María Ana de Jesús Navarro

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Mariana de Jesús (beata)»)
María Ana de Jesús Navarro
Nacemento17 de xaneiro de 1565
Lugar de nacementoMadrid
Falecemento17 de abril de 1624
Lugar de falecementoMadrid
NacionalidadeCoroa de Castela
RelixiónIgrexa católica
Ocupaciónmonxa
editar datos en Wikidata ]
Estatua na Catedral de la Almudena.

María Ana Navarro de Guevara e Romeu, coñecida como Mariana de Jesús, T.O.M.D., nada en Madrid o 17 de xaneiro de 1565 e finada na mesma cidade o 17 de abril de 1624, foi unha terciaria española da Orde da Mercé, venerada pola Igrexa católica como beata. Non debe confundirse con santa Mariana de Jesús, terciaria franciscana ecuatoriana do século XVII, chamada "A Azucena de Quito". É unha das santas patroas de Madrid.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu en Madrid o 17 de xaneiro de 1565, no seo dunha familia acomodada que se relacionaba cos círculos cortesáns. O seu pai era peleteiro ao servizo do rei Filipe II.

Mariana sentiu atraída moi pronto pola vida relixiosa. Á idade de 22 anos xa tiña a firme determinación de ingresar nun convento, a pesar da rotunda oposición do seu pai (quen, viúvo de xeito temperán, contraera segundas nupcias) e a súa madrastra, que tiñan concertado o seu matrimonio cun mozo. Con todo, de pouco serviron os intentos dos proxenitores por apartala da súa vocación. A lenda di que chegou a desfigurarse o rostro e cortar os seus cabelos co fin de verse rexeitada polo seu prometido.

En 1598 retirouse como penitente á ermida de santa Bárbara da capital do reino. Alí foi axudada por frei Juan Bautista do Santísimo Sacramento, relixioso mercedario e reformador da Orde, quen foi o seu director espiritual até a súa morte, e por outras persoas piadosas. Puxo a súa morada nunha pequena casa, veciña ao convento dos mercedarios descalzos, onde pasou varios anos dedicada á oración e a penitencia, así como ao servizo aos pobres e necesitados da cidade. En 1613 foi recibida na Orde da Mercé, dado o hábito de terciaria, por imposto de frei Felipe Guimerán, Mestre Xeral da Orde, quen ao ano seguinte, o 20 de maio de 1614, recibiulle a profesión.[1]

A fama das súas virtudes e das aparicións sobrenaturais e milagres que a acompañaban estendeuse rapidamente por Madrid. Os seus superiores ordenáronlle que escribise acerca destas experiencias. Nestes escritos, Mariana narra, entre outras cousas, as visións que tivo de Xesucristo e a Virxe María e as súas éxtases místicas.

A súa morte produciuse o 17 de abril de 1624 no convento mercedario de santa Bárbara da capital madrileña, a consecuencia dunha afección pulmonar. Tiña 59 anos.

Fama póstuma[editar | editar a fonte]

Se xa en vida María Ana alcanzara gran renome pola súa piedade e os prodixios de todo xénero que se atribuían á súa persoa, despois da súa morte o mesmo non fixo senón aumentar. Inclúe entre eles a caída de choiva en Madrid, en épocas de forte seca, como a que arrasou ás dúas Castelas en 1613.[2]

O seu cadáver foi exposto ao público durante dous días no medio dunha gran concorrencia. O artista Vicente Carducho fixo varias máscaras mortuorias da defunta.[3] O mesmo ano do falecemento iniciouse o proceso canónico da beatificación, alentado polo pobo, a nobreza e o mesmo rei Filipe IV, gran devoto seu.

O 31 de agosto de 1627 abriuse a súa sepultura, e ante o asombro xeral, atopouse que o corpo se atopaba intacto, coa carne fresca e os membros flexibles, e exhalando unha agradable fragrancia. Soamente o rostro atopábase un tanto desfigurado debido ás manipulacións que se fixeron para obter a máscara mortuoria. Este feito inexplicable verificouse as sucesivas veces que se inspeccionaron os restos mortais, en 1731, 1924 e 1965.

O 18 de xaneiro de 1783 foi declarada beata polo papa Pío VI. Era tal o fervor que a figura de Mariana espertaba entre o pobo, que o Concello de Madrid declarouna copatrona da cidade, xunto a san Isidro Labrador.[2]

O corpo incorrupto da beata venérase na igrexa do Convento de don Juan de Alarcón de Madrid, tendo en conta que o antigo convento de santa Bárbara onde se achaba foi destruído. O sepulcro onde repousa foi regalado pola raíña Isabel II.

A súa festividade celébrase o día 17 de abril.

O 8 de marzo de 2011 abriuse o proceso diocesano de canonización na igrexa das Mercedarias do convento de Alarcón de Madrid.[1]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 "B. Mariana de Jesús". Orden de la Merced. Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2015. Consultado o 09 de setembro de 2015. 
  2. 2,0 2,1 "Mariana de jesús, copatrona". ABC.es. 17 de abril de 2008. Arquivado dende o orixinal o 13 de abril de 2015. Consultado o 09 de setembro de 2015. 
  3. "Ver ficha de la exposición La realidad barroca". Arquivado dende o orixinal o 30 de decembro de 2010. Consultado o 09 de setembro de 2015.