Manuel García de Buciños
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 10 de decembro de 1938  (85 anos)Buciños, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | escultor |
| Membro de | |
| Influencias | |
| Lingua | Lingua castelá e lingua galega |
| Obra | |
Obras destacables
| |
Premios
| |
Manuel García Vázquez, chamado Buciños, nado o 10 de decembro de 1938 en Buciños (Carballedo) é un escultor galego. A vila de orixe deste escultor rematou por configurar o seu nome ata o punto de ser coñecido polo citado topónimo, coma se realmente fose o seu primeiro apelido.
Foi Blanco Amor quen o convenceu de coller o nome do seu lugar.[1]
Traxectoria profesional[editar | editar a fonte]
Practicamente, toda a súa obra realizouna en Ourense, vinculado ao grupo que auspiciou o escritor Vicente Risco, e que reunía a novos artistas na taberna de Tucho, e que foi denominado Os Artistiñas pola súa extrema mocidade. Do grupo formaban parte Xaime Quessada Porto, Xosé Luís de Dios, Acisclo Manzano, Xavier Pousa e Arturo Baltar.
Comezou traballando a madeira, e inicialmente acusou influencias de Cristino Mallo e talvez de Antón Failde Gago, onde aproveitaba as vetas para simular roupaxes e pregas. Máis tarde traballaría o bronce e con frecuencia acudiu ás cavidades, a imaxinarios «rotos» na morfoloxía das súas pezas, que vagamente o identificarían con Henry Moore, aínda que quizais teña influencias de Julio González. As curvas pronunciadas e os volumes a un tempo rotundos e suaves danlle á escultura de Buciños unha moi definida personalidade.
Realizou numerosas exposicións en España e no estranxeiro. Está representado en todos os museos de Galiza e en numerosas institucións públicas e coleccións particulares. Os seus monumentos, a personaxes históricos ou con afán puramente ornamental, abundan nas cidades galegas. Habitualmente traballa formatos pequenos, aínda que tamén ten practicado a monumentalidade.
En 2020 o Centro Cultural Marcos Valcárcel de Ourense estreou unha exposición súa na que se mostraba toda unha vida dedicada a esculpir a través de 60 pezas creadas desde 1962 nas que o artista achegou a súa mirada e estilo.[2]
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
Forma parte da galería de personaxes ilustres de Carballedo[3], e en 2020 foi nomeado fillo adoptivo da provincia de Ourense[4].
En 2020 recibiu o Premio Trasalba[5].
En 2023[6] recibiu o XXXIX Premio Celanova, Casa dos Poetas.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Buciños, o escultor coa sabiduría do labrego, é Fillo Adoptivo de Ourense". La Voz de Galicia. 2022-09-21. Consultado o 2022-09-22.
- ↑ "Buciños, una vida de arte". La Región (en castelán). 2020-03-06. Consultado o 2020-03-08.
- ↑ "Personaxes Ilustres". www.concellocarballedo.es. Consultado o 2019-01-25.
- ↑ "Nomean Fillo Adoptivo da provincia de Ourense a Manuel Buciños". El Correo Gallego. 25 de setembro de 2020.
- ↑ Elisabet Fernández (25 de abril de 2021). "Buciños recolle o Trasalba: "Grazas a don Ramón fago escultura que comunica"". La Región.
- ↑ "Manuel Buciños, distinguido co XXXIX Premio "Celanova, Casa dos Poetas"". O Sil, periódico en galego de información xeral. 2023-03-18. Consultado o 2023-03-18.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Manuel García de Buciños  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Pablos Holgado, F. (1981): Plástica galega. Vigo, Caja de Ahorros Municipal de Vigo.
- Pablos Holgado, F. (1994): Pousa e Buciños. Santiago de Compostela, Xunta de Galicia.
- Vázquez Trabazo, L. (1978): Pedra, barro, bronce. Deputación de Ourense.
