Océano mundial
O océano mundial ou océano global (en inglés, World Ocean, world ocean, ou global ocean) é o sistema interconectado de augas oceánicas (ou mariñas) da Terra e comprende a maior parte da hidrosfera.
Características[editar | editar a fonte]
A unidade e continuidade do océano mundial, cun intercambio relativamente libre entre as súas partes, é de fundamental importancia para a oceanografía.[1] Está dividido en varias zonas oceánicas principais que están delimitadas polos continentes e que teñen diferentes características oceanográficas: estas divisións son o océano Atlántico, o océano Ártico (ás veces considerado como un mar do Atlántico), o océano Índico, o océano Pacífico e o océano Antártico ou Austral (ás veces, considerado só a parte sur do Atlántico, Índico e Pacífico). Á súa vez, as augas oceánicas están intercaladas por moitos mares máis pequenos e outros corpos de auga.
O océano mundial existiu dunha forma ou outra na terra dende fai eóns e a noción remóntase á antigüidade clásica (en forma do deus Océano). O concepto contemporáneo do «océano mundial» foi acuñado polo oceanógrafo ruso Yuly Shokalsky a comezos do século XX para describir o que é basicamente un océano continuo e solitario, que cobre e rodea a maior parte da terra.
En tanto que continuo, o océano Mundial pódese visualizar como centrado no océano Antártico. O Atlántico, Índico e Pacífico poden ser vistos como grandes baías ou lóbulos espallándose cara ao norte dende o océano Antártico. Máis ao norte, o Atlántico ábrese no océano Ártico, que está conectado co Pacífico polo estreito de Bering:
- O océano Pacífico, o maior dos océanos, esténdese cara ao norte desde o océano Austral até o océano Ártico. Esténdese na brecha comprendida entre Australia, Asia, América e Oceanía. O océano Pacífico atopa ao Atlántico ao sur do de América do Sur, no cabo de Fornos.
- O océano Atlántico, o segundo máis grande, esténdese desde o océano Antártico, entre América do Sur, África, América do Norte e Europa, até o océano Ártico. O Atlántico reúnese co océano Índico ao sur de África, no cabo Agullas.
- O océano Índico esténdese cara ao norte desde o océano Antártico até a India, entre África e Australia. O océano Índico únese co océano Pacífico ao leste, preto de Australia.
- O océano Antártico é o océano que rodea á Antártida, dominado pola corrente circumpolar antártica, en xeral, o mar ao sur dos 60º de latitude sur. O océano Austral está parcialmente cuberto pola banquisa, que varía estacionalmente. O océano Antártico é o segundo máis pequeno do cinco océanos con nome.
- O océano Ártico é o máis pequeno do cinco. Únese ao Atlántico preto de Groenlandia e Islandia, e únese ao Pacífico no estreito de Bering. Esta localizado sobre o Polo norte, tocando América do Norte no hemisferio occidental e Escandinavia e Asia no hemisferio oriental. O océano Ártico está parcialmente cuberto pola banquisa, que varía estacionalmente. Algunhas autoridades non consideran que o océano Ártico sexa un verdadeiro océano, xa que está en gran parte rodeado por terra con só un escaso intercambio de auga cos outros océanos. En consecuencia, é considerado por algúns como un mar do Atlántico, coñecido como o «mar Mediterráneo Ártico» ou «mar Ártico».
A forma aproximada do océano Mundial, para a maioría dos propósitos, pode ser tratada como constante, aínda que en realidade non o é, xa que a deriva continental muda continuamente a súa estrutura.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Spilhaus, Athelstan F. 1942 (Jul.). «Maps of the whole world ocean». Geographical Review (American Geographical Society). Vol. 32 (3): pag. 431-35.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Chekin, L. 2002. «The world ocean in medieval cartography». Moscova: S. I. Vavilov Institute of the History of Science and Technology of the Russian Academy of Sciences; tese para un congreso do Museum of the World Ocean.
- «http://www.answers.com/Ocean#Encyclopedia Arquivado 26 de xaneiro de 2011 en Wayback Machine. Ocean]». The Columbia Encyclopedia, 6th ed. 2003. Nova York: Columbia University Press.
- Danabasoglu, Gokhan ; McWilliams, James C.; & Gent, Peter R. 1994. «The role of mesoscale tracer transports in the global ocean circulation». Science: vol. 264. (no. 5162), pag. 1123-26.
- «The world ocean». Infoplease.com. 2005. Pearson Education.
- Levitus, Sydney; Antonov, John I.; Boyer, Timothy P.; y Stephens, Cathy. 2000. «Warming of the world ocean»: abstract, article. Science: vol. 287. (no. 5461), pag. 2225-29.
- «All about oceans». LiveScience.com. 2007. Imaginova Corp.
- Spilhaus, Athelstan F. 1942. «Maps of the whole world ocean» Geographical Review: vol. 32 (no. 3), pag. 431-35.
- «UN Atlas of the Oceans»:
- «Distribution of land and water on the planet", «Origins of the oceans and continents"