Monte Lobeira
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde agosto de 2015.) |
O Monte Lobeira é unha montaña situada en András (Vilanova de Arousa). Ten 289 metros de altura, e está situada preto do mar, cun miradoiro no cumio desde o cal se aprecia a ría de Arousa cara ao oeste. A panorámica permite ver A Illa de Arousa, unha gran superficie do interior da provincia de Pontevedra, cara ao leste; a cara sur da Serra do Barbanza, na comarca de Barbanza cara ao norte; e as montañas e cidades da comarca do Salnés até a Illa de Ons, cara ao sur.
O miradoiro apouséntase no lugar onde se erguía o Castelo de Lobeira, que permaneceu en posesión de monarcas españois na época medieval. A orixe de Lobeira está marcada por diversos sucesos acontecidos ao longo da historia xa que os séculos XI e XII destacan polo protagonismo do Castelo de Lobeira, onde a raíña Urraca decidiu asentarse cando procuraba a seguridade necesaria para Galiza. Cando a raíña rematou a súa función de defensa nestas terras, deixou tamén de ser residencia de reis, e a partir dese momento o castelo foi abandonado.
En 1175, coa entrega do castelo á mitra compostelá e posteriormente ás mans de Xoán García Manrique foise deteriorando ao estar rodeado dun monte sen veciñanza nin poboación no seu ámbito; ao que se suma a febre destrutiva no século XV durante as loitas irmandiñas.
Inda se pode observar algúns dos perpiaños que conformaban unha das torres da muralla, e conserva os alxibes onde se almacenaban víveres para as batallas; os restos da outra torre quedaron ocultos polas obras da localización da cruz, cuxa orixe é do ano 1896, para perpetuar a morte de tantas vítimas cobradas polo mar, acumuladas a través dos tempos [Cómpre referencia].
Accédese ao pé do miradoiro por vías forestais, para continuar ascendendo a través de escaleiras. Desde o alto pódese apreciar a vista explicada antes e tamén a súa cruz, unha cruz que culmina o miradoiro.
Un pouco máis abaixo atópase o Faro da Lúa, un miradoiro de aceiro inoxidábel deseñado polo arousán Manolo Chazo, e que recibe ese nome por reflectir os raios do sol nas tres lúas situadas na súa parte máis alta.
Esta montaña sufriu, ao igual que outros montes galegos, a vaga de incendios forestais de 2006.
- Aí vén o maio/ polo pico de Lobeira,/ vén a patadas/ ca filla da Oleira [1].
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Fermín Bouza-Brey: "Cantigas populares da Arousa", en Arquivos do Seminario de Estudos Galegos III, 1929, 153-204 [en facsímile II], 177. No texto: Ahí, ven, pol-o.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Vila Fariña, Xosé Lois. Guía histórica del Monte Lobeira, 1997. Deputación de Pontevedra. ISBN 84-89690-18-9.