Marjorie Bell
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 26 de decembro de 1906  Edmonton, Reino Unido (pt)  |
| Morte | 10 de xuño de 2001 (94 anos) |
| President of the Women's Engineering Society (en) | |
| 1957 – 1958 ← Kathleen Mary Cook (en) – Madeleine Nobbs (pt) → | |
| Actividade | |
| Ocupación | enxeñeira |
| Membro de | |
Marjorie Bell nada o 26 de decembro de 1906 en Edmonton e finada o 10 de xuño de 2001, foi unha enxeñeira eléctrica británica e inspectora de fábricas. Foi membro activo da Women's Engineering Society, formou parte de moitos dos seus comités e exerceu como presidenta entre 1956 e 1957.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Marjorie Bell naceu nunha familia modesta, o seu pai e dous dos seus irmáns eran instaladores. [1] Bell asistiu a un instituto dun convento antes de atopar traballo axudando a fabricar equipos na Cambridge Scientific Instrument Company, que visitara anteriormente nunha excursión escolar. [2] [1] Pouco despois, Bell fundou a súa propia fábrica de roupa. [2] Despois de mudarse a Bungay, Suffolk, ocupou diferentes traballos que incluían a pala de carbón nunha planta de gas para a Bungay Gas and Electricity Company. [1] [2]
Bell converteuse entón na primeira estudante en asistir ao curso de enxeñería electrónica do Northampton Institute. [3] Durante os seus estudos pasou un trimestre e unhas vacacións traballando nos laboratorios de investigación da General Electric Corporation. [2] En 1932 uniuse á Women's Engineering Society e participou en moitos dos seus comités locais. [1] Bell graduouse no Instituto cunha licenciatura en ciencias en 1934 e máis tarde deu clases no Woolwich Technical College. [2] [3] Tamén durante este tempo traballou como manifestante nos showrooms do departamento de electricidade do Concello de Worthing, e posteriormente no Concello de Ealing. [1] [2]
Inspectora de fábrica[editar | editar a fonte]
.jpg)
Bell uniuse ao Ministerio de Industria da súa Maxestade como inspectora de fábrica en 1936. [2] Traballou en Bristol, Walsall e East Midlands inspeccionando fábricas de peixe, ladrillos, conservación de froitas e elaboración de fertilizantes.[2] Polo seu traballo durante a segunda guerra mundial, Bell recibiu unha medalla.[3] En 1947 foi nomeada inspectora de traballo no territorio do Mandato Británico de Palestina, administrado polos británicos, e despois pasou a ser inspectora xefa das fábricas dese estado. [2] Bell supervisou fábricas de conservas en Jaffa, fábricas de potasa, aceite de oliva e xabón ao redor do Mar Morto e refinerías de petróleo en Haifa e dirixiu un equipo mixto de xudeus e árabes. [2] A pesar da guerra civil en curso en Palestina que provocou que algunhas das fábricas quedaran atrapadas no lume cruzado, Bell declarou máis tarde que o seu tempo en Palestina estaba entre os seus mellores recordos. [1]
Despois dun ano regresou ao Reino Unido como inspectora de fábrica en Wolverhampton, onde era responsable das fábricas que fabricaban gran parte da produción británica de vidro. [1] [2] Bell foi ascendido a inspector de distrito de Gloucester, despois a Blackburn e Londres. [1] [2] Foi galardoada coa medalla da coroación da raíña Isabel II en 1953 e foi presidenta da Women's Engineering Society durante o curso 1956–57. [2] [1] Ela sucedeu a Kathleen Cook no papel e foi sucedida á súa vez por Madeleine Nobbs .[4]
Como muller, Bell viuse obrigada a xubilarse aos 60 anos segundo a normativa vixente naquel momento. [1]
Carreira posterior[editar | editar a fonte]
Despois de xubilarse, Bell traballou para varias consultoras e formou parte de numerosos comités de seguridade industrial. Formou parte do primeiro grupo de traballo do Comité Europeo de Normalización Electrotécnica sobre a seguridade dos xoguetes eléctricos e converteuse na primeira muller en presidir un comité de normas técnicas da British Standards Institution (que tamén se ocupaba dos xoguetes).[5] [1]
Bell era membro da Institución de Enxeñeiros Eléctricos e membro da Institución de Oficiais de Seguridade Industrial e da Institución de Seguridade e Saúde Laboral. Foi nomeada membro honorario da Women's Engineering Society en 1972. [1]
No seu tempo libre, Bell era membro de Soroptimist International, unha apicultora, e coidaba dúas parcelas. [1]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 Baker PhD, Nina. "125: Marjorie Bell". Arquivado dende o orixinal o 11 de decembro de 2021. Consultado o 27 decembro 2019.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 "President 1956–57" 8 (5). Summer 1957: 1. Arquivado dende o orixinal o 10 de outubro de 2020. Consultado o 13 de decembro de 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 "City's Extraordinary Women" (en inglés). Consultado o 23 de marzo de 2022.
- ↑ "Presidents Past & Present | Women's Engineering Society". Arquivado dende o orixinal o 23 de setembro de 2017. Consultado o 2021-03-16.
- ↑ "The Woman Engineer Vol 12". 1976. Consultado o 2020-08-29.
