Porin Ässät
Porin Ässät | |
---|---|
![]() | |
Fundación | 1967 |
Cidade | ![]() ![]() ![]() |
Estadio | Isomäki Areena (6.350 espectadores) |
Liga | Liiga |
Campionatos | 3: 1971, 1978, 2013 |
Propietario(s) | ![]() |
Director | ![]() |
Adestrador | ![]() |
Afiliado(s) | Karhu HT |
Cores | Vermello, negro e branco |
Na rede | |
http://www.assat.com/ |
O Porin Ässät, ou simplemente Ässät, é un equipo profesional de hóckey sobre xeo da cidade de Pori (Finlandia). Actualmente compite na SM-liiga, a máxima categoría do hóckey sobre xeo finlandés, competición que gañou en tres ocasións (1971, 1978 e 2013), se ben só o segundo título foi coa actual denominación. Xoga os seus partidos como local no Isomäki Areena, un pavillón con capacidade para 6.350 espectadores.
Historia[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Historia dos Porin Ässät.
Antecedentes[editar | editar a fonte]
- Artigos principais: Porin Karhut e RU-38 (hóckey sobre xeo).
A principios da década de 1960 dous equipos da cidade de Pori uníronse á SM-sarja, o RU-38 e os Porin Karhut. Axiña ambos equipos situáronse nos primeiros postos da liga ee conseguiron éxitos. Os Karhut gañaron a liga en 1965 e RU-38 dous anos despois, en 1967. Había unha forte competencia entre os dous equipos, tanto no xeo como fora del. A cidade estaba dividida entre os seareiros dos Karhut e do RU-38, se ben os Karhut eran máis populares porque a xente considerábaos o club da cidade. Por outra banda, o RU-38 era considerado un club da fábrica Rosenlew, financiado pola empresa, mais contaba cos seus propios seareiros. As relacións entre ambos clubs non eran moi boas.[1]
Aínda que o RU-38 gañou o campionato finés en 1967, a compañía Rosenlew considerou seriamente abandonar as actividades deportivas, xa que Rosenlew sentía que o hóckey non lle achegaba publicidade positiva abondo, senón o contrario. Os dirixentes dos Karhut e o RU-38 negociaron a unificación de ambos clubs durante a primavera e os inicios do verán dun xeito tan segredo que mesmo os integrantes dos equipos non se enteraron das negociacións da fusión. O problema para os Karhut era a recesión económica, xa que o club investira na adquisición dee xogadores para loitar pola SM-sarja e conseguir o dominio no hóckey local. Os ingresos non foron suficientes para cubrir os gastos, especialmente despois de que algúns seeareiros se cambiaran a club de Rosenlew.[2]
Cando Rosenlew abandonou o club deportivo, suxeriuse que o RU-38 simplemente se fusionara cos Karhut, o que non foi cuestionado por parte de Rosenlew. O club precisaba dun novo nome. Cando finalmente se chegou a un acordo, Rosenlew fíxose cargo de boa parte da débeda dos Karhut e prometeu axudar financeiramente o novo club durante os seus primeiros anos. O novo club chamouse Porin Ässät. O nacemento do novo club anunciouse en 1967.[3] Vilho Santala, que actuou como negociador na unión dos dous equipos e foi elixido primeiro presidente do novo club, foi quen lie deu o nome ao equipo. O logotipo do equipo foi deseñado por Vesa Antikainen, mentres que a cor elixida para representalo foi o vermello, que quedaba ben co negro e o branco do logotipo.[3]
Primeiras tempadas (1967–1970)[editar | editar a fonte]
Os primeiros días dos Ässät logo da fusión non foron tranquilos. Mover os xogadores dos Karhut e o RU-38 ao mesmo equipo non foi posible sen que os directivos de ambos clubs se reuniran para arrefriar a atmosfera acalorada. A fusión dos dous clubs máis importantes produciu entre os seareiros de Pori a expectativa de que se instalara un superequipo na cidade The early days of Ässät did not go smoothly after the merger. Moving Karhut, o que non chegou a producirse, xa que varios xogadores de nivel de equipo nacional procurou un novo equipo. Os xogadores que marcharon moron principalmente os pertencentes ao daquela vixente campión finlandés, o RU-38, polo que o primeiro equipo dos Ässät estaba integrado principalmente pr xogadores dos Karhut.[4]

