Principado de Tarento

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaPrincipado de Tarento

Localización
Mapa
 40°28′N 17°14′L / 40.47, 17.23Coordenadas: 40°28′N 17°14′L / 40.47, 17.23
Datos históricos
Creación1088 Editar o valor em Wikidata
Disolución1465 Editar o valor em Wikidata

Extensión aproximada do Principado de Tarento en 1290.

O Principado de Tarento foi un estado no sur de Italia creado en 1085 por Bohemundo I, o fillo máis vello de Robert Guiscard de Hauteville duque de Apulia, Calabria e Sicilia, como parte da paz entre el e o seu irmán máis novo, Roger Borsa despois dunha disputa sobre a sucesión ao Ducados de Apulia e Calabria.

Tarento converteuse na capital do principado, que cubría case todo o calcañar de Apulia. Durante os seguintes 377 anos de historia, ás veces era un feudo poderoso e practicamente independente do Reino de Sicilia (e despois do Reino de Nápoles), ás veces só era un título, dado a miúdo ao herdeiro da coroa ou ao esposo dunha raíña reinante. Cando a Casa de Anjou foi dividida, Tarento recaeu na casa de Durazzo (1394-1463).

Fernando I de Nápoles uniu o Principado de Tarento ao Reino de Nápoles á morte da súa esposa, Isabel de Tarento. O principado chegou ao seu fin, pero os reis de Nápoles continuaron dando o título de príncipe de Tarento aos seus fillos, primeiramente ao futuro Afonso II de Nápoles, o fillo máis vello de Isabel.

Territorio[editar | editar a fonte]

En 1086 os territorios cedidos a Boemundo correspondían, ademais da cidade de Tarento, aos territorios do condado de Conversano e todo o Salento, agás Lecce e Ostuni[1] No curso dos anos o Principado de Tarento desmembrouse varias veces, ben porque os seus príncipes, para recompensar os servizos feitos polos seus cabaleiros, doaban parte dos seus dominios, ben porque os soberanos napolitanos, temerosos do poder do Principado, lles substraían territorios que logo lles entregaban aos seus baróns. Despois de 1399, de feito, coa titularidade do Principado pasada a Raimundo Orsini des Baux, os dominios do Principado se sumaron aos do Condado de Lecce, do condado de Soleto e algunhas baronías e señoríos en Terra de Lavoro e Terra de Bari.

1399-1406 1414-1421 1421-1446 1446-1459 1459-1462
Tarento Tarento Tarento Tarento Tarento
Ginosa Ginosa Ginosa Ginosa Ginosa
Martina Franca Martina Franca Martina Franca Martina Franca Martina Franca
Mottola Mottola Mottola Mottola Mottola
Palagiano Palagiano Palagiano Palagiano Palagiano
Castellaneta Castellaneta Castellaneta Castellaneta Castellaneta
Francavilla Fontana Francavilla Fontana Francavilla Fontana Francavilla Fontana Francavilla Fontana
Oria Oria Oria Oria Oria
Ostuni Ostuni Ostuni Ostuni Ostuni
Gallipoli Gallipoli Gallipoli Gallipoli Gallipoli
Otranto Otranto Otranto Otranto Otranto
Ugento Ugento Ugento Ugento
Nardò Nardò Nardò Nardò
Massafra Massafra Massafra Massafra
Matera Matera Matera
Laterza Laterza Laterza
Pulsano Pulsano Pulsano Pulsano
Leporano Leporano Leporano Leporano
Avetrana Avetrana Avetrana Avetrana
Castellana Castellana Castellana Castellana
Polignano Polignano Polignano Polignano
Casarano Casarano Casarano Casarano
Poggiardo Poggiardo Poggiardo Poggiardo
Giurdignano Giurdignano Giurdignano Giurdignano
Scorrano Scorrano Scorrano Scorrano
Nociglia Nociglia Nociglia Nociglia
Gioia del Colle Gioia del Colle
Venosa

Príncipes de Tarento[editar | editar a fonte]

Escudo dos Hauteville de Sicilia.
Escudo dos Anjou, príncipes de Tarento.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. F.Porsia - M.Scionti, Tarento, (Le Città nella storia d'Italia) Laterza, Roma-Bari, 1989, p.34
  2. Xoán Antonucci: Para a historia do principado de Tarento, A. Nitti, Mesag ne, 1999, pg. 3
  3. Matthias Thumser: Die Frangipane - Abriß der Geschichte einer Adelsfamilie im hochmittelalterlichen Rom In: Quellen und Forschungen aus italienischen Archiven und Bibliotheken Bd. 71, pg. 162 (en alemán)

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • O. Casanova, Il Principato di Taranto e gli Angioini, Taranto, Cooperativa tipografica, 1908
  • G. C. Speziale, Storia militare di Taranto negli ultimi cinque secoli, Bari 1930, rist. 1979.
  • G. M. Monti, La condizione giuridica del Principato di Taranto,Tipografia Cressati, Bari, 1928.
  • AA.VV, Il Principato di Taranto dai Normanni agli Angioini, Industria grafica Tiemme, Manduria (Ta), 1994.
  • Luigi Madaro - Le origini del Principato di Taranto - Industria Grafica O. Ferrari & Co. - Alessandria, 1926