Mosteiro de Santa María da Armenteira

Fachada da igrexa

O mosteiro de Santa María da Armenteira é un mosteiro románico de transición, ou protogótico, que pertenceu desde a segunda metade do século XII á Orde do Císter. Deste xeito o seu estilo arquitectónico responde aos preceptos do Plano Bernardino baseado na austeridade formal e o rigor funcional.

Sitúase na parroquia de Santa María da Armenteira, no concello pontevedrés de Meis.

Historia

A lenda conta que foi fundado por Santo Ero. Risco recóllea así :

San Ero de Armenteira saíu un día do mosteiro, meditando en cómo serían os goces do ceo; meteuse nunha carballeira e estivo un intre ouvindo cantar un paxariño, que era cousa que non ouvira nunca tan preciosa; estivo unha miguiña embebido naquil cando cheo de delicias e deu volta. Mais cando chegóu, no mosteiro todo era novo pra il, ninguén o coñecía nin sabía dil, a pesares de que aseguraba ter saído aquela mesma mañá, nin il coñecía a ninguén, porque, anque pensaba que non estivera mais do que un instante escoitando ó paxariño, resulta que pasaran trescentos anos.

Castelao utilizou este motivo para o ex libris que debuxou para Filgueira .

Descrición

Maqueta do mosteiro, exposta no Museo do Viño (Cambados).

A este estilo corresponden as bóvedas de canón apuntado, as bóvedas de crucería, as distintas alturas das naves. Con eles tamén se mestura un compoñente rexional, a rica tradición e personalidade do románico local convive co racional e austero estilo da orde. O engadido máis importante desta tradición local é un ciborio cuberto con cúpula nervada de arcos cruzados mudéxares sobre trompas, relacionada coa arquitectura hispano-musulmá.

O rosetón e a portada son de trazaría xeométrica.

Recoñécense na súa estrutura distintas campañas construtivas:

1. Na que se realizan a cabeceira e os muros.
2. Etapa de transición: construción das naves.
3. Realización da cúpula e a fachada.

Galería de imaxes

Artigo principal: Galería de imaxes do mosteiro de Santa María da Armenteira.

Rosetón da fachada.  Ábsida.  Pía de auga bendita.  Milagre de Santo Ero.

Véxase tamén

Bibliografía

• Dionisio Duarte (1624). La relación escrita del convento de Armenteira.
• Risco,Vicente: “Cultura espritual”, en Historia de Galiza I, 1962 (reed. Akal 1979, 255-777).

Outros artigos

• Orde do Císter
• Mosteiros e conventos de Galicia

Ligazóns externas

• Santa María de Armenteira en Turgalicia.