Os primeiros partidos dos Ässät no outono de 1967 foron be e mesmo antes de iniciar a SM-sarja chegou o primeiro título do club tras proclamouse campión da Suomen Cup logo de impoñerse na final ao SaPKo de Savonlinna por sete goles a cero.[5][6] Ademais, grazas ao campionato de RU-38 na tempada precedente, os Ässät xogaron a edición de 1968 da Copa de Europa, na que a pesar de gañar as dúas primeiras roldas caeu fronte o SC Dynamo Berlin nos cuartos de final.[4][7]
Na súa primeira tempada na SM-sarja, a 1967–68, os Ässät dirixidos por Rauli Virtanen finalizaron na cuarta posición. O novo club non recibiu o apoio incondicional da xente de Pori, xa que a asistencia aos seus partidos como local diminuíu un pouco. A audiencia total na súa primeira tempada foi de 10 000 espectadores menos que a derradeira tempada dos Karhut.[4] Na segunda tempada dos Ässät as cifras de asistencia comezaron a aumentar, chegando ao mesmo nivel que tiveran os Karhut. Lasse Heikkilä, o antigo adestrador dos Karhut, converteuse no adestrador do equipo na súa segunda tempada e permaneceu no cargo ata 1974, e posteriormente entre 1976 e 1981. Na tempada 1968–69 Ässät finalizou de novo na cuarta posición. Para a seguinte tempada, a 1969–70, os Ässät sufriron dúas importantes baixas cando Veli-Pekka Ketola e Alpo Suhonen marcharon aos Jokerit de Helsinqui durante un ano, o equipo acabou notando a perda e finalizou a liga na sexta posición.[8]
Primeiro campionato (1970–1971)[editar | editar a fonte]

Na tempada 1970–71, os Ässät conseguiron un retorno de primeira clase cando Veli-Pekka Ketola regresou a Pori dende Helsinqui, onde xogara durante unha tempada nas filas dos Jokerit. Alpo Suhonen tamén regresou aos Ässät despois de Ketola. O regreso de Ketola ao seu club de orixe provocou un grande entusiasmo polo adestramento tamén noutros xogadores, e o adestrador Lasse Heikkilä levou o equipo nunha viaxe de adestramento a Moscova antes do inicio da tempada. A viaxe á Unión Soviética fixo comezar o adestramento moi cedo para os estándares da época, xa que non había xeo en Pori a principios de outono. Na tempada 1970–71 os Ässät finalizaron na terceira posición a liiga regular por detrás dos Jokerit e de HIFK. Nas series finais os Ässät perderon tan só un dos seus dez partidos e superaron os equipos da capital que estaban por diante. O equipo asegurou a medalla de ouro por unha diferenza de cinco puntos respecto dos Jokerit, que finalizaron segundos. O primeiro campionato chegou baixo o liderado do trío de atacantes formado por Erkki Väkiparta - Veli-Pekka Ketola - Tapio Koskinen. Outras liñas detrás do nº 1 tamén puideron aportar ao equipo. Houbo tamén grandes nomes en defensa, como Antti Heikkilä e Pekka Rautakallio.[8] Veli-pekka Ketola foi o máximo puntuador na SM-sarja durante a tempada 1970–71 con 42 puntos, dos cales 25 foron goles e 17 foron asistencias.[9] O capitán dos Ässät durante a tempada foi Raimo Kilpiö. O primeiro porteiro dos Ässät foi Jorma Valtonen que played xogou todos os partidos da tempada e finalizou cun 92,2 % de paradas.[10][a]
O nome completo da compañía que xestiona o club na actualidade é HC Ässät Pori Oy.[11]
Identidade do equipo[editar | editar a fonte]
Logotipo[editar | editar a fonte]
O logotipo principal dos Ässät é unha pica (♠️) dentro dun anel negro. Foi deseñado por Vesa Antikainen e os Ässät o teñen empregado este dende 1967.[3]
Música[editar | editar a fonte]
A canción de apoio das seareiras e seareiros de Ässät é "Patasydän" (en galego "Corazón de pica"), da banda de rock local Nuoret Vihaiset Miehet. En 2011 realizouse un vídeo no que participaron fans do equipo.[12][13]
Mascota[editar | editar a fonte]
A mascota dos Ässät dende 2017 é Rysty Mesikämmen.[14][15] Rysty Mesikämmen é un oso pardo que leva un casco de hóckey sobre xeo e unha camisola dos Ässät co número 67.[16]
Pavillón[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Isomäki Areena.
