Lista de emperadores do Sacro Imperio Romano

Coroa do Emperador do Sacro Imperio.

Esta é unha lista de emperadores do Sacro Imperio Romano Xermánico

O Sacro Emperador Romano era, como regra xeral, o soberano do Sacro Imperio Romano Xermánico, antecesor de diversos países, case todos na Europa Central. Subsistiu desde século X até o seu colapso en 1806.

Considérase que o título imperial pasou dos romanos para o Reino dos francos cando, en 800 d.C., o Papa León III coroou o rei dos francos, Carlomagno, emperador e este, por protección á Igrexa, na calidade de patricio dos romanos e por forza da súa dignidade imperial, condenou os perseguidores do pontífice á morte, condena que foi retirada por intervención do propio papa. Tras a división do Reino Franco en tres partes polo tratado de Verdun, de 843, o título ficou vinculado, en principio, ao reino central lotarínxio, mais terminou por pasar para o do leste cando Oto I, o Grande, duque dos saxóns, rei franco oriental, foi coroado emperador en 962. A transferencia do título foi xustificada pola teoría política medieval da translatio imperii.

De inicio, o emperador se autointitulava Imperator Augustus, empregando títulos do antigo Imperio Romano. O título "Sacro Emperador Romano", ben como o nome do Sacro Imperio Romano, xurdiu só nos séculos seguintes (e os historiadores engaden a cualificación "-Xermánico" ao título e ao imperio, acusando o carácter eminentemente alemán da entidade política e do territorio que esta controlaba).

O emperador era escollido por un grupo de príncipes posteriormente coñecidos como electores, mais, até a súa coroación polo Papa en Roma, ostentaba só o título de Rei de romanos (rex romanorum). Ao recibir a coroa imperial, o emperador mantiña o título de rei (título este con funcións dadas polo dereito feudal). A partir de 1508, dispensouse a obrigación da coroación polo papa para que o electo puidese levar o título imperial (ou, formalmente, de "emperador-electo").

O título de emperador tiña conotacións relixiosas, o que suxería unha obrigación de protexer a Igrexa (o propio Carlomagno se arrogaba a suprema dirección da Igrexa, recibida co título imperial). O emperador tamén era ordenado como sub-diácono, o que excluía non-católicos e mulleres do trono. A relación precisa entre as funcións temporal e relixiosa do título nunca ficou moi clara e causou conflitos serios entre os duques xermánicos e o papa, como, por exemplo, na Cuestión das Investiduras o século XI.

A selección do rei/emperador estaba influenciada por diversos factores. Como o título era formalmente electivo, a sucesión era hereditaria só até un correcto punto, aínda que acostumaba ocorrer dentro dunha mesma dinastía até que se esgotasen os sucesores. O proceso esixía que o demandante fixese concesións aos electores, o que contribuía ao debilitamento do poder central (do emperador) en favor dos príncipes territoriais do Imperio. O colexio dos electores foi fixado en sete pola Bula Dourada en 1356; en 1623, durante a Guerra dos Trinta Anos, engadíronse outros electores.

Tras 1438, o título permaneceu nas mans da Casa de Habsburgo, coa breve excepción de Carlos VII, da Casa de Wittelsbach. O título foi finalmente abolido en 1806.

Dinastías

Dinastía carolinxia

• Carlos I o Grande, 800-814.
• Lois I o Piadoso, 814-840.
• Lotario I, 843-855.
• Lois II o Mozo, 855-875.
• Carlos II o Calvo, 875-877.
• Carlos III o Gordo, 881-887.

Dinastía Guidoni

• Guido de Spoleto, 891-894.
• Lamberto de Spoleto, 894-898.

Dinastía carolinxia

• Arnulfo de Carintia, 896-899.
• Lois III o Cego, 901-905.
• Berengario de Friúl, 915-924.

Dinastía otónida

• Otón I o Grande, 962-973.
• Otón II, 973-983.
• Otón III, 996-1002.
• Henrique II o Santo, 1014-1024.

Dinastía salia

• Conrado II, 1027-1039.
• Henrique III, 1046-1056.
• Henrique IV, 1084-1105.
• Henrique V, 1111-1125.

Dinastía Supplinburger

• Lotario II, 1133-1137.

Dinastía Hohenstaufen

• Frederico I Barbaroxa, 1155-1190.
• Henrique VI, 1191-1197.

Dinastía Welf

• Otón IV de Brunswick, 1209-1215 (deposto en 1215; morreu asasinado en 1218).

Dinastía Hohenstaufen

• Frederico II, 1220-1250.

Casa de Luxemburgo

• Henrique VII, 1312-1313.

Casa de Wittelsbach

• Luís IV o Bávaro, 1328-1347.

Casa de Luxemburgo

• Carlos IV, 1355-1378.
• Sexismundo, 1410-1437.

Casa de Habsburgo

• Frederico III de Habsburgo, 1440-1493.
• Maximiliano I de Habsburgo, 1493-1519.
• Carlos V, emperador-electo 1519-1530, emperador 1530-1556.
• Fernando I, 1556-1564.
• Maximiliano II, 1564-1576.
• Rodolfo II, 1576-1612.
• Matías, 1612-1619.
• Fernando II, 1619-1637.
• Fernando III, 1637-1657.
• Leopoldo I, 1658-1705.
• Xosé I, 1705-1711.
• Carlos VI, 1711-1740.

Casa de Wittelsbach

• Carlos VII Alberte, 1742-1745

Casa de Habsburgo-Lorena

• Francisco I, 1745-1765.
• Xosé II, 1765-1790.
• Leopoldo II, 1790-1792.
• Francisco II, 1792-1806.