Menedemo de Eretria
Biografía | |
---|---|
Nacemento | década de 340 a. C. ![]() Eretria, Grecia ![]() |
Morte | 265 a. C. ![]() |
Actividade | |
Campo de traballo | Filosofía ![]() |
Ocupación | filósofo ![]() |
Movemento | Escola de Eretria ![]() |
Profesores | Estilpón de Mégara e Fedón de Elis ![]() |
Alumnos | Dionisio de Heraclea ![]() |
Descrito pola fonte | Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Encyclopædia Britannica ![]() |
Menedemo (en grego, Μενέδημος, en latín Menedemus), fillo de Clístenes, foi un filósofo grego orixinario de Eretria, da familia dos Teoprópidas, pero de nacemento pobre. Traballou en diversos oficios.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Filósofo
[editar | editar a fonte]Cóntase que, nun servizo militar, foi enviado a Mégara, e alí escoitou a Platón e deixou o exército para se dedicar á filosofía; este extremo, por razóns cronolóxicas, é dubidoso, porque Platón estaría morto cando Menedemo era un neno, pero si que podería estudar na Academia Platónica. Dióxenes Laercio di que seguiu a Asclepíades de Fliúnte en Mégara, na escola de Estilpón. Sexa como for, volveu a Eretria, onde estableceu unha escola de filosofía chamada Escola de Eretria. Da súa filosofía só se sabe que estaba preto da filosofía megárica. Non deixou escrito ningún[1].
Político
[editar | editar a fonte]Tamén participou na política local, e converteuse nun líder da cidade. Estivo á fronte das embaixadas de Ptolomeo (seguramente Ptolomeo Cerauno de Macedonia), Lisímaco de Tracia e Demetrio Poliorcetes, de quen obtivo unha redución do tributo. Nos últimos anos da súa vida visitou Chipre, onde reinaba Nicocreonte. Foi aliado de Antígono II Gónatas, a quen agradeceu publicamente en nome da cidade de Eretria a súa vitoria sobre os galos. Sospeitoso de querer entregar Eretria a Macedonia, segundo unha versión fuxiu e refuxiouse no santuario de Anfiarao en Oropo, pero os beocios obrigárono a marchar e dirixiuse á corte de Antígono onde morreu pouco despois; segundo outro relato, Eretria caeu en mans de Antígono, e Menedemo foi visitalo para pedirlle que restaurase a liberdade da cidade. Como non o conseguiu, suicidouse aos 74 anos, ao redor do -275.
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Casou dúas veces. Divorciouse da súa primeira muller para casar cunha máis distinguida, cando chegou á dirección do estado. Coa súa muller Oropia (que non se sabe se foi a primeira ou a segunda) tivo tres fillas.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Dióxenes Laercio. περὶ βίων, δογμάτων καὶ ἀποφθεγμάτων τῶν ἐν φιλοσοφία εὐδοκιμησάντων (Vidas e doutrinas dos filósofos máis ilustres) II, 126-144.