Saltar ao contido

Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer
Representación artística da nave espacial LADEE
TipoOrbitador
OrganizaciónNASA
Data de lanzamento7 de setembro de 2013
NSSDC IDLADEE
Potencia100 W

A Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer (LADEE) foi unha misión espacial non tripulada da NASA para estudar a Lúa. LADEE foi unha misión estratéxica, que abordaba tres grandes obxectivos científicos: Determinar a densidade global, a composición e a variación temporal da exosfera lunar antes de que fose perturbada polo aumento da actividade humana; determinar se os avistamentos de astronautas das misións Apolo de emisión difusa a decenas de quilómetros por riba da superficie foron de sodio ou po, e documentar o ambiente do péndulo de po (tamaño da frecuencia) para axudar a guiar o deseño de enxeñería para o posto avanzado e tamén as futuras misións robóticas.[1]

Logotipo da misión

A misión LADEE foi anunciada durante a presentación do orzamento anual da NASA para 2009 en febreiro de 2008. Inicialmente estaba previsto que se lanzara xunto coa misión GRAIL do programa Discovery.

O Centro de Investigación de Ames en Mountain View, California, foi responsábel das funcións diarias de LADEE, mentres que o Goddard Space Flight Center en Greenbelt, Maryland, foi o responsable da matriz de sensores e as cargas útiles de demostración tecnolóxica, ademais de xestionar operacións de lanzamento.

Orzamento

[editar | editar a fonte]

A misión LADEE custou aproximadamente 280 millóns de dólares, que incluíu o desenvolvemento de vehículos de lanzamento e instrumentos científicos, servizos de lanzamento, operacións de misión, procesamento científico e soporte de retransmisión de datos.[2]

Lanzamento

[editar | editar a fonte]

A sonda espacial LADEE foi lanzada o 7 de setembro de 2013 desde o Porto Espacial Rexional do Atlántico Medio, Virginia, Estados Unidos, a través dun foguete Minotaur V. Foi a primeira sonda espacial estadounidense que se lanzou desde unha base distinta ao Centro de Lanzamento de Cabo Cañaveral.

Tránsito lunar

[editar | editar a fonte]
Imaxe da Lúa realizada por LADEE.

LADEE adoptou unha aproximación infrecuente ao tránsito da Lúa. Lanzada nunha órbita altamente elíptica, a nave espacial fixo tres bucles cada vez máis grandes arredor da Terra antes de achegarse o suficiente para entrar na órbita lunar. O tránsito requiriu aproximadamente un mes. Isto fíxose en gran parte polo feito de que o foguete Minotaur V non tiña suficiente delta-v para enviar a sonda de 383 kg directamente á Lúa.

A sonda LADEE realizou tres órbitas terrestres antes de realizar a inserción da orbita lunar, que tivo lugar no perixeo da terceira órbita mediante unha queima de tres minutos. A terceira órbita obxectivo da órbita terrestre tiña un perixeo de 200 km, un apoxeo de 278.000 km e unha inclinación orbital de 37,65 graos.

Fase científica e fin da misión

[editar | editar a fonte]

Para operacións científicas, o LADEE foi posto en órbita cun periastrón de 20 km e un apoastron de 60 km. A fase científica da misión principal de LADEE planificouse inicialmente en 100 días e posteriormente prolongouse 28 días máis.

O 18 de abril de 2014, a sonda estrelouse contra a superficie do lado máis afastado da Lúa, tras sucesivas manobras de diminución orbital.[3]

Instrumentos científicos

[editar | editar a fonte]

LADEE levou catro instrumentos científicos, un dos cales foi unha demostración tecnolóxica.

  • Espectrómetro de masas neutra ( NMS ), para medicións in situ de átomos e moléculas exosféricas mediante espectroscopia de masas.
  • Espectrómetro UV-Vis ( UVS ), para medir o po e a exosfera lunar mediante espectroscopia ultravioleta - visíbel .
  • Experimento de po lunar ( LDEX ), para medir directamente o po mediante un detector de ionización de impacto. Isto funciona medindo a ionización das partículas que golpean o detector.
  • Lunar Laser Communication Demonstration (LLCD), foi unha carga útil de demostración tecnolóxica que utilizaba un láser para transmitir e recibir datos como pulsos de luz, do mesmo xeito que os datos se transfiren a través dun cable de fibra óptica.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]

Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.