Mosteiro de Sopoćani

Stari Ras e Sopoćani
	Mosteiro de Sopoćani
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	Serbia
Tipo	Cultural
Criterios	I, III
Inscrición	1979 (3ª sesión)
Rexión da UNESCO	Europa e América do Norte
Identificador	96
	v; c; e;

Mosteiro de Sopoćani
	Манастир Сопоћани (sr)
Localización
	43°07′08″N 20°25′22″L / 43.1189, 20.4228Coordenadas: 43°07′08″N 20°25′22″L / 43.1189, 20.4228
Estado	Serbia
Distritos da Sérvia (pt)	Ráscia (pt)
Município da Sérvia (pt)	Novi Pazar (en)
Xeografía
Parte de	Stari Ras and Sopoćani (en) ; Eparchy of Raška and Prizren (en)
Diocese	Eparchy of Raška and Prizren (en)
Superficie	0,53 ha
Datos históricos
Fundador	Estevo Uroš I
Creación	1259
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Data	1979 (3ª Sesión)
Identificador	96-002
Cultural Monument of Exceptional Importance (en)
Páxina web	manastirsopocani.org

O Mosteiro de Sopoćani (en serbio: Сопоћани), unha doazón do Rei Estevo Uroš I de Serbia, construíuse entre 1259 e 1270, preto da fonte do río Raška na rexión de Ras, o centro do Estado medieval serbio. Foi declarado Patrimonio da Humanidade, en 1979 con Stari Ras.

Historia[editar | editar a fonte]

A igrexa dedicouse á Santísima Trindade e rematouse ao redor do ano 1265, o interior decorouse pouco despois. O arcebispo Sava II, que se converteu en xefe da igrexa ortodoxa serbia en 1263, está representado en procesión de arcebispos na zona do altar. Os frescos de Sopoćani son considerados por algúns expertos en arte medieval serbio como os máis bonitos da época. Na fachada occidental da nave existe un famoso fresco da Dormición da Virxe.

No século XVI os monxes tiveron que deixar temporalmente o mosteiro varias veces debido á ameaza otomá. Finalmente, durante un dos ataques de 1689, os turcos otománs incendian o mosteiro e levaron o chumbo do teito. Os irmáns escapáronse con algunhas importantes reliquias a Kosovo pero non regresaron a Sopoćani. Que quedou abandonado durante douscentos anos, ata o século XX. A igrexa pouco a pouco foi decaendo: escaváronse as súas bóvedas, caeu a cúpula e os restos dos edificios que a rodeaban quedaron cubertos por lixo e terra.

Finalmente, durante o século XX o mosteiro foi restaurado e se asentou unha nova fraternidade de monxes. A pesar de haber estado sometidos durante dous séculos aos elementos, a maior parte dos frescos de Sopoćani conserváronse ben.

En 1979, o mosteiro foi declarado Patrimonio da Humanidade pola Unesco dentro do conxunto monumental Stari Ras e Sopoćani.^[1]