Lockheed F-94 Starfire
Lockheed F-94 Starfire | |
---|---|
![]() | |
Instancia de | familia de aeronaves ![]() |
Subclase de | land-based fighter (en) ![]() ![]() ![]() ![]() |
Uso | aerial interception (en) ![]() ![]() |
Baseado en | Lockheed F-80 Shooting Star e Lockheed T-33 Shooting Star ![]() |
Produción | |
País de orixe | Estados Unidos de América ![]() |
Fabricante | Lockheed ![]() |
Total producido | 855 ![]() |
Características | |
Autonomía | 1.300 km ![]() |
Impulsado por | J33 (en) ![]() ![]() ![]() |
Armamento
| |
Datas e localizacións | |
Entrada en servizo | maio de 1950 ![]() |
Primeiro voo | 16 de abril de 1949 ![]() |
Retiro do servizo | 1959 ![]() |
Dimensións | |
Altura | 4,5 m ![]() |
Lonxitude | 13,6 m ![]() |
Envergadura | 13 m ![]() |
Altitude operacional | 15.000 m ![]() |
Persoas e organizacións | |
Desenvolvedor | Lockheed Martin ![]() |
Operador/a
| |
[ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ] |
O Lockheed F-94 Starfire foi un avión á reacción de primeira xeración da Forza Aérea dos Estados Unidos. Foi desenvolvido a partir do bipraza Lockheed T-33 Shooting Star a finais dos anos 40 como un interceptor todo-tempo, tanto para uso diúrno como nocturno. O avión entrou en servizo operacional en maio de 1950 co Air Defense Command, substuíndo ao North American F-82 Twin Mustang de pistóns no papel de interceptor todo-tempo.
O F-94 foi o primeiro caza operativo da USAF equipado cun postqueimador e foi o primeiro caza todo-tempo a reacción en entrar en compate durante a Guerra de Corea en xaneiro de 1953. Tivo unha relativamente breve vida operacional, sendo substituído a mediados dos 50 polo Northrop F-89 Scorpion e o North American F-86D Sabre. O último avión foi retirado do servizo no ano 1959.