Miguel Herrero de Miñón

Miguel Herrero de Miñón

Nome orixinal	(es) Miguel Herrero y Rodríguez de Miñón
Biografía
Nacemento	(es) Miguel Herrero Rodríguez de Miñón 18 de xuño de 1940 (83 anos) Madrid, España
President of the State Council (en)
13 de febreiro de 2024 – 28 de febreiro de 2024 ← Magdalena Valerio – Carmen Calvo →
Councillor of State (en)
22 de maio de 2009 –
Deputado no Congreso dos Deputados
17 de novembro de 1989 – 29 de xuño de 1993 Lexislatura: IV lexislatura de España Circunscrición electoral: Circunscrición electoral de Madrid Electo en: Eleccións Xerais 1989 en España
Deputado no Congreso dos Deputados
7 de xullo de 1986 – 21 de novembro de 1989 Lexislatura: III lexislatura de España Circunscrición electoral: Circunscrición electoral de Madrid Electo en: Eleccións Xerais 1986 en España
Deputado no Congreso dos Deputados
8 de novembro de 1982 – 15 de xullo de 1986 Lexislatura: II lexislatura de España Circunscrición electoral: Circunscrición electoral de Madrid Electo en: Eleccións Xerais 1982 en España
Representante da Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa
Representa: España 21 de abril de 1980 – 26 de abril de 1982
Substituto na Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa
Representa: España 22 de novembro de 1979 – 21 de abril de 1980
Deputado no Congreso dos Deputados
20 de marzo de 1979 – 31 de agosto de 1982 Lexislatura: I lexislatura de España Circunscrición electoral: Circunscrición electoral de Madrid Electo en: Eleccións Xerais 1979 en España
Concelleiro de Madrid
1979 – 1982 Electo en: 1979 Madrid City Council election (en)
Representante da Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa
Representa: España 23 de xaneiro de 1978 – 22 de novembro de 1979
Deputado no Congreso dos Deputados
29 de xuño de 1977 – 2 de xaneiro de 1979 Lexislatura: Lexislatura Constituínte de España Circunscrición electoral: Circunscrición electoral de Madrid Electo en: Eleccións Xerais 1977 en España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade Complutense de Madrid
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político , xurista
Partido político	Partido Popular (1989–2004) Unión de Centro Democrático (–1982) Alianza Popular (1982–1989)
Membro de	Tribunal Constitucional de Andorra (2001–2009) Real Academia de Ciencias Morais e Políticas (1991–)
Lingua	Lingua castelá
Premios (14 de novembro de 2018)  honorary doctorate of Pontificia Comillas University (en) (2003)  Collar of the Spanish Order of the Civil Merit (en) (2003)  Collar of the Spanish Order of the Civil Merit (en) (2000)  Creu de Sant Jordi (2 de xuño de 1999)  Gran Oficial da Orde ao Mérito da República Italiana (1998)  Premio Blanquerna (1978)  Gran Cruz da Orde de Isabel a Católica  Honorary Doctorate of University of Buenos Aires (en)

Miguel Herrero Rodríguez de Miñón , nado en Madrid o 18 de xuño de 1940, é un político e xurista español.

Traxectoria

Formación universitaria

Fillo do catedrático de instituto e hispanista Miguel Herrero García, estudou Dereito en Madrid, onde, segundo di nas súas Memorias de estío, pasou por "más estudioso que estudiante". Logo de licenciarse en 1961, doutorouse en 1965 cunha tese sobre o Dereito Constitucional xurdido trala descolonización. Completou a súa formación en Oxford, en París e en Lovaina, onde se licenciou en Filosofía en 1968. Letrado do Consello de Estado desde 1966, comezou a colaborar en prensa -Diario Ya, Diario Madrid, Informaciones-, difundindo as súas ideas sobre o que debería ser a transición á morte de Francisco Franco. En 1975 casou con Cristina Jáuregui Segurola, filla de Ramón Jáuregui Epalza e M.ª Luisa Segurola Guereca.

En 1980.

Actividade política

Rodríguez de Miñón foi Secretario General Técnico do Ministerio de Xustiza, colaborando de maneira moi activa na primeira amnistía (1976), na Lei para a Reforma Política e na primeira normativa electoral da democracia. Participou na elaboración da Constitución de 1978 e ocupou o cargo de portavoz no Congreso dos deputados, tanto do partido do Goberno (UCD) como da oposición (AP). Foi deputado de UCD entre 1977 e 1981. Algúns autores sinálano como un dos artífices da «operación de acoso e derribo» contra Adolfo Suárez, que remataría coa súa coroación como xefe do grupo parlamentario da UCD. Herrero de Miñón tamén tería mantido contactos con líderes políticos da oposición co obxectivo de sacar a Suárez do poder.

