Margarita Landi
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 19 de novembro de 1918  Málaga, España |
| Morte | 6 de febreiro de 2004 (85 anos) Albandi, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | presentadora de televisión , xornalista |
| Período de actividade | 1947 - |
| Lingua | Lingua castelá |
  | |
Encarnación Margarita Isabel Verdugo Díez, coñecida popularmente como Margarita Landi, nada en Málaga o 19 de novembro de 1918[1] e finada en Albandi (Carreño, Asturias) o 6 de febreiro de 2004, foi unha xornalista española. Foi unha das primeiras mulleres que se especializou nun xénero xornalístico, como é o dos sucesos, tradicionalmente reservado aos homes. A súa diplomatura en criminoloxía axudoulle a sobresaír con brillantez neste campo.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Filla do xornalista Alfredo Verdugo e sobriña de Francisco Verdugo, fundador das revistas La Esfera e Mundo Gráfico. Estudou enfermería, e despois casou co enxeñeiro Ángel Torres Tortajada. Tivo dous fillos e quedou viúva en 1947 anos. Ao quedar sen validez o seu título de enfermeira pola Lei de Responsabilidades Políticas, comezou a escribir contos infantís na revista Gisela e despois encrucillados en Gran Mundo. Pasou entón á revista da Sección Femenina El Ventanal, entre 1947 e 1948. De aí pasou a La Moda de España (1948-1954), como cronista de alta costura e sociedade, colaborando tamén no diario Informaciones e na revista Esfera Mundial. Adoptou o pseudónimo de Margarita Landi co apelido italiano da súa avoa[1].
En 1955 incorpórase ao diario El Caso, fundado tres anos antes por Eugenio Suárez, no que permaneceu 25 anos. Foi a partir dese momento cando comezou a cultivar a imaxe pola que era coñecida: unha loura sofisticada e reflexiva, fumadora de pipa e condutora dun convertible. Gozaba dunhas excelentes relacións cos servizos policiais, o que lle permitía acceder a informacións detalladas sobre os casos de máis impactanto para a cidadanía.
Tras a desaparición de El Caso, comezou a colaborar, desde novembro de 1980, na revista Interviú, e a partir de 1988 deu o salto á televisión, con aparicións esporádicas en programas de Televisión española como La palmera (1991), Código uno (1993-1994) e Así son las cosas (2000-2002). Tamén dirixiu e presentou o seu propio programa en Telemadrid: Mis crímenes favoritos (1992).
Obra[editar | editar a fonte]
- Cosas de la vida
- Una mujer junto al crimen
- Crímenes sin castigo
- Puerta del Sol, 2.30
- Crónica sangrienta
- Memorias. 35 años de crimen en España
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Mónica G. Álvarez (19 de novembro de 2018). "Margarita Landi, la ‘Dama del Crimen’ que revolucionó la crónica de sucesos". La Vanguardia.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- "Margarita Landi, periodista de sucesos". El Mundo. 6 de febreiro de 2004.
- Javier Cuartas (8 de febreiro de 2004). "Margarita Landi, periodista especializada en sucesos". El país.
