Man (tipografía)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Man
Signos ortográficos
punto ( . )

coma ( , )
punto e coma ( ; )
dous puntos ( : )
puntos suspensivos ( )
signo de interrogación ( ? )
signo de exclamación ( ! )
comiñas ( « » ) ( ‘ ’ ) ( “ ” )
parénteses ( ( ) )
corchetes ( [ ] )
raia ( )
guión ( )
barra diagonal ( / )
apóstrofo ( ' ) ( )
acento ( ◌́ )
  acento agudo ( ◌́ )
  acento circunflexo ( ◌̂ )
  acento grave ( ◌` )
diérese ( ◌̈ )
til ( ~ )
espazo (   )

Outros signos auxiliares
antilambda ( < > )

antígrafo ( )
arroba ( @ )
asterisco ( * )
asterismo ( )
barra inversa ( \ )
barra vertical ( | ) ( ¦ )
cancelo ( # )
chaves ( { } )
cruz ( ) ( )
e comercial ( & )
fin de artigo ( )
frecha ( )
grao ( ° )
guión baixo ( _ )
ídem ( )
indicador ordinal ( º ) ( ª )
man ( )
moeda ( ¤ )
parágrafo ( § )
porcentaxe ( % )
prima ( ) ( ) ( )
punto de lista ( )
punto medio ( · )
símbolos lóxicos
( ) ( ¬) ( ) ( ) ( )
símbolos matemáticos
( + ) ( ) ( × ) ( ÷ ) ( = ) ( ± )
símbolos monetarios
( ¤ ) ( $ ) ( ¢ ) ( £ ) ( ) ( ¥ ) ( )
símbolos de propiedade intelectual
( © ) ( ) ( ® ) ( ) ( ) ( Ⓜ )

A man[1] ( ☞ ) é un signo tipográfico consistente nunha pequena man cun dedo apuntando.

Historia[editar | editar a fonte]

Cartel de busca do asasino de Abraham Lincoln no que se usa unha man (1865).

As primeiras mans empregadas como signo apareceron en textos manuscritos en España no século XII. Nos séculos seguintes converteuse nun signo habitual, especialmente en Italia.

Trala invención da imprenta, o signo seguiu sendo utilizado para sinalar partes importantes dos textos, utilizándose en ocasións debuxos moi elaborados. Nos séculos XIX e XX fíxose común o uso da man en carteis e anuncios.

A dificultade de representar o signo e mesmo de recoñecelo segundo o tamaño fixo que diminuíse a súa popularidade, non sendo incluído no código ASCII, aínda que si no Unicode.

Uso[editar | editar a fonte]

Igual ca outros signos, como o antilambda o seu primeiro uso foi o de indicar algunha liña importante dun texto.

Actualmente é utilizado por enciclopedias e libros de consulta para suxerir a lectura doutros artigos, mesmo uso que a frecha ou a abreviatura vid.

Literatura[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. González Rei, Begoña (2004). Galinova Editorial, ed. Ortografía da lingua galega. A Coruña. p. 402. ISBN 84-9737-041-4. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]