Palacio da ópera do Margrave

Palacio da ópera do Margrave
	Palacio da ópera do Margrave de Bayreuth
	; Bayreuth
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	Alemaña
Localización	Bayreuth
Tipo	Cultural
Criterios	I, IV
Inscrición	2012 (36ª Sesión)
Rexión da UNESCO	Europa e América do Norte
Identificador	1379
	v; c; e;

O palacio da ópera do Margrave (alemán: Markgräfliches Opernhaus) é unha ópera barroca na cidade de Bayreuth, Alemaña. Construído entre 1745 e 1750, é un dos poucos teatros europeos que se conservan da época e foi amplamente restaurado.^[1] O 30 de xuño de 2012, o teatro da ópera inscribiuse na lista do Patrimonio da Humanidade da UNESCO pola súa excepcional arquitectura barroca.^[2]

Descrición[editar | editar a fonte]

Situado nunha parte ensanchada da rúa para que as carruaxes poidan parar por diante, o palacio da ópera ten 71,5 metros de longo, 31 metros de ancho e 26 metros de alto.^[3] O edificio construíuse segundo planos deseñados polo arquitecto francés Joseph Saint-Pierre (ca 1709 – 1754), construtor da corte do margrave de Hohenzollern Frederico de Brandenburg-Bayreuth e a súa esposa a princesa Guillermina de Prusia.^[2] A fachada de pedra arenisca deseñouse para mesturarse cos edificios da contorna e para facer referencia á praza Vendôme en París, con grandes columnas corintias, Unha balaustrada estendíase por toda a fachada, con esculturas de Minerva, Apolo e 6 Musas colocadas encima.^[3]

O interior de madeira deseñouno Giuseppe Galli Bibiena (1696–1757)^[4] e o seu fillo Carlo de Boloña nun italiano de estilo barroco tardío. O auditorio construíuse en forma de campá e pode acomodar a unhas 500 persoas. Cuberto con detalles de ouro, cun teito de trompe-l'œil, o interior tenta imitar pedras preciosas como o lapislázuli.^[3] Algunhas zonas do interior están cubertas con lona pintada para evitar fendas e mellorar a acústica.^[3]

O palco da corte construído para o Margrave está situado fronte ao escenario, ocupando os tres pisos do palco. Está moi adornado con símbolos da Casa de Brandeburgo e consérvase completamente no seu estado orixinal, agás a cortina que foi roubada polas tropas de Napoleón na súa marcha cara á Campaña rusa.^[3] Con todo, o palco da corte era poucas veces utilizado pola parella de margraves con mentalidade artística, que prefería un asento na primeira fila.

Historia[editar | editar a fonte]

A Ópera de Bayreuth inaugurouse con motivo do matrimonio da súa filla Sabela Frederica Sofía co duque Carlos Uxío de Wurtemberg. A princesa Guillermina, irmá máis vella do Rei prusiano Frederico o Grande, establecera a compañía de teatro margravial en 1737. No novo teatro de ópera participou como compositora de obras de ópera e Singspiel, así como actriz e directora.^[5] Hoxe aparece nunha presentación sonora e luminosa para turistas. Tras a súa morte en 1758, as actuacións cesaron e o edificio entrou en desuso, motivo do seu bo estado de conservación.

Máis de cen anos despois, a gran profundidade do escenario de 27 m.^[6] atraeu ao compositor Richard Wagner, que en 1872 escolleu Bayreuth como centro de festivais e fixo construír o Festspielhaus ao norte da cidade. A cerimonia da primeira pedra celebrouse o 22 de maio, aniversario de Wagner, e incluíu a interpretación da Sinfonía número 9 de Beethoven, dirixida polo mestre.

Partes da película biográfica Farinelli de 1994 filmáronse no Palacio da Ópera. O teatro foi o lugar do festival anual Bayreuther Osterfestival ata 2009. Cada setembro do ano 2000 a 2009, o teatro tamén acolleu o festival barroco de Bayreuth, con representacións das primeiras rarezas operísticas. O festival de 2009 incluíu as actuacións da festa teatrale, L'Huomo, de Andrea Bernasconi, cun libreto da Margravina Guillermina. O barroco de Bayreuth reviviu en 2020.^[7] O teatro pechou entre outubro de 2012 por unha ampla reforma e remodelación e reabriu o 12 de abril de 2018.^[6]^[8]^[9]