Pedro Couceiro
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1905  A Coruña, España |
| Morte | 1982 (76/77 anos) Montevideo, Uruguai |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | bioquímico |
| Lingua | Lingua castelá |
Pedro Couceiro Corral, nado na Coruña en 1905 e finado en Montevideo en xullo de 1982, foi un bioquímico galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou o bacharelato no Instituto da Coruña, e estudou na Facultade de Ciencias da Universidade de Santiago de Compostela, da que se incorporou á Sección de Químicas en 1922. Foi axudante de clases prácticas en Química Orgánica. En 1927 ascendeu a profesor auxiliar. A chegada a Santiago do profesor Calvet, en 1929, recibiu unha bolsa da Universidade para ampliar estudos en Síntese de hidratos de carbono e desprazouse a Múnic onde traballou co Premio Nobel Heinrich Otto Wieland. Foille concedida unha bolsa da JAE en 1932, para desprazarse a Alemaña e Inglaterra, durante un ano. Con esta bolsa estivo en Dresde, na Staatliche Frauenklinik, co profesor Erwin Bummm. Finalmente Couceiro non foi a Inglaterra, onde pensaba continuar as súas investigacións, pois interrompeu esta última bolsa. Doutorouse, froito desta estadía en Alemaña, cun tema sobre a oxidación do fermento da cervexa.
En 1935 aprobou unhas oposicións do Instituto de Investigación Animal e marchou a Madrid para incorporarse a esta institución, onde proseguiría o seu labor investigador no terreo da bioquímica animal. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 incorporouse ao exército leal. Durante a Guerra estivo destinado á fronte dunha fábrica de armamento en Cocentaina (Alacant), como oficial do exército republicano. Despois dun enfrontamento cos seus superiores, incorporouse como soldado nas frontes de Guadalaxara e Madrid. Ao rematar a Guerra exiliouse, primeiro en París, onde traballou no Instituto Pasteur. Logo marchou a Uruguai, onde se asentou definitivamente.
En Montevideo fundou os Laboratorios Sur e levou á cabo un labor científico aplicado á industria. Tamén colaborou con organizacións de exiliados levando a cabo actividades culturais como o programa de radio Sempre en Galicia. En 1971 veu a España e visitou a Parga Pondal e Rof Carballo. Morreu en Montevideo en 1982.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Cheroni, Alción (2004). "Pedro Couceiro Corral". Abaco. Revista de cultura y ciencias sociales (42): 123–132.