María Goyri

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
María Goyri
Nome completoMaría Amalia Vicenta Goyri
Nacemento29 de agosto de 1874
Lugar de nacementoMadrid
Falecemento28 de novembro de 1954 (80 anos)
Lugar de falecementoMadrid
NacionalidadeEspaña
Alma máterUniversidade Central
OcupaciónInvestigadora, profesora, filóloga, pedagoga e feminista
Paivalor descoñecido
NaiAmalia Goyri
CónxuxeRamón Menéndez Pidal
FillosJimena, Ramón (finado de neno) e Gonzalo
editar datos en Wikidata ]

María Amalia Goyri y Goyri, nada en Madrid o 29 de agosto de 1874 e finada na mesma cidade o 28 de novembro de 1954[1], foi unha escritora, investigadora, profesora, filóloga, pedagoga e feminista española. Foi tamén a primeira estudante oficial de Filosofía e Letras da universidade española (1896) e formou parte da vangarda de defensores dos dereitos da muller. Os seus estudos sobre o romanceiro español, xunto co seu home Ramón Menéndez Pidal, sentaron as bases da investigación neste campo[2].

Obras[editar | editar a fonte]

  • "Romance de la muerte del Príncipe D. Juan," en The Bulletin Hispanique, volume iv, (1902).
  • "Romances que deben buscarse en la tradición oral," en Revista de Archivos, Bibliotecas, y Museos, (1907).
  • Varios artigos en "El Conde Lucano," en Revue Hispanique (1899).
  • Romania (1900).
  • Revista de Archivos, etc, (1902)
  • La difunta pleiteada en la literatura española: estudio de literatura comparada, en Revista de Archivos, (1909).
  • La difunta pleiteada, Madrid: T. Fortanet, 1909. Ensaio.
  • Fábulas y cuentos en verso, Madrid: Sucesores de Hernando, (1933).
  • Don Juan Manuel y los cuentos medievales, Madrid: Instituto Escuela, (1936)
  • De Lope de Vega y del Romancero, Zaragoza: Librería General, (1953)
  • Romancero tradicional de los lenguas hispánicas, 7 vols. Madrid: Gredos, (1957–1970)
  • "Lo que piensan las mujeres de su educación. Una información", Escuela Moderna, III (1893), núm. 23, 82-86.
  • "Crónicas femeninas", Revista Popular, I, 16-XII (1898), e 30-XII (1898).
  • "El próximo Congreso Feminista", Boletín de la Institución Libre de Enseñanza, XXIII (1899), núm. 470 (31 de maio), 131-133.

Premios María Goyri[editar | editar a fonte]

A Universidade do País Vasco estabeleceu o "Premio María Goyri á inclusión de perspectiva de xénero nos traballos de fin de máster" que outorga dende o ano 2012 en marzo co gallo do Día Internacional das Mulleres[3].

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Universidade de Oviedo, Facultade de Filoloxía, ed. (1955). Archivum. Tomo V. 
  2. "María Goyri". Consultado o 20 de febreiro de 2016. 
  3. ehu.eus (ed.). "La UPV/EHU conmemora el Día Internacional de las Mujeres". Consultado o 20 de febreiro de 2016. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Mariano Pérez Galán. La enseñanza en la Segunda República española. Madrid, Edicusa, 1979.
  • Germán Somolinos. El Instituto-Escuela. Boletín de la Corporación de Antiguos Alumnos de la Institución Libre de Enseñanza, del Instituto-Escuela y de la Residencia de Madrid; Grupo de México. Circular nº 37; 7 de xuño de 1961.
  • José Manuel Sánchez Ron. Miguel Catalán, su obra y su mundo. Madrid. Consejo Superior de Investigaciones Científicas, Fundación Ramón Menéndez Pidal, 1994.
  • Diego Catalán. El archivo del romancero: historia documentada de un siglo de historia. Madrid. Fundación Ramón Menéndez Pidal, 2001.