Pie Eugène Neveu

Pie Eugène Neveu

Biografía
Nacemento	23 de febreiro de 1877 Gien, Francia
Morte	17 de outubro de 1946 (69 anos) París, Francia
Bispo titular
11 de marzo de 1926 – Diocese: bispado de Citrus
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Ocupación	bispo católico (1926–), sacerdote católico (1905–)
Orde relixiosa	Congregación dos Agostiños da Asunción
Consagración	21 de abril de 1926, Michel d'Herbigny
Descrito pola fonte	Moskovskaia entsiklopedia: Litsa Moskvi

Pie Eugène Joseph Neveu, nado en Gien o 24 de febreiro de 1877 e finado en París o 17 de outubro de 1946, foi un eclesiástico francés, relixioso asuncionista e bispo, quen foi administrador apostólico de Moscova.

Traxectoria

Eugène Joseph Neveu naceu en Gien o 24 de febreiro de 1877, o fillo maior dunha familia modesta e numerosa (dezaseis irmáns); o seu pai era traballador nunha fábrica de louza. Estudou na escola diúrna de Saint-Joseph de Gien, no seminario menor de Orleáns, e posteriormente entrou na Congregación dos Agostiños da Asunción en 1895, tomando o nome relixioso de Pie, en homenaxe a san Pío V e ao cardeal Pie, opositor do liberalismo. En 1897, fixo a profesión perpetua en Xerusalén, e continuou os seus estudos de filosofía e teoloxía en Notre-Dame-de-France. En 1901 converteuse en profesor no seminario eslavo de Karaağaç, e recibiu a ordenación sacerdotal en Constantinopla o 18 de marzo de 1905.

Dende aquel momento a súa vida estivo consagrada ao apostolado no mundo eslavo e oriental: despois de ser profesor no colexio de Varna, e máis tarde capelán da Congregación de Nosa Señora da Caridade do Bo Pastor en San Petersburgo, pasou a ser en 1907 párroco de Makiivka, na conca mineira do río Donets, onde os seus fregueses eran principalmente directivos ou traballadores cualificados franceses e belgas, con contratos de expatriados; alí fixo construír unha pequena igrexa de pedra, que foi consagrada en 1915. Tamén substituíu ao cura de Yenakiieve que, sendo de orixe alemá, fora detido. O padre Neveu escoitaba as confesións en ruso, lingua que dominaba á perfección. Foi nesta situación onde viviu os dramáticos acontecementos que afectaron a Rusia, desde o inicio da primeira guerra mundial ata a toma do poder polos bolxeviques, quen pronto comezaron unha persecución a gran escala das comunidades cristiás, ortodoxas e outras: a pequena xerarquía católica foi completamente eliminada e descabezada, despois do xuízo espectáculo de marzo de 1923 organizado por Grigori Zinoviev e Nikolai Krylenko que resultou no encarceramento do bispo Jan Cieplak, do seu vigairo Konstanty Budkiewicz (fusilado), e do bispo Leonid Fedorov, entre outros. Porén, o mesmo ano, Neveu enviou un memorando ao comisario do pobo para Asuntos Exteriores de Ucraína Khristian Rakovskii, recomendando o estabelecemento de lazos diplomáticos entre a Rusia bolxevique e a Santa Sé e a defensa dos intereses dos fieis.

Preocupado pola situación, o papa Pío XI enviou a Rusia ao xesuíta Michel d'Herbigny, quen, ao seu paso por Berlín, foi consagrado en segredo ao episcopado polo nuncio apostólico Eugenio Pacelli. A misión de monseñor d'Herbigny era ir con algún pretexto a Rusia e consagrar alí varios bispos e administradores apostólicos para reconstituír unha xerarquía católica, aínda que fose clandestina.

Neveu foi elixido para a sé de Moscova, e foi consagrado bispo o 21 de abril de 1926 na igrexa de San Luís dos franceses por monseñor d'Herbigny, a porta pechada, co título de bispo titular (in partibus) de Citrus. En teoría tiña, polo tanto, baixo a súa xurisdición case todo o territorio da URSS e tres bispos que tamén estaban consagrados en segredo e que estiveron a maior parte do tempo presos: Boļeslavs Sloskāns, Antoni Malecki, e Alexander Frison. Na práctica, non tivo medios para exercer a súa función.

Logo de que dera a coñecer a súa consagración en outubro de 1926, monseñor Neveu foi sometido a un acoso constante pola policía política, manténdose ao tempo con protección extraoficial da embaixada francesa, na que practicamente vivía. Isto lle permitía realizar o seu apostolado o mellor posible con algúns fieis en Moscova, entre eles a Kamilla Krushelnitskaia, quen sería fusilada en 1937. En 1933, monseñor Jean de Guébriant conseguiu o permiso de visitar a monseñor Neveu no seu apartamento vixiado.

En 1934, puido trasladarse a Francia para participar na peregrinación nacional a Lourdes, e despois dirixirse a Roma onde o papa o recibiu longamente. De regreso á Rusia soviética en 1935, consagrou alí como bispo en segredo a Jean Amoudru, sacerdote da igrexa da Nosa Señora de Lourdes en Leningrado. Finalmente, tivo que volver a Francia por motivos de saúde en 1936. Neveu coincidiu por última vez con monseñor d'Herbigny en Lisieux con motivo da solemne bendición da basílica de Santa Teresa polo legado papal, o cardeal Pacelli, o 11 de xullo de 1937 ao remate do XI Congreso Eucarístico Nacional.

Incapaz de obter un visado que lle permitira regresar á URSS, rematou os seus días en Francia, prestando servizo en varias dioceses. Finou o 17 de outubro de 1946 en París, logo dunha cerimonia relixiosa celebrada na igrexa de Saint-Pierre-de-Chaillot. Sepultado en París, o seu corpo foi trasladado o 16 de maio de 1954 á igrexa de Santa Xoana de Arco en Gien.