Os Ässät xogan os seus partidos como local no Isomäki Areena, pavillón que comparte co Karhu HT da Suomi-sarja, o terceiro nivel do hóckey sobre xeo finlandés. O estadio foi inaugurado en 1964 como unha pista de xeo artificial esterior. En 1971 completouse o pavillón cuberto con capacidade para 8 000 persoas.
Na actualidade o Isomäki Areena ée coñecido polo seu ambiente próximo e ten reputación de pista complicada para os equipos visitantes. O pavillón está situado no Centro Deportivo de Pori, no distrito de Isomäki. Foi renovado entre os anos 2014 e 2016, e o seu nome mudou oficialmente polo de Isomäki Areena.[17][18] En 2022 a capacidade do pavillón era de entre as 6 350 e as 6 500 persoas. Na tempada 2022-23 o nome do pavillón pasou a ser West Areena.[19]
Imaxe | Nome | Primeira tempada | Derradeira tempada | Capacidade[b] | Outros usos |
---|---|---|---|---|---|
![]() |
Isomäki Areena | 1967-68 | en uso | 6 500 | Karhu HT |
Personalidades[editar | editar a fonte]
Xogadores[editar | editar a fonte]
Capitáns do equipo[editar | editar a fonte]

Dende a súa primeira tempada, os Ässät tiveron 18 capitáns distintos. O primeiro xogador da historia do equipo de Pori que foi nomeado capitán foi Raimo Kilpiö na primeira tempada do equipo. Dende 2022 o posto de capitán é ocupado por Jesse Joensuu. Todos os capitáns do equipo ata 2022 foron de nacionalidade finlandesa, e moitos deles naceron na cidade de Pori. Os xogadores que máis tempadas exerceron de capitán do equipo foron Raimo Kilpiö e Tapio Levo. A continuación todos os capitáns dos Ässät ao longo da súa historia:[20]
|
|
Líderes históricos[editar | editar a fonte]

Ao longo da súa historia tres xogadores dos Ässät superaron a barreira dos 500 puntos: Arto Javanainen, Kari Makkonen e Tapio Levo. Nas estatísticas de xogo salientan, amais dos tres xogadores anteriormente citados, Veli-Pekka Ketola e Jari Korpisalo. O máximo goleador da historia do equipo e Arto Javanainen, con 472 goles en 678 encontros disputados. Javanainen é ademais o líder histórico en puntos, cun total de 814, e o segundo xogador na clasificación de asistencias, con 342, só superado por Kari Makkonen (365). Pola súa banda Pasi Peltonen é o xogadora que máis partidos vestiu a camisola dos Ässät con 827 partidos. A continuación os rexistros dos xogadores máis destacados do equipo en puntos, goles, asistencias e partidos disputados:[22]
Para os significados das abreviaturas véxase estatísticas do hóckey sobre xeo.
|
|
|
|
Números retirados[editar | editar a fonte]
Nº | Xogador | Posición | Carreira | Data da retirada | Referencias |
---|---|---|---|---|---|
2 | Antti Heikkilä | D | |||
4 | Arto Javanainen | RW | |||
11 | Raimo Kilpiö | F | 1962-1977[c] | 21 de setembro de 2019 | [24] |
12 | Tapio Levo | D | 1972-1981 1983-1992 |
21 de novembro de 2007 | [25] |
13 | Veli-Pekka Ketola | C | |||
89 | Jaroslav Otevrel | LW |
Adestradores[editar | editar a fonte]

|
|
Equipo feminino[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Porin Ässät (feminino).
