Lobo de crina

Lobo de crina
	Chrysocyon brachyurus ; Johann Karl Wilhelm Illiger 1815
	Instancia de taxon
	Categoría taxonómica especie
	Taxon superior Chrysocyon
	Nome curto C. brachyurus
	Combinación orixinal Canis brachyurus
	Sinonimia Canis brachyurus (Illiger, 1811); Canis campestris (Wied-Neuwied, 1826); Canis isodactylus (Ameghino, 1909); Canis jubatus (Desmarest, 1820); Vulpes cancrosa (Oken, 1816) ;
Características
	Duración máxima de vida 16.8 AA
	Cor negro; avermellado
	Período de xestación 65 DD
	Tamaño da niñada 3.5
Conservación
	Identificador UICN 4819
Distribución
	Hábitat Prado
	Área de distribución Brasil; Aragarças
Dimensións
	Masa 385 g peso de nacemento ; 23 kg peso adulto
Clasificación taxonómica
Reino	Animalia
Filo	Chordata
Subfilo	Vertebrata
Clase	Mammalia
Orde	Carnivora
Suborde	Caniformia
Familia	Canidae
Xénero	Chrysocyon
Especie	Chrysocyon brachyurus
Datas e cronoloxía
	Data de comezo hai 100.000 anos
Identificadores
ITIS	183827
OTT	837601
Fontes e ligazóns
	URL de xenoma secuenciado dnazoo.org…
	Descrito pola fonte Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Q24432113 ; Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Q24749950 ; Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Q24766386 ; Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Q24788983 ;
	Wikidata G:Commons C:Commons

O lobo de crina (Chrysocyon brachyurus), tamén chamado aguará guazú (do guaraní 'raposo grande') é o meirande cánido de América do Sur^[1] e único integrante do xénero Chrysocyon. Probabelmente, a especie vivente máis achegada é a Speothos venaticus. Habita en sabanas e áreas abertas no centro do Brasil, Paraguai, a Arxentina e Bolivia, sendo un animal típico do Cerrado. Desapareceron as poboacións que había máis ó sur, mais aínda habita no Uruguai.

É o maior cánido de América do Sur, podendo atinxir entre 20 e 30 kg de peso e até 90 cm de altura da cernella. As súas pernas longas e finas e a densa pelaxe avermellada confírelle unha aparencia inconfundíbel. O lobo de crina está adaptado ós ambientes abertos das sabanas suramericanas, sendo un animal crepuscular e omnívoro, cun importante papel na dispersión de sementes de froitos do cerrado, principalmente a lobeira (Solanum lycocarpum). Solitario, os territorios están divididos entre parellas, que se encontran no período do estro da femia. Eses territorios son bastante amplos, podendo ter unha área de até 123 km². A comunicación faise principalmente a través de marcaxe por cheiro, mais tamén con vocalizacións semellantes a ladridos. A xestación dura até 65 días, cos cadeliños de cor negra e un peso entre 340 e 430 gramos.

Malia non estar considerado en perigo de extinción pola IUCN, tódolos países nos que habita clasifícano nalgún grao de ameaza, a pesar de non saberse a situación real das poboacións. Estímase que existen preto de 23 mil animais na natureza, sendo un animal popular en tódolos zoolóxicos. Está ameazado principalmente por causa da destrución do cerrado para ampliación da agricultura, atropelos, caza e doenzas transmitidas por cans domésticos. Porén, é adaptábel e tolerante ás alteracións provocadas polo ser humano. O lobo de crina habita en áreas de Mata atlántica xa desmatadas, onde non habitaba orixinalmente.

Algunhas comunidades teñen supersticións sobre o lobo de crina e poden até amosar certa aversión ó animal. Mais polo xeral, o lobo de crina provoca simpatía nos humanos e por iso é usado como especie bandeira na conservación do Cerrado.

Notas

↑ Dietz, James M. "Chrysocyon brachyurus." (1985).

Véxase tamén

Ligazóns externas

Consorte-McCrea, Adriana G. The Maned Wolf in Captivity. Canid News, Vol. 2, 1994. Consultado o 12 de marzo de 2007.
Gorog, Antonia. Chrysocyon brachyurus (maned wolf). Animal Diversity Web. Consultado o 12 de marzo de 2007.
Emmons, Louise- [1] The Secret Wolf

[1] Dietz, James M. "Chrysocyon brachyurus." (1985).

[1]