Loris Benito

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Loris Benito
Información persoal
Nome Loris Benito Souto
Nacemento 7 de xaneiro de 1992
Lugar de nacemento Aarau
Altura 1,84 m.
Posición Defensa
Información de club
Club actual Young Boys
Número 23
Carreira xuvenil
2000–2009 FC Aarau
Carreira sénior
Anos Equipos Aprs (Gls)
2009–2012 FC Aarau 47 (2)
2012–2014 FC Zürich 58 (0)
2014–2015 Benfica 2 (0)
2015 Benfica B 3 (0)
2015–2019 Young Boys 71 (2)
2019–2021 Girondins 55 (1)
2022 Sion 13 (0)
2022– Young Boys 31 (2)
Selección nacional
2010–2011 Suíza sub-19 12 (1)
2011–2012 Suíza sub-20 6 (0)
2014 Suíza sub-21 7 (0)
2018– Suíza 13 (1)
Na rede
FIFA: 200793817 UEFA: 250019346 Editar o valor em Wikidata
Partidos e goles só en liga doméstica.
Club: actualizado a 18 de xuño de 2023.
Selección: actualizado a 17 de decembro de 2023.editar datos en Wikidata ]

Loris Benito Souto, nado en Aarau o 7 de xaneiro de 1992, é un futbolista suízo, de orixe galega. Xoga como defensa no Young Boys da Super Liga suíza e é internacional coa selección suíza.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Orixes[editar | editar a fonte]

Naceu na cidade suíza de Aarau, sendo fillo dun asturiano e unha galega da Pastoriza, Arteixo.[1]

FC Aarau[editar | editar a fonte]

Criouse futbolisticamente no FC Aarau, debutando profesionalmente co primeiro equipo na Primeira división o 1 de novembro de 2009, con 17 anos, fronte ao Neuchâtel Xamax da man do adestrador Martin Andermatt.[2] O equipo, cuxa portería defendía o seu tío Iván Benito, acabou a tempada descendendo á Segunda división. Continuou dúas tempadas máis no club e en 2012 fichou polo FC Zürich.

FC Zürich[editar | editar a fonte]

Chegou a Zürich para ocupar a vacante deixada polo tamén suízo-galego Ricardo Rodríguez.[3] Militou durante dous anos no club, conquistando unha Copa de Suíza e xogando a fase previa da Europa League. En marzo de 2013 acadou sona mundial durante un partido de liga contra o FC Thun, cando foi mordido por unha garduña que invadira o campo e que el mesmo atrapara despois de varios minutos de interrupción.[4][5][6]

Benfica[editar | editar a fonte]

En xuño de 2014 foi traspasado ao Benfica.[7] Co equipo lisboeta gañou a Liga, a Copa e a Supercopa, e debutou na Liga de Campións nun encontro fronte ao Bayer Leverkusen.[8][9] Con todo, o adestrador Jorge Jesus apenas lle deu minutos durante a tempada, chegando a xogar algúns partidos co filial,[10] polo que deixou o equipo ao remate desta.[11]

Young Boys[editar | editar a fonte]

O 23 de xuño de 2015 asinou co Young Boys de Berna, regresando así ao seu país natal.[12] Nas súas dúas primeiras tempadas, nas que o equipo quedou subcampión de liga por detrás do FC Basel, Benito sufriu varias lesións que o mantiveron afastado dos terreos de xogo durante meses. Xa recuperado, disputou máis de 70 partidos nas tempadas 2017/18 e 2018/19, gañando dúas ligas consecutivas, a primeira co adestrador Adi Hutter e a segunda con Gerardo Seoane. Ademais disputou a Liga de Campións na edición 2018/19, caendo na fase de grupos despois de ser encadrado con Manchester United, Juventus e Valencia.[13]

En xullo de 2019 foi presentado como novo xogador do Girondins de Bordeaux, da Ligue 1 francesa, onde se fixo coa titularidade dende o seu debut.[14] Xogou dous anos no club de Bordeos, acumulando 59 partidos e 1 gol.

Tras un breve paso polo Sion, en xaneiro de 2022 regresou ao Young Boys, co que sumou a súa terceira liga suíza na tempada 2022/23, na que se proclamou campión tamén da Copa de Suíza.

Selección nacional[editar | editar a fonte]

Foi internacional coas seleccións suízas sub-19, sub-20 e sub-21 en 25 ocasións, marcando 1 gol.

O 14 de novembro de 2018 debutou con selección suíza absoluta nun amigable contra Qatar que acabou coa vitoria do equipo asiático por 0-1.[15] En 2021 foi convocado por Vladimir Petković para a disputa da Eurocopa de 2020, adiada un ano pola pandemia de COVID-19. Xogou un encontro durante o torneo, a vitoria por 3-1 sobre Turquía, e acadou co seu equipo os cuartos de final, despois de eliminar nos oitavos á Francia campioa do mundo.[16]

Palmarés[editar | editar a fonte]

Benfica

FC Zürich

Young Boys

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Loris Benito: «Tocó el grupo que habría elegido»". La Voz de Galicia (en castelán). 10 de setembro de 2018. Consultado o 13 de maio de 2021. 
  2. "Neuchâtel Xamax - Aarau 2009". ceroacero.es (en castelán). Consultado o 14 de maio de 2021. 
  3. "Loris Benito reemplazará a Ricardo Rodríguez en las filas del Zurich" (en castelán). Consultado o 14 de maio de 2021. 
  4. Sky News (11 de marzo de 2013). Pine Marten Bites Loris Benito During Football Match In Switzerland (Youtube) (en inglés). Consultado o 14 de maio de 2021. 
  5. "Un animal interrumpe un partido de fútbol en Suiza y muerde a un jugador". El HuffPost (en castelán). 11 de marzo de 2013. Consultado o 14 de maio de 2021. 
  6. "When animals attack: Wild marten bites a soccer player on the field". USA Today (en inglés). 10 de marzo de 2013. Consultado o 14 de maio de 2021. 
  7. "Loris Benito refuerza el Benfica" (en castelán). 25 de xuño de 2014. Consultado o 14 de maio de 2021. 
  8. Da Cunha, Pedro Jorge. "Benfica bicampeão: 28 com as faixas e dois à espera" (en portugués). Consultado o 14 de maio de 2021. 
  9. "Benfica - Bayer Leverkusen 2014". ceroacero.es (en castelán). Consultado o 14 de maio de 2021. 
  10. "Benfica B - Oriental Lisboa". ligaportugal.pt (en portugués). Consultado o 14 de maio de 2021. 
  11. Calabuig, Pascu (26 de outubro de 2018). ""Me supo mal el descenso del Dépor, estoy pendiente de sus resultados"". La Opinión A Coruña (en castelán). Consultado o 14 de maio de 2021. 
  12. "SL: Loris Benito aux Young Boys" (en francés). 23 de xuño de 2015. Consultado o 14 de maio de 2021. 
  13. "Liga de Campións 2018/19". UEFA (en inglés). Consultado o 14 de maio de 2021. 
  14. "El Girondins Burdeos presenta al lateral izquierdo, Loris Benito" (en castelán). 6 de xullo de 2019. Consultado o 14 de maio de 2021. 
  15. "Suíza - Qatar 2018". eu-football.info (en inglés). Consultado o 14 de maio de 2021. 
  16. "Francia 3(4)-3(5) Suiza: resumen, goles y resultado del partido". As (en castelán). 29 de xuño de 2021. Consultado o 17 de decembro de 2023. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]