Ässät contou cun equipo que estivo activo en dóus períodos. A pesar de que polo equipo pasaron xogadoras como Anne Haanpää ou a xogadora nada na cidade Sari Fisk, o equipo non conseguiu ningún logro colectivo.
En 1982 Ässät converteuse nun dos equipos fundadores da máxima categoría do hóckey sobre xeo feminino finlandés, a Naisten SM-sarja, e competiu nela ata que cesou temporalmente a súa actividade en 1995.[26] Se ben o equipo feminino retomou a súa actividade entre aș tempadas 1998-99 e 2002-03, non conseguiu volver á elite do hóckey feminino finlandés.[26]
En 2022 a actividade do equipo limitábase ao traballo con nenas cun equipo, as Red Stars Tyttökiekko,[27] e unha escola de patinaxe.[28]
Palmarés[editar | editar a fonte]
Trofeos colectivos[editar | editar a fonte]
- A Kanada-malja (Copa Canadá) é entregada anualmente ao equipo vencedor dos play-offs e campión da SM-liiga. É o trofeo principal da SM-liiga. O trofeo foi doado pola comunidade finlandesa do Canadá en 1950. Ässät proclamouse tres veces campión de Finlandia: 1971, 1978, 2013.[29]
- O Harry Lindbladin muistopalkinto é entregado cada ano ao equipo campión da fase regular dende a fundación da SM-liiga na tempada 1975-76. Ässät gañaron este galardón nunha única ocasión: 1979.[29]
- Campión: 1967.[31]
- I-divisioona
- logo do único descenso da súa historia, Ässät disputaron a segunda categoría na tempada 1989-90, cando se fixeron co título.
- Campión: 1990[32]
Trofeos individuais[editar | editar a fonte]
- Trofeo Aarne Honkavaara: outorgado ao máximo goleador durante a tempada regular. Foi entregado por primeira vez en 1934, antes da profesionalización da liga. Recibe o seu nome en honor ao ex xogador e seleccionador masculino Aarne Honkavaara. Un total de catro xogadores dos Ässät recibiron este galardón, se ben o número total de trofeos conseguidos por xogadores do equipo de Satakunta ascende ata os sete trofeos:[29]
- Kari Makkonen: 1979
- Arto Javanainen: 1981, 1984, 1986, 1991
- Tomáš Záborský: 2012
- Sebastian Wännström: 2021
- Trofeo Jari Kurri: entregado cada ano dende a tempada 1993-94 ao mellor xogador durante os play-offs. Leva o nome do ex xogador Jari Kurri, internacional con Finlandia e considerado o mellor xogador da historia do país nórdico. Un xogador do equipo recibiu o galardón:[29]
- Antti Raanta: 2013
- Memorial Jarmo Wasama: outorgado anualmente dende 1972 ao mellor xogador debutante da tempada. Recibe o seu nome en honor a Jarmo Wasama. Ao longo da súa historia, dous xogadores dos Ässät fixéronse co galardón:[29]
- Kari Makkonen: 1976
- Petri Varis: 1992
- Trofeo Kalevi Numminen: entregado ao mellor adestrador da tempada. Recibe o seu nome en honor ao ex xogador e adestrador Kalevi Numminen. Dous adestradores dos Ässät conseguiron o galardón ao longo da historia do equipo, incluído o primeiro en recibilo, Kari Mäkinen:[29]
- Kari Mäkinen: 1978
- Karri Kivi: 2013
- Trofeo Lasse Oksanen: entregado ao mellor xogador durante a liga regular dende 1994. Leva o nome do antigo xogador Lasse Oksanen, nomeado mellor xogador do país en 1966. Dende a súa introdución, dous xogadores dos Ässät gañaron o trofeo:[29]
- Tomas Zaborsky: 2012
