Miina Härma

Miina Härma
	;
Biografía
Nacemento	9 de febreiro de 1864 ; Kõrveküla, Estonia
Morte	16 de novembro de 1941 (77 anos); Tartu, Estonia
Lugar de sepultura	Cemiterio de Raadi
Educación	Conservatorio de San Petersburgo
Actividade
Ocupación	directora de orquestra, profesora de música, organista, directora de coro, compositora, profesora de música
Xénero artístico	Música clásica
Instrumento	Órgano
Obra
	Obras destacables Tuljak (en) ; (1898) Ei saa mitte vaiki olla (en) ;
Premios
	(24 de febreiro de 1935) Estonian Red Cross Order Fifth Class (en) ; (6 de xuño de 1930) 3ª clase da orde da Cruz da Águia ;

Miina Härma, nada como Miina Hermann en Kõrveküla o 9 de febreiro de 1864 e finada en Tartu o 16 de novembro de 1941, foi uha compositora estoniana.^[1]

Unha das súas meirandes achegas foi o feito de levar a música de órgano á contorna rural, pois os organistas cualificados só daban concertos nas cidades. Ao longo de máis de sesenta anos de carreira creativa escribiu máis de 200 cancións corais, 10 cavatinas e o canto, "Kalev e Linda", entre outras pezas. Compuxo principalmente música vocal.

Traxectoria

Miina Hermann naceu en 1864 en Livonia, Imperio ruso, filla dun profesor e a súa muller.^[1] Foron sete irmáns. Tanto o pai coma a nai tiñan formación musical. Härma comezou a aprender de forma autodidacta cun pequeno órgano que lle mercou seu pai. Aos 15 anos comezou a estudar piano e composición musical con K. A. Hermann. En 1883 entrou no Conservatorio de San Petersburgo como a única estudante de órgano dese ano. Graduouse en 1890, mais seguiu a vivir en San Petersburgo porque era difícil atopar traballo nos gobernorados do Báltico. En 1894 tivo lugar a quinto edición do Festival da Canción de Estonia, e Härma creou o seu propio coro.

En 1903 os problemas financeiros fixeron que se mudase a Kronstadt, mais deixou a cidade en 1915 ao ser desprazada a poboación civil por mor da primeira guerra mundial.

A pesar de que a música acadara presenza en Tartu, era difícil atopar traballo como profesora de música, xa que non había estudantes debido ao conflito bélico. En 1917 comezou a dar clases nunha escola, a actual que é agora o Miina Härma Gümnaasium.

Härma morreu o 16 de novembro de 1941 en Tartu, e foi soterrada no cemiterio de Raadi.^[2]

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 Rutt Hinrikus. "Miina Härma (1864-1941)". Kreutzwaldi sajand (en ewe).
↑ Kändler, Tiit (2002). A Hundred Great Estonians of the 20th Century. Talín: Estonian Encyclopaedia Publishers. p. 52. ISBN 978-9-98570-103-4.

Véxase tamén

[kirmus.ee-1] 1,0 ^1,1 Rutt Hinrikus. "Miina Härma (1864-1941)". Kreutzwaldi sajand (en ewe).

[2] Kändler, Tiit (2002). A Hundred Great Estonians of the 20th Century. Talín: Estonian Encyclopaedia Publishers. p. 52. ISBN 978-9-98570-103-4.

[1]

[2]