Primeiro Imperio Búlgaro

Primeiro Imperio Búlgaro

Първo българско царство (bg)
Localización
43°24′N 27°06′L
Capital	Pliska (pt) Skopje Preslav (pt) Ohrid
Poboación
Lingua oficial	lingua bulgárica Antigo eslavo eclesiástico grego medieval
Relixión	cristianismo
Datos históricos
Creación	681
Disolución	1018
Organización política
Forma de goberno	autocracia

O Primeiro Imperio Búlgaro (eslavo eclesiástico: блъгарьско цѣсарьствиѥ, romanizado: blŭgarĭsko tsěsarǐstvije ; búlgaro: Първо българско царство) foi un estado medieval que esxistiu no sureste de Europa entre o século VII e XI. Foi fundado entre o 680 e o 681 despois de que parte dos búlgaros, liderados por Asparukh, se trasladasen ao sur ata os Balcáns do nordeste. Alí conseguiron o recoñecemento bizantino do seu dereito a establecerse ao sur do Danubio ao derrotar, posiblemente coa axuda das tribos eslavas do sur locais, ao exército bizantino dirixido por Constantino IV. Durante os séculos IX e X, o Primeiro Imperio Búlgaro no momento álxido do seu poder estendeuse dende a curva do Danubio ata o mar Negro e dende o río Dniéper ata o mar Adriático e converteuse nunha potencia importante na rexión competindo co Imperio Bizantino.

A medida que o estado solidificou a súa posición nos Balcáns, entrou nunha interacción de séculos, ás veces amigable e ás veces hostil, co Imperio Bizantino. Bulgaria emerxeu como o principal antagonista de Bizancio ao norte, o que provocou varias guerras. As dúas potencias tamén gozaron de períodos de paz e alianza, sobre todo durante o segundo asedio árabe de Constantinopla, onde o exército búlgaro rompeu o cerco e destruíu o exército árabe, evitando así unha invasión árabe do sueste de Europa. Bizancio tivo unha forte influencia cultural en Bulgaria, o que tamén levou á eventual adopción do cristianismo en 864. Despois da desintegración do Khaganato de Avar, o país ampliou o seu territorio ao noroeste ata a chaira de Pannonia. Máis tarde os búlgaros enfrontáronse ao avance dos pechenegos e cumanos, e lograron unha vitoria decisiva sobre os maxiares, o que lles obrigou a establecerse definitivamente en Pannonia.

Os búlgaros gobernantes e outras tribos non eslavas do imperio mesturaron e adoptaron gradualmente a lingua eslava predominante, formando así gradualmente a nación búlgara dende o século VII ata o século X. Desde o século X, o xentilicio búlgaro gañou valor e converteuse nunha designación permanente para a poboación local, tanto na literatura como na linguaxe común. O desenvolvemento da antiga alfabetización eslava eclesiástica tivo o efecto de impedir a asimilación dos eslavos do sur ás culturas veciñas, ao tempo que estimulou a formación dunha identidade búlgara diferenciada.

Despois da adopción do cristianismo, Bulgaria converteuse no principal centro cultural e espiritual da Europa eslava. A súa posición cultural de liderado consolidouse aínda máis coa adopción do alfabeto glagolítico, a invención do alfabeto cirílico primitivo pouco despois na capital Preslav, e a literatura producida en eslavo eclesiástico antigo pronto comezou a estenderse cara ao norte. O antigo eslavo eclesiástico converteuse na lingua franca de gran parte da Europa Oriental. En 927, o patriarcado búlgaro foi recoñecido oficialmente.

A finais do século IX e principios do X, Simeón I conseguiu unha serie de vitorias sobre os bizantinos. Despois, foi recoñecido co título de tsar ( césar ), e pasou a expandir o estado na súa maior extensión. Despois da aniquilación do exército bizantino na batalla de Anquialus en 917, os búlgaros cercaron Constantinopla en 923 e 924. Non obstante, o asedio fracasou e os búlgaros víronse obrigados a retirarse. Os búlgaros sufriron unha brutal invasión por parte de Sviatoslav I Igorevich, o Gran Príncipe da Rus de Kíiv entre 967 e 969, que acabou co imperio vasalizado á Rus. Sviatoslav foi asasinado en 972, pero Bulgaria non puido recuperar os territorios perdidos ao norte do Danubio, en Tracia e Macedonia do Sur. Os seus antigos rivais, os bizantinos, finalmente se recuperaron, e en 1014, baixo Basilio II "o cazador de búlgaros", derrotou duramente aos búlgaros na batalla de Kleidion. Basil ordenou que cada 100 dos 15 000 prisioneiros búlgaros capturados fosen cegados, e o soldado número 100 aforrou un ollo para guiar ao resto de volta a casa, obrigando ás súas comunidades a coidalos durante o resto das súas vidas. En 1018, os últimos bastións búlgaros rendéronse ao Imperio Bizantino e o Primeiro Imperio Búlgaro deixou de existir. Foi sucedido polo Segundo Imperio Búlgaro en 1185.