- Antti Raanta: 2013
- Trofeo Pekka Rautakallio: entregado anualmente dende 1978 ao mellor defensa. Recibe o nome do antigo xogador dos Ässät e primeiro xogador que recibiu o galardón, Pekka Rautakallio. Catro xogadores do equipo recibiron o galardón dende a súa introdución:[29]
- Pekka Rautakallio: 1978, 1979
- Tapio Levo: 1984, 1985
- Shaun Heshka: 2013
- Esa Lindell: 2015
- Trofeo Raimo Kilpiö: entregado dende 1954, antes da profesionalización da liga, ao xogador con máis deportividade. Leva o nome de Raimo Kilpiö, ex xogador da selección nacional de Finlandia. Tan só un xogador do equipo conseguiu o trofeo:[29]
- Aki Uusikartano: 2013
- Trofeo Urpo Ylönen: entregado anualmente dende 1978 ao mellor porteiro da tempada. O ex-porteiro Urpo Ylönen, nomeado mellor porteiro do Campionato do Mundo de 1970, dálle nome ao trofeo. Catro porteiros dos Ässät teñen alzado o trofeo:[29]
- Antero Kivelä: 1978
- Kari Takko: 1985, 1994
- Juuso Riksman: 2006
- Antti Raanta: 2013
- Trofeo Veli-Pekka Ketola: outorgado anualmente dende 1934, antes da profesionalización da liga, ao xogador que máis puntos rexistrou ao longo da tempada. O trofeo leva o nome de Veli-Pekka Ketola, ex xogador dos Ässät, internacional con Finlandia e nomeado mellor xogador finlandés en dúas ocasións (1974 e 1978). Un total de dous xogadores dos Ässät conseguiron o galardón canto menos nunha ocasión:[29]
- Veli-Pekka Ketola: 1971, 1979
- Arto Javanainen: 1986
- Trofeo Matti Keinonen: cada ano é entregado ao xogador co mellor rexistro plus-minus da competición. Recibe o seu nome en honor a Matti Keinonen, xogador internacional coa selección finlandesa. Tres xogadores dos Ässät gañaron o trofeo nalgunha ocasión:[29]
- Pekka Rautakallio: 1978
- Veli-Pekka Ketola: 1979
- Harry Nikander: 1986
- Trofeos da Asociación de Xogadores

- Kultainen kypärä (casco dourado): outorgado anualmente dende 1987 ao mellor xogador da SM-liiga por votación da Asociación de Xogadores. Un xogador dos Ässät conseguiu este recoñecemento:[33]
- Tomáš Záborský: 2012
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Este dato inclúe só os partidos das series finais, xa que os da liga regular non se contabilizaron.
- ↑ A capacidade dos pavillóns que se indica corresponde ao número de espectadores en competicións de hóckey sobre xeo.
- ↑ Ata 1967 desenvolveu a súa carreira no RU-38, un dos equipos dos que xurdiron en 1967 os Ässät.[23]
- Referencias
- ↑ Majasaari 1994, p. 1–76.
- ↑ Majasaari 1994, p. 19–80.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Majasaari 1994, p. 81.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Majasaari 1994, p. 82–83.
- ↑ "Championnat de Finlande 1966/67. Coupe de Finlande 1967" (en francés). hockeyarchives.info. Consultado o 11 de xuño de 2018.
- ↑ "Ässät opetti jääkiekkoa SaPKo:lle". Satakunnan kansa (en finés). 1967.
- ↑ "Coupe d'Europe des clubs champions de hockey sur glace 1967/68" (en francés). passionhockey.com. Consultado o 1 de xaneiro de 2023.
- ↑ 8,0 8,1 Majasaari 1994, p. 85–89.
- ↑ "Championnat de Finlande de hockey sur glace 1970/71" (en francés). hockeyarchives.info . Consultado o 10 de decembro de 2022.
