Lonxitude vocálica
En lingüística, a lonxitude vocálica é a duración percibida do son dunha vogal. Moitas linguas non distinguen foneticamente a lonxitude vocálica. Aquelas que si o fan distinguen entre vogais curtas e vogais longas. A lonxitude vocálica é un fonético importante en linguas como o árabe, o finés, o fidxiano, o kanarés,[1] o xaponés, o latín, o inglés antigo, o escocés ou o vietnamita. Moi poucas linguas distinguen tres lonxitudes vocálicas, como o luiseño e as linguas mixes.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ W. Sidney Allen, Accent and Rythm: Prosodic Features of Latin and Greek, 1973.
