Sociedade Portuguesa de Numismática

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Sociedade Portuguesa de Numismática
Tiposociedade científica
Data de fundación12 de marzo de 1952
SedePorto
PaísPortugal
Na rede
http://spnumismatica.pt
editar datos en Wikidata ]

A Sociedade Portuguesa de Numismática (SPN) é unha entidade asociativa de carácter cultural, instituída na cidade portuguesa do Porto en 1952, que ten como obxectivo a promoción e o desenvolvemento da investigación numismática e do coleccionismo de moedas.[1]

Historia[editar | editar a fonte]

Nacemento[editar | editar a fonte]

A idea da creación do que despois sería a Sociedade Portuguesa de Numismática xurdiu no seo dos coloquios promovidos no Café Flórida, do Porto, por un grupo de persoas afeccionadas á numismática e de coleccionistas de moedas. O 29 de maio de 1950, este grupo constituíuse como comisión fundadora dunha asociación numismática chamada, nas súas orixes, Instituto Numismático de Portugal, que xa o 31 de maio dese mesmo ano cambiou o nome a Associação Numismática de Portugal. O 5 de xullo de 1950, a comisión organizadora da nova entidade, presidida por Mário Rodolfo Revisioni Ramires aprobou a denominación definitiva de Sociedade Portuguesa de Numismática, que quedou constituída formalmente coa aprobación dos seus estatutos e co seu rexistro o día 12 de marzo de 1952. Na primeira asemblea xeral da nova sociedade, os días 15 e 17 de abril de 1952, elixiuse a súa primeira directiva, presidida por José de Barros da Rocha Carneiro, que estivo no cargo ata xaneiro de 1954.[2]

No artigo primeiro dos estatutos da Sociedade Portuguesa de Numismática establécense como obxectivos a promoción de estudos numismáticos de carácter científico, o fomento da afección pola numismática, a colaboración con outras entidades para a salvagarda dos achados numismáticos, o establecemento de ligazóns con outras institucións semellantes doutros países e, finalmente, a edición dunha revista ilustrada que estude o patrimonio numismático e medallístico de Portugal. Con estes propósitos, a Sociedade Portuguesa de Numismática levou a cabo a publicación dun bo número de monografías e varias publicacións periódicas, dispuxo para os seus asociados unha importante biblioteca especializada e organizou diversos eventos numismáticos.[2]

Sede[editar | editar a fonte]

A súa primeira sede, de carácter provisional, era nunhas modestas instalacións das rúas de São Francisco e Santa Catarina, mais en 1972 pasou a ter unha sede propia definitiva, coa adquisición dun edificio no número 664 da rúa de Costa Cabral, unha casa burguesa de finais do século XIX, onde a sociedade instalou os seus servizos administrativos, a biblioteca, o museo, as salas de xuntas e outros espazos onde os asociados efectúan os seus intercambios e outras actividades diversas.[2]

Eventos numismáticos[editar | editar a fonte]

Ao longo da súa historia, a SPN organizou ou participou na organización de diversos encontros científicos, ciclos de conferencias e exposicións, entre os que cabe salientar os seguintes:[2][3]

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

Museo e biblioteca[editar | editar a fonte]

Museo[editar | editar a fonte]

A Sociedade Portuguesa de Numismática conta cun museo, en constante ampliación e reformulación, que amosa o acervo numismático e medallístico da entidade, reunido ao longo das súas máis de seis décadas de existencia. A colección constituíuse fundamentalmente á base de doazóns dos seus asociados, entre as que merecen ser destacadas as de tres dos seus fundadores: José de Barros, o primeiro presidente, cuxa doazón constitúe a base da colección de moeda antiga da SPN; Eduardo Niepoort, que legou a súa importante colección de medallas sobre o Porto; e o coronel Mário Ramires, a quen se lle debe un nutrido conxunto de moedas portuguesas.[5]

Biblioteca[editar | editar a fonte]

A Biblioteca da SPN está conformada por un amplo conxunto de monografías que cobre practicamente todos os períodos e todas as áreas temáticas da numismática e da medalística, entre as que destaca a relativa a Portugal e as súas antigas colonias. A este fondo hai que sumarlle as revistas de numismática, arqueoloxía e historia editadas por entidades científicas portuguesas e estranxeiras, ademais dun conxunto de catálogos de poxas de moedas publicados en todo mundo por empresas de comercio numismático.[6]

