Miguel d'Ors

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Miguel D'Ors»)
Miguel d'Ors
Nacemento25 de decembro de 1946
Lugar de nacementoSantiago de Compostela
NacionalidadeEspaña
Alma máterUniversidade de Navarra
Ocupaciónprofesor universitario, poeta, escritor e ensaísta
PaiÁlvaro d'Ors
NaiPalmira Lois
CónxuxeInmaculada Vilardebó Cladellas
IrmánsJavier d'Ors
PremiosPremio da Crítica de poesía castelá
Na rede
Dialnet: 184090
editar datos en Wikidata ]

Miguel d'Ors Lois, nado en Santiago de Compostela o 25 de decembro de 1946[1], é un poeta galego en lingua castelá.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo do xurista Álvaro d'Ors (fillo de Eugeni d'Ors) e de Palmira Lois Estévez (filla do avogado Manuel Lois Vidal). Fixo o doutoramento en Filosofía e Letras na Universidade de Navarra, e alí traballou como profesor entre 1969 e 1979. Desde 1979 foi profesor de Literatura Española na Universidade de Granada ata o seu retiro en 2009. Publicou traballos de investigación sobre a literatura española, con especial incidencia en Manuel Machado e a poesía española actual. É autor de dous volumes de misceláneas Virutas de taller e Más virutas de taller, con reflexións ensaísticas. A súa obra poética formou parte de diversas antoloxías e poemas seus traducíronse ao inglés, francés, portugués, alemán, ruso, armenio e polaco.

Obra poética[editar | editar a fonte]

  • Átomos y galaxias (Sevilla, Renacimiento, 2013)
  • Sociedad limitada (Sevilla, Renacimiento, 2010)
  • El misterio de la felicidad. Antología poética (Sevilla, Renacimiento, 2009)
  • Sol de Noviembre (Sevilla, Númenor - Fundación Cultura Andaluza, 2005)
  • 2001. Poesías escogidas (Sevilla, Númenor - Fundación Cultura Andaluza, 2001)
  • Hacia otra luz más pura (Sevilla, Renacimiento, 1999)
  • La imagen de su cara (Granada, Comares - La Veleta, 1994)
  • Punto y aparte (1966-1990) (Granada, Comares - La Veleta, 1992)
  • La música extremada (Sevilla, Renacimiento, 1991)
  • Canciones, oraciones, panfletos, impoemas, epigramas y ripios, o Cajón de sastre donde se hallará todo cuanto deseare el lector amigo, y el no tanto sobradas razones para seguir en sus trece (no venal 1990)
  • Curso Superior de Ignorancia (Murcia, Universidade de Murcia, 1987)
  • Es cielo y es azul (Granada, Universidade de Granada - Colección Zumaya, 1984)
  • Chronica (Granada, Deputación Provincial de Granada, 1982)
  • Codex 3 (Cidade Real, Museo de Cidade Real, 1981)
  • Ciego en Granada (Burlada, Gómez, 1975)
  • Del amor, del olvido (Madrid, Rialp, 1972)

Edicións e introducións a outros poetas[editar | editar a fonte]

  • Paul Verlaine. Fiestas galantes, traducción de Manuel Machado (Sevilla, Renacimiento, 2007)
  • Jesús Górriz Lerga. Obra poética (1950-2006) (Pamplona, Institución Príncipe de Viana, 2006)
  • Joaquín Antonio Peñalosa. Un pequeño inmenso amor (Lucena, 4 estaciones, 2002)
  • La montaña en la poesía española contemporánea. Antología (Barcelona, Ediciones Internacionales Universitarias, 1996)
  • Giovanni Pascoli. 25 poemas (Granada, Comares, 1995)
  • Manuel Machado. Poesía de guerra y posguerra (Granada, Universidade, 1994; 2ª ed. corrixida e aumentada)
  • Zacarías Zuza Brun. Cincuenta poemas (Pamplona, Goberno de Navarra, 1991)

Prosa, ensaio e estudos críticos[editar | editar a fonte]

  • De Grecia a 'Grecia'. Escritos sobre literatura (Sevilla, Renacimiento, 2012)
  • Más virutas de taller (Valencina, Los Papeles del Sitio, 2010)
  • Virutas de taller (Valencina, Los Papeles del Sitio, 2007)
  • Posrománticos, modernistas, novecentistas. Estudios sobre los comienzos de la literatura española contemporánea (Sevilla, Renacimiento, 2005)
  • Estudios sobre Manuel Machado (Sevilla, Renacimiento, 2000)
  • La aventura del orden (Poetas españoles del fin de siglo) (Sevilla, Renacimiento, 1998)
  • Manuel Machado y Ángel Barrios (Historia de una amistad) (Granada, Método Ediciones, 1996)
  • En busca del público perdido (Aproximación a la última poesía española joven, 1975-1993) (Granada, Impredisur, 1994)
  • La «protohistoria poética» de Manuel Machado (Albox / Huércal-Overa (Almería), Col. Batarro, 1994)
  • Aproximación histórica a la poesía navarra de la posguerra (Pamplona, Deputación Foral de Navarra, 1980)
  • El caligrama, de Simmias a Apollinaire (Historia y antología de una tradición clásica) (Pamplona, Eunsa, 1977)
  • Vida y poesía de Alonso de Ledesma (Contribución al estudio del conceptismo español) (Pamplona, Eunsa, 1974)
  • La Sinfonía del año de Salvador Rueda (Pamplona, Eunsa, 1973)
  • Los Poemas del toro de Rafael Morales (Pamplona, Eunsa, 1972)

Premios[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Barrera, Feliciano, ed. (2002). "d'Ors Lois, Miguel". Gallegos. Quién es quien en la Galicia del siglo XXI (en castelán). Santiago de Compostela: El Correo Gallego. p. 178. ISBN 84-8064-113-4. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]