Polieno (química)

Estrutura do trans-licopeno, un polieno que lle dá cor vermella aos tomates.

Os polienos son compostos orgánicos poliinsaturados que conteñen polo menos tres enlaces carbono-carbono dobres e simples alternantes. Estes dobres enlaces carbono-carbono interaccionan mediante conxugación orixinando algunhas propiedades ópticas pouco comúns. Relacionados con polienos están os dienos, que teñen só dous enlaces dobres e simples alternantes.

Os seguintes polienos utilízanse como antibióticos para humanos: anfotericina B, nistatina, candicidina, pimaricina, metil partricina e tricomicina.

O polieno caroteno é responsable da cor laranxa das cenorias.

Propiedades ópticas

Algúns polienos teñen cores moi rechamantes, o cal é unha propiedade rara nos hidrocarburos. Normalmente, os alquenos absorben na rexión ultravioleta do espectro, pero o estado de enerxía de absorción dos polienos con numerosos enlaces conxugados pode ser rebaixada para que entren na rexión visible do espectro, orixinando compostos que están coloreados (porque conteñen un cromóforo). Así, moitas tinturas naturais conteñen polienos lineares; por exemplo o beta-caroteno, que é responsable da cor que teñen as cenoiras.

Propiedades químicas e eléctricas

Os polienos adoitan ser máis reactivos que os alquenos máis simples. Por exemplo, os triglicéridos que conteñen polienos reaccionan co oxíxeno atmosférico. O poliacetileno, que se oxida ou reduce parcialmente, presenta unha alta condutividade eléctrica. A maioría dos polímeros condutores son polienos e moitos teñen estruturas conxugadas.

Distribución

Uns poucos ácidos graxos son polienos. Outra clase de polienos importantes son os polienos antimicóticos.

• Polienos representativos
• 
  A anfotericina B é un exemplo de polieno antimicótico (antifúnxico).
• 
  O leucotrieno A4 é un regulador da resposta inmune.
• 
  O retinal é o composto químico básico da visión animal.
• 
  O beta-caroteno é un pigmento vermello-laranxa abundante en plantas e froitas, notablemente cenoiras.
• 
  Os poliacetilenos son un polímero sintético de interese teórico porque mostra propiedades metálicas na oxidación.