O camiño segue e segue (canción)

Ilustración do camiño por Kay Nielsen para o conto de fadas de 1914 East of the Sun and West of the Moon, cuxo título emprega Tolkien nunha das súas cancións de camiño cara a Aman, o desexado outro mundo.^[1]

"O camiño segue e segue"^[2] (en inglés: The Road Goes Ever On) é un título que abrangue as diferentes versións dunha canción que J. R. R. Tolkien escribiu para o seu legendarium da Terra Media. Nas historias de Tolkien, a canción orixinal foi composta por Bilbo Bulseiro e rexistrada no libro O hobbit. Existen diferentes versións que tamén aparecen no libro O Señor dos Aneis, xunto con outras cancións do camiño semellantes.

Esta canción dá nome ao ciclo de cancións de Donald Swann O camiño segue e segue, publicado en 1967, onde é a primeira da lista.

Versións da canción[editar | editar a fonte]

Na obra O hobbit[editar | editar a fonte]

A versión orixinal da canción é recitada por Bilbo no capítulo 19 do Hobbit, ao final da súa viaxe de volta á Comarca. Chegando ao cumio dun outeiro, ve a súa casa ao lonxe e detense para dicir o seguinte:^{[T 1]}

Letra no inglés orixinal	Letra da tradución en galego
Roads go ever ever on, Over rock and under tree, By caves where never sun has shone, By streams that never find the sea; Over snow by winter sown, And through the merry flowers of June, Over grass and over stone, And under mountains in the moon. Roads go ever ever on Under cloud and under star, Yet feet that wandering have gone Turn at last to home afar. Eyes that fire and sword have seen And horror in the halls of stone Look at last on meadows green And trees and hills they long have known.	Os camiños sempre avanzan, sobre rochas e baixo árbores, por covas onde nunca brillou o sol, por ríos que nunca atoparán o mar, sobre neve sementada polo inverno, entre as flores alegres de xuño, sobre a herba e sobre a pedra e baixo montañas ao luar Os camiños sempre avanzan, baixo a nube e baixo a estrela, pero os pés que botaron a andar tornan finalmente ao lar distante. Os ollos que viron lume e espadas e horror nos salóns de pedra contemplan por fin os verdes prados e árbores e outeiros de hai moito coñecidos.

Na obra O Señor dos Aneis[editar | editar a fonte]

"Dende a porta, onde comeza": a casa de Bilbo e posteriormente a de Frodo Bulseiro en Vila Bulsa, Hobbiton (rodada en Nova Zelandia).

Existen tres versións da canción "O camiño segue e segue" na novela O Señor dos Aneis.

1) A primeira é na Irmandade do Anel, Libro I, capítulo 1. A canción é recitada por Bilbo cando deixa A Comarca. Deixou atrás o Anel Único, legándollo a Frodo, e prepárase para visitar Valfendido, onde espera rematar de escribir o seu libro.^{[T 2]}

Letra no inglés orixinal	Letra da tradución en galego
The Road goes ever on and on Down from the door where it began. Now far ahead the Road has gone, And I must follow, if I can, Pursuing it with eager feet, Until it joins some larger way Where many paths and errands meet. And whither then? I cannot say.	O camiño segue e segue dende a porta, onde comeza. Agora o camiño foise lonxe, e debo seguilo, se podo, percorréndoo con pé lixeiro, ata que se xunte cun camiño meirande onde conflúen carreiros e sendas. E a onde irei despois? Non o sei.

2) A segunda versión aparece no Libro 1, capítulo 3. É idéntico ao anterior agás polo cambio da palabra "eager" (traducido como lixeiro en galego) por "weary" (canso na versión en galego) na quinta liña. É recitado por Frodo en voz alta, lentamente, mentres el e os seus compañeiros chegan a un camiño coñecido na súa viaxe para saír da Comarca.^{[T 3]}

3) A terceira versión aparece no Regreso do Rei, Libro VI, capítulo 6. É recitado por Bilbo en Valfendido despois de que os hobbits regresaran da súa viaxe. Bilbo é agora un vello hobbit, que murmura o verso e logo adormece.^{[T 4]}

Letra no inglés orixinal	Letra da tradución en galego
The Road goes ever on and on Out from the door where it began. Now far ahead the Road has gone, Let others follow it who can! Let them a journey new begin, But I at last with weary feet Will turn towards the lighted inn, My evening-rest and sleep to meet.	O camiño segue e segue dende a porta, onde comeza. Agora o camiño foise lonxe. Que outros o sigan, se poden; que comecen unha nova viaxe que eu, á fin, con pé cansado volvo para a fonda iluminada, ó repouso nocturno e do sono.