Prismas de xeo
 | Atención: Este artigo ou apartado precisa dun traballo de revisión.
Cando os problemas se resolvan, retire esta mensaxe, pero non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado. De ser posible, sería mellor substituír este marcador por outro máis específico. (Desde setembro de 2017) |
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde setembro de 2017.) |
 | Este artigo ou sección precisa revisión por alguén que saiba deste tema. Se ten eses coñecementos mellore este artigo. (Desde setembro de 2017.) |
Os prismas de xeo son un tipo de precipitación consistente en finísimos cristais de xeo en forma de agullas ou columnas moi tenues que dan a sensación de estaren en suspensión na atmosfera. Son doados de observaren no Ártico e na Antártida, mais poden ocorrer en calquera lugar.
Para a súa formación, ademais dunha temperatura por embaixo dos cero graos centígrados, é precisa a existencia dunha inversión térmica na cal a capa superficial de aire se mesture cunha capa de aire máis quente situada por riba dela. Como o aire quente contén máis cantidade neta de vapor de auga que a fría, vai producirse un transvasamento deste cara a superficie, aumentando a súa humidade relativa. Se o aumento é abondo pódense formar os cristais de xeo.
Porén, a temperaturas entre os 0 °C e os -39 °C, este exceso de humidade pode dar lugar máis comunmente a néboa que a prismas de xeo. Isto é debido a que moitas das pingas de auga poden permanecer aínda líquidas nun estado coñecido co nome de sobrearrefriamento. Neste sentido, a contaminación, natural ou artificial, axuda á conxelación das pingas de auga ao crear núcleos de condensación, pero en áreas moi limpas poden permanecer líquidas moitas pingas ata os -39 °C. Polo xeral, os prismas de xeo empezan a ser visibles a -10 °C en áreas cun certo nivel de polución, e a partir de -25 °C naqueles puntos especialmente limpos coma o interior da Antártida.
