Noiteboa do deserto

A noiteboa do deserto (Caprimulgus aegyptius) é unha noiteboa de tamaño medio que vive no suroeste de Asia e norte de África e pasa o inverno na África tropical. É unha especie bastante común cunha ampla área de distribución que non está sometida a ameazas obvias á parte da destrución do hábitat, así que a Unión Internacional para a Conservación da Natureza clasificou o seu estado de conservación como "pouco preocupante".

Etimoloxía

O nome do xénero Caprimulgus deriva do latín capra, 'cabra femia', e mulgere, 'munguir leite', referido a un vello mito no cal as noiteboas chuchaban o leite das cabras. O termo específico aegyptius é en latín 'exipcio'. O nome común noiteboa (e outros como noitebrega, avenoiteira, noitarega) débese aos seus hábitos nocturnos.

Descrición

Descansando durante o día cun polo.

A plumaxe variegada é moito máis clara que a noiteboa cincenta. O adulto é de cor area, con raias e manchas de cor beixe e marrón. As partes ventrais son de cor area ou abrancazada. É máis pequena, pero relativamente de ás e cola máis longas que a especie máis esendida. Como outras noiteboas, ten unha ampla comisura do bico, ás longas, plumaxe suave e hábitos nocturnos. O macho ten pequenas manchas brancas nas ás. A súa lonxitude é de 25 cm, e a envergadura alar de 55 cm. A súa chamada é un mecánico e repetitivo kroo-kroo-kroo…, que ten elevacións e baixadas a medida que a ave move a súa cabeza dun lado a outro.

Distribución e hábitat

A noiteboa do deserto é nativa do norte de África, a Península Arábiga e o Próximo Oriente. A súa distribución inclúe Afganistán, Alxeria, Bahrain, Chad, Exipto, Irán, Iraq, Israel, Xordania, Kazakhstán, Kuwait, Libia, Mali, Mauritania, Marrocos, Nixeria, Omán, Paquistán, Arabia Saudita, Senegal, Sudán do Sur, Sudán, Taxiquistán, Tunisia, Turcomenistán, Emiratos Árabes Unidos, Usbequistán e Iemen. É un raro visitante en Europa, e aparece como vagrante en Dinamarca, Alemaña, Italia, Malta, Suecia e o Reino Unido. O seu hábitat típico é un deserto aberto cunhas poucas árbores ou arbustos espallados. A miúdo atópase preto da auga en áreas con escasa vexetación e mato. As aves que pasan o inverno en Sudán poden atoparse en áreas con herbas altas.

Ecoloxía

Durante o día, esta noiteboa crepuscular repousa en silencio no chan, camuflada pola súa plumaxe; é difícil de detectar, confundíndose co chan arenoso. Voa ao solpor cun voo fácil silencioso como o dunha avelaíña; os seus fortes e deliberados batidos de ás alternan con barridos e deslizamentos coas ás inmóbiles. Os insectos crepusculares, como as avelaíñas, son o seu alimento. Non fan niños; os dous ovos alongados e elípticos que poñen sitúanos no chan espido; a ave choca os ovos, situándose coidadadosamente como toda protección. A poboación no noroeste de África reprodúcese no deserto e a estepa areosa onde hai zonas con afloramentos calcarios, e pasan o inverno nos campos secos con Artemisia, Tamarix e Salsola.

Distribución.