Quest for Camelot (videoxogo)
| Quest for Camelot | |
|---|---|
| Desenvolvedor(es) | Titus France |
| Distribuidora(s) | Nintendo |
| Lanzamento | 16 de decembro de 1998 |
| Xénero | Aventura, RPG |
| Modos de xogo | Un xogador |
| Plataforma(s) | Game Boy Color |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Quest for Camelot é un videoxogo de acción e rol de 1998 desenvolvido e publicado por Titus Interactive con asistencia de Nintendo para a consola Game Boy Color. Baséase no filme animado homónimo de Warner Bros. O xogo é compatible con Super Game Boy, Game Boy Printer e tamén pode ser xogado na Game Boy orixinal. Estaba prevista unha versión para Nintendo 64[1] mais foi descartada por mor da mala recadación do filme.
Modo de xogo[editar | editar a fonte]
Quest for Camelot é un videoxogo de acción e rol en terceira persoa e computación gráfica 2D.[2] Presenta nove mundos e 60 niveis.[3] Os obxectivos do xogo inclúe matar inimigos en cada área, buscar misións e completalas.[2] Partes da historia cóntanse a través de presentacións de diapositivas como cinemáticas.[3] O xogo admite o modo de aforro de batería e funciona coa Game Boy Printer.[3]
Sinopse[editar | editar a fonte]
Kayley ten que rescatar á súa nai, así como a Excalibur, do malvado cabaleiro Ruber e ao longo do camiño derrotar aos inimigos, xefes e coñecer novos amigos.[4] Como Kayley, o xogador ten que vingar a morte do seu pai e enfrontarse a Ruber, o malvado.[2]
Desenvolvemento[editar | editar a fonte]
Quest for Camelot foi desenvolvido e publicado por Titus Interactive e Nintendo. A comezos de 1997, Titus asinou un acordo de licenza con Warner Bros. para facer versións do xogo Quest for Camelot para Nintendo 64, PlayStation, Sega Saturn e Game Boy.[5] O xogo estreouse o 16 de decembro de 1998.[2]
Acollido[editar | editar a fonte]
| Recepción | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||
O xogo tivo unha recepción negativa, xa que GameRankings deulle unha puntuación do 50%.[6] Adam Cleveland de IGN resumiu o xogo como "malo". Describiu a súa mecánica central como "aburrida": camiñar entre puntos e buscar obxectos. Cleveland sinalou a reputación de Titus como de mala calidade, especialmente os xogos con contido licenciado. Criticou a música repetitiva, e dixo que a única parte decente do xogo era o uso da cor.[3] Joe Ottoson de Allgame criticou como se necesitaban xoias coleccionables para salvar o progreso do xogo. Engadiu que o xogo era tedioso e os menús estaban mal deseñados.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Quest for Camelot 64 - IGN".
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Ottoson, Joe. "Quest for Camelot - Review". AllGame. Arquivado dende o orixinal o 2014-11-13. Consultado o 13 de decembro de 2014.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Cleveland, Adam (25 de agosto de 1999). "Quest for Camelot". IGN. Consultado o 17 de marzo de 2014.
- ↑ "Quest for Camelot - Game Boy Color". GameSpy. Consultado o 1 de febreiro de 2010.
- ↑ "Inside Scoop". GamePro (IDG) (103): 20. abril de 1997.
- ↑ 6,0 6,1 "Quest for Camelot for Game Boy Color". GameRankings. Arquivado dende o orixinal o 10 de xuño de 2011. Consultado o 24 de novembro de 2010.
- ↑ "Quest for Camelot". Nintendo Power 115: 126. decembro de 1998.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Ficha do videoxogo en MobyGames (en inglés)
