Pegaso (automoción)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Pegaso (homónimos).

Pegaso
Logotipo de Pegaso
Entrada á factoría de Iveco (anteriormente Pegaso) en Madrid
Tipo	Empresa pública
Fundación	1946 Desaparición 1990
Matriz	ENASA (INI)
Localización	Barcelona, España
Fundador	Wifredo Ricart
Industria	automobilística
Produtos	automóbiles, camións, autobuses e tractores
[ editar datos en Wikidata ]

Pegaso foi a marca comercial da empresa española ENASA (Empresa Nacional de Autocamiones, S. A.) utilizada nos seus automóbiles, camións, autobuses e tractores.

Foi un dos principais fabricantes europeos de vehículos industriais. En 1990 foi vendida ao grupo italiano Iveco, pertencente ao grupo Fiat, integrando o consorcio os seus automóbiles e camións.

Historia

ENASA (Empresa Nacional de Autocamiones, S.A.) foi unha empresa española dedicada á fabricación de vehículos industriais, principalmente camións, que durante a década de 1950 tamén produciu os automóbiles deportivos Pegaso. ENASA foi fundada polo Instituto Nacional de Industria (INI) en 1946, da man de Wifredo Ricart, quen recibiu o encargo do presidente do INI Juan Antonio Suances, xeneral de división da rama de enxeñeiros navais.

Para a fundación de ENASA utilizouse a división de automóbiles de Hispano-Suiza, que fora nacionalizada polo Estado español en 1946. Poucos anos despois inaugúrase a colonia Cidade Pegaso en Madrid, para os traballadores da empresa.

Con ENASA sentábase a base dunha industria automobilística nacional nun momento de total illamento económico e político de España. As necesidades daquel momento eran primarias: camións, tractores e tecnoloxía. Así, sobre os restos de Hispano-Suiza naceu ENASA, cuxa prioridade era a produción de vehículos de transporte pesado e público.

Contra 1968 ENASA conseguiu facerse co control da empresa rival SAVA. Adquiriu a súa fábrica de Valladolid e herdou desta o seu modelo J4, á vez que eliminou da súa gama todos os modelos de camións que facían a competencia.​

A empresa mantivo a súa sede central nas antigas instalacións de Hispano-Suiza en La Sagrera, até que en 1980 se trasladou á Zona Franca de Barcelona. En marzo de 1984 adquiriu a empresa británica Seddon Atkinson polo simbólico prezo de unha libra esterlina ao seu anterior socio International Harvester.​

En 1990 foi vendida ao consorcio Iveco, pertencente ao grupo Fiat, aínda que a produción de camións e motores para autobuses Pegaso non cesaría até 1995.

Volume de vendas

Camións Pegaso da Infantaría de Mariña do Perú

	1967	1968	1969	1970	1971	1972	1973
Camións en España	7 133	7 900	8 855	9 070	12 759	15 091	18 160
Autobuses en España	1 576	1 781	1 569	1 454	2 022	2 037	2 139
Camións exportados	517	217	516	477	1 120	643	2 066
Autobuses exportados	322	111	85	278	442	327	815
Fonte

Venda a Iveco

Coa entrada de España na por entón Comunidade Económica Europea, Pegaso decidiu abrirse a novos mercados no continente. Para iso debía actualizar a súa gama, que daquela estaba anticuada. Porén, a situación económica da empresa non era a ideal, polo que estas reformas serían difíciles de aplicar. Ademais, tamén se necesitarían actualizar os motores pola entrada en vigor da normativa europea sobre emisións.

O proceso de venda desta empresa nacionalizada comezou en 1989. Presentáronse varias compañías de orixe europea e xaponesa, aínda que as niponas foron descartadas por non pertenceren ao Espazo Común. O comprador elixido foi un consorcio formado polas empresas MAN e Daimler-Benz, que estarían dispostas a pagar un total de 28 800 millóns de pesetas polo 80 % da empresa e polas súas instalacións co compromiso de manter a marca. Porén, a Comisión Europea vetou a compra por motivos de competencia, ofrecendo como alternativa que só unha das dúas (Daimler-Benz ou MAN) compraran Pegaso e ambas as dúas desistiron.

En primeira instancia a elección destas empresas obrigou ao Instituto Nacional de Industria a rexeitar ofertas dos fabricantes Volvo Trucks, DAF e Iveco. Porén, dada a negativa por parte dos fabricantes alemáns, os propietarios de ENASA tiveron que aceptar a menos mala do resto das ofertas, sendo Iveco quen ofreceu unha suma de 1 200 millóns de pesetas por un paquete do 60 % das accións da empresa.

Logotipo

Desde 1936, Ricart estivo traballando no departamento de aviación de Alfa Romeo, onde era o encargado do mantemento dos motores Bristol Pegasus de orixe británico. Á súa vuelta a España, en 1946, decidiu utilizar o nome do cabalo alado para as súas creacións.

O deseño do escudo foi realizado polo propio Ricart tras varios esbozos, elixindo a figura equina en salto. Este cabalo encóntrase inscrito nun círculo de cor escura para simbolizar a dimensión global do procecto. Ademais, por detrás de toda esta figura, se pode encontrar unha gran V metálica sinalando os motores V8 que equipaban os seus modelos. Porén, este pegaso non dispón de ás, xa que a figura do cabalo alado no mundo da automoción xa era unha marca rexistrada da |petroleira estadounidense Mobil.

Este feito tamén se pode comprender como un ataque cara ao Cavallino Rampante de Enzo Ferrari, con quen non tivo unha boa relación durante a súa etapa en Italia. Segundo a propia cita de Ricart:

Quen pode querer un cavallino rampante podendo ter un que voa?

Galería

• 
  Pegaso Barqueta Pedralbes.
• 
  Pegaso Z-102 Spyder.
• 
  Pegaso Z-102 Coupé.
• 
  Sava-Pegaso J4 (1976).
• 
  Autobús Pegaso 5020 Seida.
• 
  Autobús de Spanair.
• 
  Autobús urbano Pegaso da CTM de Alxeciras (en 1997).
• 
  Pegaso Troner.
• 
  Pegaso 3046 camión cisterna do Exército español.
• 
  BLR Pegaso 3545. Museo de Aeronáutica y Astronáutica de España. Madrid.

Véxase tamén

Bibliografía

• Ariño Planchería, César (2008): De Hispano a Pegaso. 100 años de transporte público en España Barcelona: MAF Editor. ISBN 978-84-8675-862-2.
• Lage, Manuel (1992): Hispano-Suiza/Pegaso. Un siglo de camiones y autobuses. Barcelona: Lunwerg Editores. ISBN 978-84-7782-236-3.