil balístico intercontinental, o R-7 soviético, do que posteriormente descenderían os lanzadores Soiuz e os diferentes lanzadores Vostok.[1]
Características[editar | editar a fonte]
O motor RD-108, xunto co RD-107, foi desenvolvido por Glushko entre 1954 e 1955 e usa catro cámaras de combustión alimentadas por unha soa turbobomba. Os primeiros intentos de crear un motor suficientemente potente para poder propulsar un mísil balístico intercontinental levaron a Glushko a probar motores cunha soa gran cámara de combustión, pero as inestabilidades do fluxo de propelente e da propia combustión o levaron a usar un deseño de varias cámaras máis pequenas. Co tempo o motor foi sufrindo melloras e variantes para os diferentes modelos de foguetes Soiuz.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: RD-108 |