Presidentes da SPN[editar | editar a fonte]

Esta é unha listaxe dos presidentes da entidade desde a súa fundación:[2]

  • José de Barros da Rocha Carneiro (17 de abril de 1952 - 15 de xaneiro de 1954).
  • Damião António Peres (15 de xaneiro de 1954 - 16 de decembro de 1955).
  • Eduard Marius Van der Niepoort (16 de decembro de 1955 - 21 de febreiro de 1960).
  • Gualter Rodrigues (21 de febreiro de 1960 - 16 de xaneiro de 1962).
  • Raul Ferreira Gonçalves (16 de xaneiro de 1962 - 2 de xaneiro de 1968).
  • Armando Nery Teixeira (2 de xaneiro de 1968 - 11 de xullo de 1968).
  • Ilídio Araújo (11 de xullo - 22 de decembro de 1968).
  • Valdemar Cordeiro (22 de decembro de 1968 - 16 de febreiro de 1970).
  • Raul Gonçalves (16 de febreiro de 1970 - 14 de decembro de 1971).
  • Mário Santos de Almeida (14 de decembro de 1971 - decembro de 1983).
  • Carlos Morais Peixoto Braga (decembro de 1983 - decembro de 1985).
  • Jorge Valladares Souto (decembro de 1985 - 30 de xuño de 2012).
  • Rui Manuel Sobral Centeno (desde o 30 de xuño de 2012).

Publicacións[editar | editar a fonte]

Periódicas[editar | editar a fonte]

Monografías[editar | editar a fonte]

Á parte das súas publicacións periódicas, a Sociedade Portuguesa de Numismática levou a cabo un prolífico labor editorial desde o mesmo ano da súa fundación. Esta é só unha mostra dalgunhas das decenas de monografías publicadas pola Sociedade:[10]

  • (1952): Do Paço, A. Citânia de Sanfins.
  • (1952): Da Costa Couvreur, R. Moedas de D. Miguel I : um ensaio inédito de peça, de 1829.
  • (1953): Hanitsch, K. R. A propósito dum segundo conjunto de moedas de Malaca.
  • (1953): Da Costa Couvreur, R. Moedas de duvidosa autenticidade existentes no Statens Historisca Museum de Stockholm.
  • (1955): Ramires, M. O tesouro de Antoninianos das Fragas do Piago.
  • (1955): Pinto Garcia, L. Da colecção monetária de Mr. Shore.
  • (1956): Folgosa, J. M. As moedas da África Oriental portuguesa: Moçambique.
  • (1957): Batuwantudave, N. Numismática Indo-portuguesa.
  • (1958): Leite de Vasconcelos, J. Nomenclatura numismática.
  • (1959): De Almeida Ribeiro, F. Uma hipotese-- ; uma tese--.
  • (1960): Garcia, E. Um triente inédito de Chindasvinto batido em Barbi.
  • (1963): Prazeres Maranhão. Diccionario numismografico luzitano, em que se descrevem as moedas antigas de Portugal.
  • (1965): Pinto Garcia, L. Descrição das moedas de Angola e S. Tomé e Príncipe.
  • (1968): Brazão, A. Pedro Batalha Reis, grande luminar da numismática nacional.
  • (1972): De Castro Hipólito, M. A Exposicão Numismática de Museu Gulbenkien.
  • (1974): Mateu i Llopis, F. Évora ceca visigoda.

Publicadas como anexo de NVMMVS:[11]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "A SPN". No sitio web da SPN.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 "Historia". No sitio web da SPN.
  3. Roma Valdés, A. (2016). Páxina 184.
  4. 4,0 4,1 "Congressos de numismática no Brasil". En Schroeder, C. (2004). "Sociedade Numismática Brasileira. 80 anos". En Boletim da Sociedade Numismática Brasileira. Nº 54. Páxinas 52-56.
  5. "Museu". No sitio web da SPN.
  6. "Biblioteca". No sitio web da SPN.
  7. "Nummus". No sitio web da SPN.
  8. 8,0 8,1 Roma Valdés, A. (2016). Páxina 180.
  9. "A Permuta". No sitio web da SPN.
  10. "Publicações da Sociedade Portuguesa de Numismática". En Worldcat.
  11. "Anexos Nvmmvs". No sitio web da SPN.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]