Paul Valéry

Paul Valéry
Biografía
Nacemento	30 de outubro de 1871; Sète (Hérault).
Morte	20 de xullo de 1945 (73 anos); París.
Lugar de sepultura	Cimetière Marin, Sète (en)
Presidente Q3550275
	1941 – 1945 ; ← Marcel Prévost (pt) – Gustave Roussy (pt) →
Cadeira 38 da Academia Francesa (pt)
	19 de novembro de 1925 – 20 de xullo de 1945 ; ← Anatole France – Henri Mondor →
Presidente PEN Club français (en)
	1924 – 1934 ; ← Anatole France – Jules Romains (pt) →
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Educación	Lycée Condorcet (pt)
Actividade
Campo de traballo	Filosofía, literatura, crítica literaria, xornalismo e sistema educativo
Ocupación	filósofo , ensaísta , catedrático , crítico literario , escritor , poeta , xornalista , profesor universitario
Empregador	Collège de France (pt) , catedrático (1937–1945) ; Le Figaro (pt)
Membro de	Academia Francesa (1925–); PEN Club français (en) ; Academia de Ciencias de Hungría ; Q3550275
Xénero artístico	Poesía, ensaio.
Pseudónimo literario	Doris
Lingua	Lingua francesa
Obra
	Obras destacables Q115950265 ; (1919) The Crisis of the Mind (en) ;
Arquivos en	ETH Zurich University Archives (en) [ CH-001807-7:Hs 222]; Departmental archives of Yvelines (en) , documento → carta [ 166J, Ms 3205, 12277-12290]; Houghton Library (en) [ MS Fr 239.3] ;
Familia
Cónxuxe	Jeannie Valéry (en)
Fillos	Agathe Rouart-Valéry
Irmáns	Jules Valéry (en)
	Premios (1945) Q123571217 ; (1942) Louis Barthou Prize (en) ; (1932) Medalha Goethe de Arte e Ciência (pt) ; Commander of the Order of Polonia Restituta (en) ; grande oficial da Lexión de Honra ;
	Sinatura

Ambroise Paul Toussaint Jules Valéry, nado en Sète (Hérault) o 30 de outubro de 1871 e finado en París o 20 de xullo de 1945, foi un escritor, poeta e filósofo francés.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo dun pai de orixe corsa e dunha nai xenovesa, Paul Valéry comezou os seus estudos na poboación costeira de Sète (daquela Cette) cos dominicos, despois continuou no colexio de Sète e finalmente no liceo de Montpellier. Empezou estudos de dereito en 1889. Este mesmo ano, publicou os seus primeiros versos na Revue maritime de Marseille. A súa poesía desta época inscríbese na esfera de influencia simbolista. En 1890, o seu encontro con Pierre Louÿs foi determinante para a orientación da súa vida de poeta. Este último presentoulle a André Gide e introduciuno no estreito círculo de Stéphane Mallarmé. Paul Valéry foille fiel ata a súa solitaria morte.

Obra[editar | editar a fonte]

Introduction à la méthode de Léonard de Vinci (1895)
La Soirée avec monsieur Teste (1896)
Essai d'une conquête méthodique (1897)
La Jeune Parque (1917)
La Crise de l’esprit (1919)
Cemiterio mariño (Le Cimetière marin (1920). Traducido ao galego por Florencio Delgado Gurriarán.
Album de vers anciens (1920)
Charmes (1922)
Eupalinos ou l'Architecte (1923)
L'Âme et la danse (1923)
Variété I (1924)
Propos sur l'intelligence (1925)
Monsieur Teste (1926)
Variété II (1930)
Regards sur le monde actuel (1931)
Amphion (1931)
Pièces sur l'art (1931)
L'idée fixe ou Deux Hommes à la mer (1932)
Discours en l'honneur de Goethe (1932)
Sémiramis (1934)
Notion générale de l’art (1935)
Variété III (1936)
Degas, danse, dessin (1938)
Discours aux chirurgiens (1938)
Variété IV (1938)
Mauvaises pensées et autres (1942)
Tel quel (1941, puis 1943) (Cahier B 1910; Moralités; Littérature et Choses tues)
Dialogue de l'arbre (1943)
Variété V (1944)

Póstuma:

Mon Faust (1946)
L'Ange (1947)
Histoires brisées (1950)
Lettres à quelques uns (1952) Correspondance de Paul Valéry s'étageant tout au long de sa vie.
Vues (1948)
Œuvres I (1957)
Les Principes d'anarchie pure et appliquée (1984)
Corona et Coronilla (2008)

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

"Paul Valéry" (Michel Jarrety)

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Poética