Abandonou UCD en febreiro de 1982, ingresando en xullo dese ano en Alianza Popular. Foi elixido deputado de AP e do PP nos comicios de 1982, 1986 e 1989.

En 1979 foi elixido concelleiro do concello de Madrid nas eleccións municipais de abril. En 1987 optou á Presidencia de Alianza Popular, pero foi derrotado por Antonio Hernández Mancha.

Actividade profesional

A súa dilatada carreira profesional inclúe os postos de conselleiro do Banco Exterior de España, vicepresidente da Comisión Xurídica, da Asemblea Consultiva do Consello de Europa (1979-1982) e vicepresidente da Comisión Política da Asemblea do Atlántico Norte, órgano do que formou parte de 1983 a 1993. Ademais, foi membro da Comisión Trilateral.

Militou no Partido Popular ata 2004.

Estudoso do dereito constitucional e as relacións internacionais, publicado numerosos traballos, colaborou asiduamente en prensa e radio, e exerceu tamén como avogado e consultor.

Participou, entre 1998 e 2009, semanalmente na Tertulia de sabios xunto a Santiago Carrillo, exsecretario xeral do Partido Comunista de España, Ernest Lluch e Pere Portabella no programa La Ventana da Cadena SER. Abandonou o programa debido ao seu nomeamento como membro permanente do Consello de Estado.

Foi membro do Tribunal Constitucional de Andorra entre 2001 e 2009, presidíndoo entre 2001 e 2003.

Miguel Herrero é asiduo colaborador da Universidade Internacional Menéndez Pelayo.

Academias e asociacións ás que pertence

• Membro da Real Academia de Ciencias Morales y Políticas dende o 9 de abril de 1991.
• Membro correspondente da Academia Nacional de Derecho de Buenos Aires (2017).
• Membro correspondente da Academia Nacional de Derecho de Córdoba (2017).
• Membro correspondente da Academia Nacional de Ciencias Morales y Políticas de la República Argentina.

Ideoloxía

Autopresentado como «españolista de la España Grande», foi encadrado como representante dunha corrente minoritaria do nacionalismo de tipo neoforalista no espazo conservador español.

Obras

• El principio monárquico (1971)

• Idea de los derechos históricos (1991)
• Memorias de estío (1993)
• La reforma del Senado (1996)
• El aguijón. Un relato de ficción (1997)
• Derechos históricos y Constitución (1998)
• 20 años después. La constitución cara al siglo XXI (1998)
• El valor de la Constitución (2003)
• Cádiz a contra pelo: 1812-1978 : dos constituciones en entredicho (2013)

Premios e recoñecementos

• Gran cruz da Orde de Isabel a Católica (1978)
• Premio Blanquerna da Generalitat de Cataluña (1988)
• Premio Sabino Arana (1998).
• Grande Oficial da Orde ao Mérito da República Italiana (1999)
• Creu de Sant Jordi (2000)
• Colar da Orde do Mérito Civil (2003)
• Doutor Honoris Causa pola Universidade de Buenos Aires (2017)
• Doutor Honoris Causa pola Universidade Pontificia Comillas (2018)

Véxase tamén

Bibliografía

• Alli Aranguren, Juan-Cruz (2013). "Cádiz a contrapelo. 1812-1978: dos constituciones en entredicho: reseña" (PDF). Iura Vasconiae (10): 759–797. ISSN 1699-5376. 
• Lacasta Zabalza, José Ignacio (1999). "Tiempos difíciles para el patriotismo constitucional español". Cuadernos Electrónicos de Filosofía del Derecho (Valencia: Universitat de València) (2). ISSN 1138-9877. 
• Martín Aguado, José Antonio; Vilamor, José R. (2012). Historia del Ya. Sinfonía con Final trágico. Madrid: CEU Ediciones. ISBN 978-84-15382-50-8. 
• Morán, Gregorio (2009). Adolfo Suárez: Ambición y destino. Random House Mondadori. 
• Núñez Seixas, Xosé Manoel (2005). En: Sebastian Balfour (Ed.). "From National-Catholic nostalgia to constitutional patriotism: conservative Spanish nationalism since the early 1990s". The Politics of Contemporary Spain (Londres y Nueva York: Routledge): 121–155. ISBN 0-415-35677-6.