- ↑ "1970-1971 SKATER STATS" (en inglés). eliteprospects.com. Consultado o 10 de decembro de 2022-10.
- ↑ "Ässät" (en finés). Liiga.fi. Consultado o 11 de xuño de 2018.
- ↑ "Patasydän-kannatuslaulu sykkii pian videolla". Yle Uutiset (en finés). 28 de novembro de 2011. Consultado o 30 de setembro de 2022.
- ↑ Vídeo orixinal de "Patasydän" en YouTube
- ↑ "Ässät lanseeraa maskotin lauantain Perhepelissä" (en finés). assat.com. Consultado o 12 de decembro de 2022.
- ↑ Laiho, Harri (3 de novembro de 2017). "Ässät esittelee lauantaina uuden maskotin – muistatko edellisen väriläiskän?". Satakunnan Kansa (en finés). Consultado o 12 de decembro de 2022.
- ↑ "Ehdota uudelle maskotille nimi" (en finés). assat.com. Consultado o 12 de decembro de 2022.
- ↑ Rantala, Kati (15 de outubro de 2015). "Porin kiekkoväelle tärkeä nimi säilyy – jäähalli on nyt Isomäki Areena". Yle Urheilu (en finés). Consultado o 13 de decembro de 2022.
- ↑ Meritähti, Päivi (6 de agosto de 2015). "Porin jäähallin remontissa loppukiri: "Töitä tehdään yötä päivää"". Yle Urheilu (en finés). Consultado o 13 de decembro de 2022.
- ↑ "Isomäki Areenan uusi nimi on West Areena" (en finés). assat.com. Consultado o 13 de decembro de 2022.
- ↑ eliteprospects.com (ed.). "Ässät - Team Captaincy History" (en inglés). Consultado o 17 de decembro de 2022.
- ↑ "Pasi Peltonen" (en inglés). eliteprospects.com. Consultado o 17 de decembro de 2022.
- ↑ "Ässät franchise records" (en inglés). eliteprospects.com. Consultado o 17 de decembro de 2022.
- ↑ "Raimo Kilpiö" (en inglés). eliteprospects.com. Consultado o 10 de xullo de 2022.
- ↑ "RAIMO KILPIÖN PELIPAITA NOUSEE ISOMÄKI AREENAN KATTOON" (en finés). Ässät Pori. 16 de setembro de 2019. Consultado o 10 de xullo de 2022.
- ↑ "Ässät jäädytti Levon pelinumeron". MTV Uutiset (en finés). 21 de novembro de 2007. Consultado o 10 de xullo de 2022.
- ↑ 26,0 26,1 "Ässät Women" (en inglés). eliteprospects.com. Consultado o 13 de xullo de 2022.
- ↑ "Red Stars Tyttökiekko. Joukkue" (en finés). Porin Ässät. Consultado o 13 de xullo de 2022.
- ↑ "Ässät Gold Star" (en finés). Porin Ässät. Consultado o 13 de xullo de 2022.
- ↑ 29,00 29,01 29,02 29,03 29,04 29,05 29,06 29,07 29,08 29,09 29,10 29,11 "Palkinnot" (en finés). Liiga.fi. Consultado o 10 de xullo de 2022.
- ↑ 30,0 30,1 "Ässät" (en finés). Liiga.fi. Consultado o 10 de xullo de 2022.
- ↑ "SAPKO JÄÄKIEKON SUOMEN CUPISSA" (en finés). SaPKo. Consultado o 10 de xullo de 2022.
- ↑ "Championnat de Finlande 1989/90" (en francés). hockeyarchives.info. Consultado o 10 de xullo de 2022.
- ↑ "Pelaajayhdistyksen Kultainen kypärä Petri Kontiolalle" (en finés). Liiga.fi. 4 de maio de 2021. Consultado o 14 de decembro de 2022.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Majasaari, Matti (1994). Pitkä laukaus: porilaisen jääkiekkoilun historia (en finés). Pori: Satakunnan kirjateollisuus. ISBN 9519583750.