London School of Medicine for Women
| London School of Medicine for Women | |
|---|---|
 | |
| Tipo | escola de medicina |
| Data de fundación | 12 de outubro de 1874 e 12 de outubro de 1974 |
| Fundador(es) | Sophia Jex-Blake, Elizabeth Garrett Anderson e Elizabeth Blackwell |
| Sede | Camden |
| En | Londres |
| País | Reino Unido |
| 51°31′32″N 0°07′24″O / 51.5256, -0.1233 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
A London School of Medicine for Women, creada en 1874, foi a primeira escola de medicina de Gran Bretaña en formar a mulleres doutoras.[1]
Historia[editar | editar a fonte]
A escola foi fundada por unha asociación de médicas pioneiros Sophia Jex-Blake, Elizabeth Garrett Anderson, Emily Blackwell e Elizabeth Blackwell con Thomas Henry Huxley . A fundación estivo motivada en parte polos intentos frustrados de Jex-Blake de cursar un título de medicina nun momento no que as mulleres non eran admitidas nas escolas de medicina británicas, e foi expulsada da Universidade de Edimburgo por este motivo. [2] Outras mulleres que estudaran con Jex-Blake en Edimburgo uníronse a ela na escola de Londres, entre elas Isabel Thorne, que a sucedeu como secretaria honoraria en 1877.
A UK Medical Act of 1876 foi unha lei que derrogaba a Lei Médica anterior no Reino Unido e permitía a todas as autoridades médicas do Reino Unido autorizar a todos os solicitantes cualificados independentemente do sexo.[3] [4] [5] En 1877 chegouse a un acordo co Royal Free Hospital que permitiu que as estudantes da London School of Medicine for Women completasen alí os seus estudos clínicos. O Royal Free Hospital foi o primeiro hospital docente de Londres en admitir mulleres para a súa formación.
En 1894, unha coñecida feminista hindú Rukhmabai graduouse en medicina despois de asistir á London School of Medicine for Women. O número de estudantes hindús creceu tanto que ao redor de 1920 a escola, en cooperación coa Oficina da India, abriu un albergue para estudantes de medicina hindús.
En 1914, a escola amplíase aínda máis debido ao número de mulleres que querían estudar medicina, o que fixo necesario duplicar o número de laboratorios e salas de conferencias. No momento da expansión, a escola tiña máis de 300 estudantes matriculados, o que o convertía no maior centro universitario para mulleres de Gran Bretaña.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "UCL Bloomsbury Project". ucl.ac.uk.
- ↑ 2,0 2,1 "Buildings For Training Nurses, Doctors… and Mothers!".
- ↑ British Medical Journal. British Medical Association. 1908. p. 1079–.
- ↑ Voices of Victorian England: Contemporary Accounts of Daily Life. ABC-CLIO. 25 febrer 2014. p. 211–. ISBN 978-0-313-38689-3.
- ↑ Parliamentary Papers, House of Commons and Command. H.M. Stationery Office. 1892. p. 40–.
