Luis Chamizo
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Luis Florencio Chamizo y Trigueros 7 de novembro de 1894 Guareña, España |
| Morte | 24 de decembro de 1945 (51 anos) Madrid, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Murcia |
| Actividade | |
| Ocupación | avogado , poeta , escritor , alcalde |
| Membro de | |
| Pseudónimo literario | Luis Chamizo |
| Lingua | Lingua castelá e lingua estremeña |
| Obra | |
Obras destacables
| |
Luis Florencio Chamizo Trigueros, nado en Guareña (provincia de Badaxoz) o 7 de novembro de 1894 e finado en Madrid o 24 de decembro de 1945, foi un avogado e poeta en castelán e na variedade local do baixoestremeño de Guareña.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Nace no seo dunha familia humilde e traballadora. Seu pai era Joaquín Chamizo Guerrero, natural de Castuera é tinalleiro de profesión, e súa nai, Asunción Triguero Bravo, natural de Guareña. Recibiu os cursos primarios en Guareña, ao parecer, polo mestre Don Diego López. Moi novo frecuenta o despacho do seu pai e a escondidas escribe os seus primeiros poemas amorosos.
Trasládase a Madrid para empezar a cursar o Bacharelato que finalizará en Sevilla, onde tamén obtén o Título de Perito Mercantil. Aos 24 anos licénciase en Dereito na Universidade de Murcia, onde remata os estudos empezados na Universidade Central de Madrid. Durante as vacacións estivais do seu bacharelato e primeiros anos de carreira en Guareña establece amizade co seu paisano Eugenio Frutos Cortés. Colabora no periódico La Semana en Don Benito, que dirixe Francisco Valdés e no tempo libro, inicia a súa aventura en fala estremeña compoñendo versos ás paraxes de Valdearenales, ás súas xentes, e á terra que e viu nacer. Admirador de José María Gabriel y Galán, asistiu á velada poética e inauguración da estatua, realizada por Enrique Pérez Comendador, que o pobo de Cáceres lle ofreceu no ano 1925.
En 1921 marchou a Guadalcanal, onde coñeceu a Virtudes Cordo Nogales, con quen contrae matrimonio ao ano seguinte. Tiveron cinco fillas, Mª Luisa, Mª Victoria, Mª de las Virtudes, Consolación e Mª Asunción. O 7 de abril de 1924 é elixido circunstancialmente, alcalde de Guadalcanal, e ao mes seguinte é designado académico da Real Academia de Boas Letras de Sevilla.
En 1930 foi homenaxeado en Madrid pola estrea de Las Brujas, acto que presidiu o Premio Nobel de Literatura Jacinto Benavente. Rematada a Guerra Civil Española, marcha a Madrid e ingresa no Sindicato de Espectáculos conseguindo un soldo do Estado. Na rúa madrileña de El Escorial, 15, dá clases de declamación totalmente gratis.
O 24 de decembro de 1945, falece aos 51 anos en Madrid. 49 anos despois do día do seu pasamento, o 7 de novembro de 1994, e grazas á súa terceira filla María de Las Virtudes, os seus restos son trasladados ao Cemiterio Municipal da vila de Guarena para o resto dos tempos, cumpríndose o seu desexo no ano do centenario do seu nacemento.
Chamizo contactou co movemento modernista a través de Salvador Rueda, Francisco Villaespesa, Amado Nervo, Emilio Carrere etc. Coñeceu a Federico García Lorca, probablemente a Rafael Alberti e a outros intelectuais e poetas da época. Mais aínda ser Chamizo coetáneo do 27 preferiu quedar no camiño da poesía rexionalista.
En 1921 aparece por primeira vez El miajón de los castúos, posteriormente escribiría a obra de teatro Las Brujas (1932), e o seu libro Extremadura. En 1967, editouse en Madrid unha antoloxía poética co nome de Obra Poética Completa.
Obra[editar | editar a fonte]
- El miajón de los castúos (1921)
- Las Brujas (1932)
- Extremadura (1932)
- Obra Poética Completa (1967)
