Marta Lucía Ramírez
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 4 de xullo de 1954 (69 anos) Zipaquirá, Colombia |
Minister of Foreign Affairs of Colombia (en)  | |
| 19 de maio de 2021 – 7 de agosto de 2022 ← Claudia Blum (en) | |
| 12ª Vicepresidente de Colombia | |
| 7 de agosto de 2018 – 7 de agosto de 2022 ← Óscar Naranjo – Francia Márquez → | |
 Senador de Colombia | |
| 20 de xullo de 2006 – 9 de xullo de 2009 | |
| Minister of Defense of Colombia (en) | |
| 7 de agosto de 2002 – 10 de novembro de 2003 ← Gustavo Bell (en) – Jorge Alberto Uribe (en) → | |
| Ambassador of Colombia to France (en) | |
| 1 de febreiro de 2002 – 25 de xullo de 2002 ← Juan Camilo Restrepo Salazar (en) – Miguel Gómez Martínez → | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Colombia |
| Relixión | Catolicismo |
| Educación | Pontificia Universidade Xaveriana Universidade Harvard |
| Actividade | |
| Ocupación | diplomática , política , modelo |
| Empregador | Pontificia Universidade Xaveriana |
| Partido político | Partido Conservador Colombiano (pt) (2010–2017) |
| Lingua | Lingua castelá |
Premios | |
Marta Lucía Ramírez Blanco, nada en Bogotá[1] o 4 de xullo de 1954,[1] é unha política e avogada colombiana, vicepresidenta de Colombia, sendo a primeira muller que ocupou este cargo. Foi Ministra de Comercio Exterior (1998-2002) durante o goberno do conservador Andrés Pastrana, embaixadora de Colombia en Francia (2002). Tralas eleccións presidenciais de 2002 nas que Álvaro Uribe Vélez gañou a presidencia da República, Marta Lucía foi nomeada como Ministra de Defensa de Colombia, sendo a primeira e única muller en ocupar este cargo. No ano 2006 resultou elixida como Senadora da República polo Partido da Unidade Nacional, posteriormente renunciou ó senado.[2] En 2009 renunciou ao Partido da Unidade Nacional manifestando falta de garantías para a súa candidatura ás eleccións presidenciais de 2010. En 2018, trala vitoria nas eleccións presidenciais de 2018 de Iván Duque foi nomeada vicepresidenta de Colombia.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Foi candidata presidencial polo Partido Conservador Colombiano nas Eleccións Presidenciais do 2014, sendo a terceira candidata máis votada na primeira volta electoral co 15,52 % correspondido a 1.998.780 votos, soamente por detrás do candidato Presidente Juan Manuel Santos e do candidato polo Partido Centro Democrático Óscar Iván Zuluaga quen foi o gañador na Primeira Volta co 29 % dos votos. Na Segunda Volta electoral apoiou ó candidato opositor Óscar Iván Zuluaga quen foi derrotado con 6.905.001 votos correspondente ó 44,98 % dos votos.
En setembro de 2017 anunciou novamente que se lanzaría á presidencia, esta vez por sinaturas e renunciando ó partido Conservador debido ós escándalos de corrupción nos que están envoltos algúns dos seus líderes e por non atopar garantías para a súa candidatura. Foi precandidata presidencial apoiada polo movemento cidadán “Por unha Colombia Honesta e Forte-Marta Lucía”, participou na consulta da centrodereita gañada por Iván Duque, de quen será fórmula vicepresidencial por quedar no segundo lugar con máis dun millón cincocentos mil votos .
Marta Lucía Ramírez e o expresidente Andrés Pastrana Arango convertéronse en duros críticos do presidente Juan Manuel Santos, polo manexo dado á economía, as relacións con Venezuela e principalmente polo proceso de paz adiantado coas FARC. No plebiscito refrendatorio dos Acordos da Habana, asumiu a súa postura polo NON, coincidindo co expresidente Álvaro Uribe Vélez. Tras ser derrotada na consulta da Grande Alianza por Colombia converteuse na candidata Vicepresidencial polo Centro Democrático ás Eleccións Presidenciais do 2018.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Marta Lucía Ramírez: La mujer conservadora".
- ↑ "Congreso de la República de Colombia". Senado de la República de Colombia.
